کشف ‌اردوگاه شکار انسان‌های اولیه در ‌سمنان

عضو مرکز باستان شناسی ایران از کشف یک اردوگاه شکار انسان‌های اولیه در جنوب سمنان خبر داد و گفت: سایت باستانی جنوب سمنان یکی از منحصر بفردترین سایت‌های عصر پارینه‌سنگی است.

منطقه سمنان، حسن رضوانی در گردهمایی پژوهشی واکاوی ردپای انسان‌های اولیه در استان سمنان به تشریح تحقیقات انجام شده در منطقه میرک و دلازیان سمنان پرداخت و افزود:

تحقیقات انجام شده ما نشان می دهد که "دلازیان" و "میرک" از اهمیت بسیار بالایی برخوردارند. این منطقه در پیوند با انسان های اولیه(نئاندرتال)یک اردوگاه بسیار بزرگ بوده است و ما توانسته‌ایم ابزار مورد استفاده این انسان‌های اولیه را این سایت به دست آوریم.

وی به شرایط اقلیمی منطقه در دوران انسان های اولیه اشاره کرد و گفت: در آن زمان در جنوب سمنان احتمالا یک دریاچه وجود داشته که این اردوگاه در سواحل آن بوده و معمولا شکار در این منطقه انجام می‌شده است.

وی با بیان اینکه ابزارهای انسان نئاندرتال در جنوب سمنان به فراوانی یافت می‌شود، اظهار کرد: گستردگی این منطقه و تعدد ابزار مهمترین عامل به جای ماندن ابزارهای انسان نئاندرتال در منطقه‌ای وسیع در جنوب سمنان است.

وی گفت: اولین منطقه‌ای که در جنوب سمنان با انسان نئاندرتال پیوند خورده دره"سیدآباد"است که ابزارهای سنگی که در آن پیدا کردیم به 50تا 60هزار سال پیش برمی‌گردد. همچنین منطقه "پلنگ دره" نیز دارای یک مجموعه غنی است که رد پای انسان نئاندرتال در آن قابل ردگیری است.

سرپرست هیات باستان شناسی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی با اشاره به قدمت و اهمیت سایت باستانی "میرک"و "دلازیان" یادآور شد: منطقه میرک، محوطه 40 هکتاری روبازی را شامل می‌شود که همراه با تپه‌های موسوم به دلازیان در جنوب سمنان قرار دارد. بر اساس تحقیقات انجام شده این احتمال وجود دارد که منطقه میرک سمنان جزو چندین محوطه منحصر به فرد عصر پارینه‌سنگی میانی است.

رضوانی اضافه کرد: این محوطه با بیش از هزاران قطعه مصنوعات سنگی، از نظر تعداد و پراکنش سطحی دست‌ساخته‌های سنگی در جایگاه ویژه‌ای در ایران قرار دارد.

این باستان شناس با اشاره به اینکه انسان نئاندرتال، انسانی شکارچی بوده است، ادامه داد: گروه ما آثاری از شکار این انسان‌ها را در جنوب سمنان پیدا کرده است. هم‌چنین ابزار مربوط به شکار آنها امروز در دست ما‌ست و هم استخوان‌های شکارهای آنها را پیدا کرده است.

رضوانی به کشف استخوان‌های یک گورخر که توسط انسان نئاندرتال ساکن جنوب سمنان شکار شده خبر داد و خاطرنشان کرد: گورخر امروزه نیز در مناطق و زیستگاه‌های پیرامونی این منطقه وجود دارد، اما در 50 هزار سال پیش این شکار به فراوانی در جنوب سمنان یافت می‌شده است. ضمن اینکه انسان نئاندرتال جنوب سمنان به شکار دیگر اسب سانان در این منطقه نیز می‌پرداخته است.

وی با اشاره به کوچ رو بودن انسان نئاندرتال تصریح کرد: احتمالا ساکنان جنوب سمنان در 50 تا 60هزار سال پیش از اوایل اردیبهشت تا اواخر پاییز در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند.

این باستان شناس به آثار بجا مانده در منطقه حاجی آباد اشاره کرد و گفت: این منطقه یک رودخانه خشک وجود دارد که در اطراف این رودخانه آثار این دوره تاریخی به فراوانی یافت می‌شود.

عضو مرکز باستان شناسی ایران با اشاره به قدمت تاریخی آثار بجامانده از این دوره اضافه کرد: احتمال می‌دهیم که در بخشی از این منطقه به آثاری از دوران پارینه سنگی هم برسیم.

همچنین سپهر زارعی از متخصصان ابزارشناس و عضو تیم باستان شناسی جنوب سمنان نیز با بیان اینکه نام انسان نئاندرتال برگرفته از نام غاری است که برای اولین بار رد پای این انسان در آن کشف شد، گفت: انسان نئاندرتال در پهنه‌ای از غرب اروپا تا بخش هایی از سیبری وجود داشته است.

وی با بیان اینکه انسان نئاندرتال شرایط سختی برای زیست داشته، اما با این شرایط خود را انطباق داده است، ادامه داد: انسان نئاندرتال در قیاس با انسان‌های امروزی‌ کوتاه اما تنومند بوده‌اند. ضمن اینکه برای گرم ماندان و پوشش خود از پوست حیوانات استفاده می‌کرده است.

وی اضافه کرد: انسان نئاندرتال دارای یک فرهنگ غنی ابزارسازی است.

وی گفت: انسان نئاندرتال بعد از ورود به ایران با عبور از زاگرس به مناطق مرکزی ایران و از جمله جنوب سمنان آمده است.

وی گفت: سایت باستانی جنوب سمنان در محوطه‌ای وسیع واقع شده که غربی ترین آن سیدآباد و شرقی‌ترین آن روستای اعلا، خوریان و حاجی آباد است.

زارعی با اشاره به استفاده انسان نئاندرتال از سنگ خام افزود: انسان نئاندرتال ساکن جنوب سمنان از سنگ خام برای ساخت ابزار شکار استفاده می‌کرده و امروز ما تعداد زیادی از این ابزارها را بدست آوردیم.

وی با اشاره به تعدد ابزار به دست آمده از این دوره گفت: پراکندگی دست ساخته‌های سنگی در میرک بسیار زیاد است.

منبع: ایسنا