(تصاویر) کشف فرش سه هزار ساله از جنس «چمن» در آلاسکا
باستان‌شناسان در حفاری‌های یک خانه باستانی در سواحل دریاچه کارلوک در جزیره کودیاک آلاسکا، تکه‌هایی از مصنوعات چمن بافته‌شده را کشف کردند که قدمت‌شان به ۳۰۰۰ سال قبل می‌رسد.
فرادید| در یک بیانیه‌ی مطبوعاتی توسط موزه آلوتیک، اعلام شد این تکه‌های بافته‌شده که به نظر می‌رسد قطعاتی از یک زیرانداز هستند، از نخستین نمونه‌های بافندگی آلوتیک (مردمان بومی آلاسکا) هستند.
به گزارش فرادید، بافندگی یک هنر آلوتیک دیرینه است، اما ثبت آن از نظر باستان‌شناسی دشوار است، چون مصنوعات الیافی شکننده هستند و به ندرت سالم باقی می‌مانند.
پاتریک سالتونستال، متصدی باستان‌شناسی موزه آلوتیک می‌گوید: «ما در حال حفاری یک خانه چمنی در کنار دریاچه کارلوک به عنوان بخشی از یک مطالعه گسترده‌تر بودیم تا بفهمیم مردم آلوتیک چگونه از فضای داخلی خانه‌هایشان استفاده می‌کردند.»
«وقتی به کف رسیدیم، دریافتیم خانه سوخته و فروپاشیده است. دیوارهای سازه که با چوب پوشانده شده بودند به داخل ساختمان افتاده و قسمتی از کف را پوشانده بودند. همین اتفاق کف خانه را به سرعت مهر و موم کرده و سوختگی را محدود کرده است. همانطور که بقایای دیوارها را برداشتیم، از یافتن تکه‌هایی از بافت‌های زغال‌شده متعجب و هیجان‌زده شدیم زیرا متوجه شدیم که به احتمال زیاد این خانه کف‌پوش‌های چمنی بافته‌شده داشته است. این قطعات حدود دو متر از پشت خانه را پوشانده بودند که شاید فضای خواب بوده است.»
کلکسیون‌های باستان‌شناسی گسترده‌ی موزه آلوتیک شامل سبدهایی از جنس چمن و ریشه‌ی صنوبر می‌شود که قدمت آن‌ها به ۶۰۰ سال می‌رسد، اما قدیمی‌تر از این نیستند. تاریخ‌گذاری رادیوکربن نشان داد این خانه حدود ۳۰۰۰ سال قدمت دارد. این نتیجه‌گیری با بررسی طراحی معماری سازه و مصنوعات کشف‌شده در نزدیکی آن تایید شده است».
آوریل لاکتونن کانسلر، مدیر اجرایی موزه می‌گوید: «احتمالاً اجداد ما هزاران سال با الیاف گیاهی کار می‌کردند، یعنی از ۷۵۰۰ سال پیش که به جزیرۀ کودیاک رسیدند. این منطقی به نظر می‌رسد زیرا گیاهان در این منطقه به وفور یافت و به راحتی برداشت می‌شدند و برای ساخت ظروف، زیرانداز و سایر موارد، ماده‌ی اولیه‌ی خوبی بودند. این یافته شگفت‌انگیز دانش ما را در مورد بافندگی آلوتیک به ۲۴۰۰ سال عقب‌تر گسترش داد.»
بررسی دقیق تکه‌های بافته‌شده نشان داد سازندگان آن‌ها رشته‌های موازی بلندی از چمن را پهن می‌کردند (تار) و سپس آن‌ها را با ردیف‌های عمودی (پود) بافته و محکم می‌کردند که حدود یک اینچ از هم فاصله داشتند. این تکنیک بافت بازی را ایجاد می‌کرد که در نمونه‌های تاریخی زیرانداز چمنی آلوتیک نیز یافت شده است. تکه‌های کوچکی از بافت پیچیده‌تر ممکن است نمایانگر لبه‌ی تمام‌شده‌ی یک تشک باشند.
موزه آلوتیک یک سازمان غیرانتفاعی است که به حفظ و به اشتراک‌گذاری تاریخ و فرهنگ مردم آلوتیک اختصاص دارد.
مترجم: زهرا ذوالقدر
