خاندان عطار نیشابوری در شهرری چه می‌کنند؟
نقل است که عطار در دوره‌ای به اجبار به ری آمده و در محدوده بقعه سه خواهران در محل امروزی پارک دانش سکنی گزید.
۳۰۰سال از سکونت خاندان عطارنژاد که از تبار عطار نیشابوری هستند در شهرری می‌گذرد و آنها بیش از ۷ دهه در محله سرتخت مسکن و ماوا داشته‌اند. روی سردرهای مغازه‌های عطاری این محدوده رد و نشان آنها مشهود و مهارتشان در این عرصه از گذشته تا به امروز در میان اهالی زبانزد است.
حاج ملاعلیجان صاحب بخشی از زمین‌های اطراف حرم حضرت عبدالعظیم(ع) و از عطاران بنام و قدیمی بازار ری و منزلش در محله سرتخت بود. پسر او حاج محمدحسن نیز در همان مغازه پدری به شغل عطاری مشغول شد، بعد از او هم حاج محمدرضا عطارنژاد. حاج محمدرضا، عضو انجمن ادبی ایران، شاعر، طبیب، حکیم و در واقع همه خصایص جدش عطار نیشابوری را به ارث برده بود. او توانست هر آنچه میراث طبابت اجدادش بود در کتابی با عنوان «ارمغان تندرستی» در زمینه طب به رشته تحریر درآورد. همچنین «دیوان گوهر معرفت» از تألیفات دیگر اوست.
امیرمحمد عطارنژاد، فرزند حاج محمدرضا و از کاسبان قدیمی این محله، می‌گوید: «خاندان ما به عطار نیشابوری برمی‌گردد و این موضوع مستند و قطعی است. خودم به شخصه نواده پانزدهم «عطار» هستم. پدربزرگ بنده یعنی فرزند حاج ملاعلیجان در کوچه شاه‌غلامان ساکن بود. او عطار و در همین مکانی فعلی در بازار قدیم ری، روبه‌روی پاساژ ۱۱۰ مشغول بود. حاج ملاعلیجان ۴ فرزند به نام حاج محمدرضا، حاج محمدتقی، حاج محمدحسین و حاج محمدباقر داشت که معروف و برجسته‌ترین آنها، «حاج محمدرضا» بود که در زمینه طب سنتی و گیاهان دارویی فعالیت می‌کرد و بعد از آن فرزندشان که کربلایی محمدحسن و بعد از او، پدر من حاج محمدرضا سکاندار این حرفه شد. اکنون هم من میراث‌دار این شغل هستم.»
کاسب خوشنام محله سرتخت، خاطرات قدیمی این محل را چنین روایت می‌کند: «حاج ملاعلیجان یکی از صحن‌های حرم (قبل از بازسازی حرم مطهر) سمت جنوب‌شرقی، که الان صحن مصلا است در قدیم به نام باغچه علیجان بود. این باغچه را پدربزرگ پدر من به سیدالکریم(ع) هِبه می‌کند که به نام ایشان هم معروف بود. بعد از او پدر مرحومم در همین مغازه مشغول به کار می‌شود. در قدیم پزشک در شهرری اندک بود ولی مراجعه‌کننده زیاد. تحقیقات او در باره گیاهان دارویی بسیار گسترده بود. با انواع بیش از دو هزارگونه گیاه دارویی در دشت و کوهستان آشنایی داشت. او سالی ۳ ماه به کوه، دشت و صحراهای اطراف تهران، دماوند و... می‌رفتند و از آنجا گیاهان دارویی جمع‌آوری می‌کرد.»
منبع: همشهری
