تصاویر؛ وقتی آمریکایی‌ها عاشق «فیدل کاسترو» بودند

فرادید| اندکی پس از پیروزی انقلاب کوبا، فیدل کاسترو، رهبر تازه‌قدرت‌گرفته این کشور، در آوریل ۱۹۵۹ به دعوت انجمن سردبیران روزنامه‌های آمریکا به ایالات متحده سفر کرد.

به گزارش فرادید؛ کاسترو از زمانی که در ژانویه ۱۹۵۹ قدرت را به‌دست گرفت، با ملی‌سازی شرکت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی در کوبا، خشم دولت آمریکا را برانگیخت.

کاسترو در سفر به آمریکا با استقبال پرشوری رو به رو شد

برخی مقام‌های آمریکایی از جمله معاون رئیس‌جمهور، ریچارد نیکسون، معتقد بودند که کاسترو به‌طرزی خطرناک به کمونیسم گرایش دارد. البته کاسترو تا اواخر سال ۱۹۶۱ به‌طور علنی خود را پیرو مارکسیسم-لنینیسم اعلام نکرد.

در آن زمان رسانه‌ها شیفته کاسترو شده بودند و مانند یک ستاره موسیقی دنبالش می‌کردند. او یک روابط‌عمومی استخدام کرده بود و فرصت‌های زیادی برای عکس گرفتن در اختیار خبرنگاران می‌گذاشت.

کاسترو در کنار دانش‌آموزان آمریکایی که ریش‌های مصنوعی شبیه ریش او گذاشته بودند

در طول سفر، کاسترو در نیویورک هات‌داگ خورد، به فیل‌های باغ‌وحش برانکس بادام‌زمینی داد، در یک بازی خیریه بیسبال شرکت کرد، نوزادان را بغل می‌کرد، با کودکان مدرسه‌ای که ریش مصنوعی داشتند عکس می‌گرفت و با تحسین‌کنندگان زن زیادی عکس یادگاری انداخت.

بسیاری سفر او را نوعی «حمله جذابیت» از سوی دولت تازه‌تأسیس کوبا می‌دانستند. او حتی تاج‌گلی بر آرامگاه لینکلن نهاد.

در دیدار کاسترو با معاون رئیس‌جمهور نیکسون، او برنامه‌های اصلاحی خود برای کوبا را توضیح داد. پس از این دیدار، ایالات متحده به‌تدریج محدودیت‌هایی برای تجارت با کوبا وضع کرد.

در ۴ سپتامبر ۱۹۵۹، سفیر آمریکا، بونسال، با کاسترو دیدار کرد و نگرانی شدید دولت آمریکا از نحوه برخورد با منافع خصوصی آمریکایی‌ها در حوزه کشاورزی و خدمات عمومی را اعلام کرد.

در ادامه، آمریکا خرید شکر از کوبا را متوقف کرد و از ارسال نفت به این کشور نیز خودداری نمود، اقدامی که ضربه بزرگی به اقتصاد کوبا زد و باعث شد این کشور به شوروی به‌عنوان شریک تجاری جدید خود روی آورد.

در مارس ۱۹۶۰، زمانی که کشتی باری فرانسوی «لا کوبر» در بندر هاوانا منفجر شد و بیش از ۷۵ نفر کشته شدند، تنش‌ها افزایش یافت. کاسترو آمریکا را مقصر دانست و این حادثه را با غرق شدن کشتی «مین» مقایسه کرد، گرچه گفت مدرکی برای این اتهام ندارد.

در همان ماه، رئیس‌جمهور آیزنهاور به‌طور محرمانه سازمان سیا را مأمور کرد تا پناهندگان کوبایی را برای تشکیل نیروی چریکی آموزش داده و تجهیز کند تا حکومت کاسترو را سرنگون کنند.

در نتیجه، کوبا روابط تجاری خود با اتحاد جماهیر شوروی را تقویت کرد و همین مسئله موجب قطع کامل روابط رسمی دیپلماتیک با ایالات متحده شد.

در پایان همان سال، دو دیپلمات آمریکایی به نام‌های ادوین سوئیت و ویلیام فریدمن با اتهام‌هایی مانند تشویق به اقدامات تروریستی، پناه دادن، تأمین مالی نشریات ضدحکومتی و قاچاق سلاح بازداشت و از کوبا اخراج شدند. در ۳ ژانویه ۱۹۶۱، آمریکا به‌طور رسمی روابط دیپلماتیک خود با دولت کوبا را قطع کرد و سفارتش در هاوانا را بست.