کشف قدیمی‌ترین شواهد حضور انسان در خوزستان
با پایان نخستین فصل کاوش و شناسایی لایه‌های فرهنگی استقراری انسان در دوره‌ی پارینه سنگی، باستان‌شناسان دریافتند که سابقه‌ی حضور انسان در غار «پبده» خوزستان دست‌کم به دوره‌ی پارینه سنگی جدید و حدود۳۰ هزار سال قبل برمی‌گردد.
حامد وحدتی‌نسب - سرپرست هیأت باستان‌شناسی «غار پبده» و استاد دانشگاه تربیت مدرس - با بیان اینکه نخستین فصل از کاوش‌های باستان‌شناسیِ غار «پبده» در ۲۴ کیلومتری شمال شهرستان لالی در خوزستان به پایان رسید، اظهار کرد: غار پیده از زمره معروفترین محوطه های پیش از تاریخ خوزستان است و عمده معروفیت آن مدیون کاوش‌های رومن گیرشمن در سال ۱۹۴۹ است.
وی با اشاره به اینکه «گیرشمن» هیچگاه نسبت به انتشار نتایج کار خود در این غار، کاری مناسب انجام نداد و گزارش مکتوب‌اش فقط در حد چند تصویر نامفهموم و دو پاراگراف کلی است، اظهار کرد: در گزارش او، سن تخمینی استقرار انسان در این محوطه حدود ۱۵ هزار سال پیش برآورد شده است، اما بعدتر، علی‌اکبر سرفراز در این غار گمانه‌ای را کاوش کرد و خبر از کشف بقایای انسانی داد که آن نیز هرگز چاپ نشد.
او موقعیت استراتژیک این غار و همچنین خلاء اطلاعاتی درباره‌ی دوران پارینه سنگی در خوزستان را از مهمترین دلایل شروع فصل نخست کاوش در این محوطه دانست و افزود: هرچند خوزستان از منظر مطالعات دوران آغاز شهرنشینی و دوران تاریخی از پیشروترین استان‌های کشور بوده و هست، اما درباره‌ی باستان‌شناسی پارینه سنگی به جز معدود بررسی‌های میدانی، هیچ کاوش روشمندی در آن انجام شده است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی غار پبده، نخستین هدف از این کاوش را رهگیری عمق استقرارهای انسانی با احداث گمانه‌های آزمایشی و نقشه‌برداری در محیط غار بیان کرد و اضافه کرد: با پایان نخستین فصل و شناسایی لایه‌های فرهنگی استقراری انسان در دوره‌ی پارینه سنگی، مشخص شد که سابقه‌ی حضور انسان در این غار حداقل به دوره‌ی پارینه سنگی جدید و حوالی ۳۰ هزار سال پیش برمی‌گردد.
وحدتی نسب، با بیان اینکه کاوش در این غار با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و پشتیبانی آزمایشگاهی انستیتو مکس پلانک در آلمان انجام شده، اظهار کرد: قرار است این مؤسسه در انجام آزمایش‌هایی مانند سن‌یابی مطلق، آنالیزهای ایزوتوپی، جانور باستان‌شناسی، گرده‌شناسی، رسوب‌شناسی و DNA باستانی خاک، به گروه کاوش کمک کند.
منبع: ایسنا
