پسربچه ۱۰ ساله کشتی ۲۰۰ساله را با استفاده از «هدیۀ تولدش» کشف کرد
لوکاس آچیسون در ساحل دریاچه هیوران در انتاریوی کانادا با هدیه تولدش که یک فلزیاب بود، میخ‌های فلزی کشف کرد که بعداً معلوم شد بقای لاشه یک کشتی هستند.
فرادید| در جریان یک سفر خانوادگی به پارک استانی «پوینت فارمز» در شمال شهر گادریچ اُنتاریو در سال ۲۰۲۳، لوکاس آچیسون در حال کار با دستگاه فلزیاب هدیه تولدش بود که به چیزی بزرگ و قدیمی برخورد کرد. لوکاس که حالا ۱۰ ساله است، می‌گوید: «ما در ساحل بودیم که فلزیاب را بیرون آوردیم و همین‌که آن را روشن کردیم، دینگ دینگ کرد و ما یک میخ از لاشه کشتی پیدا کردیم.»
به گزارش فرادید، او به یاد می‌آورد که پدرش را صدا زد. پدرش ابتدا تصور کرد این میخ ممکن است برای سرهم کردن قایق استفاده شده، اما لوکاس قانع نشد و همراه پدرش به حفاری ادامه داد. چیزی که آنها پیدا کردند، میخ‌های بیشتری بود که به چوب متصل بودند.
پسرک می‌گوید: «آن‌موقع پدرم گفت لوکاس این لاشه یک کشتیه. اون روز صبح وقتی از خواب بیدار شدم، هرگز انتظار نداشتم یه لاشه کشتی پیدا کنم!»
لوکاس در محل کشف کشتی؛ دانشجویان سال اول کارشناسی ارشد انسان‌شناسی در دانشگاه ترِنت در حال برداشت شن از لاشه کشتی هستند.
پدر لوکاس، جِیسون آچیسون می‌گوید آنها کارکنان پارک را از این کشف باخبر کردند و سپس با «کمیته میراث دریایی اُنتاریو» (OMHC) تماس گرفتند. این هفته در حالی‌که لوکاس با دقت کار را دنبال می‌کرد، تیمی از OMHC حفاری را آغاز کردند تا مشخص شود به‌درستی چه چیزی پیدا شده است.
آغاز عملیات حفاری
اسکارلت ژانوساس، باستانشناس دریایی بازنشسته از کمیته میراث دریایی انتاریو در پارکینگ ساحل پارک پوینت فارمز ایستاده است. ژانوساس می‌گوید چیزی که لوکاس پیدا کرده، احتمال دارد مربوط به یک کشتی بادبانی دو دکله چوبی باشد.
فرایند گرفتن مجوز برای حفاری زمان‌بر است و باید الزامات قانونی آن پیگیری شود. اسکارلت ژانوساس باستانشناس و تاریخ‌نگار دریایی پاتریک فولکس توضیح دادند که ابتدا در پاییز ۲۰۲۳ با خانواده آچیسون در ساحل ملاقات کردند تا محل درست جست‌وجو را پیدا کنند. سپس، روز چهارشنبه، گروهی از داوطلبان OMHC با تجهیزات سنگینی که پارک در اختیارشان گذاشته بود وارد شدند و پس از آن با بیل‌های دستی، ماله و برس به جست‌وجو ادامه دادند.
ژانوساس می‌گوید آنها نسبت به آنچه انتظار می‌رفت، تا حالا بخش کوچکی از کشتی را پیدا کرده‌اند، اما روشن شده که این قسمت، چهارچوب‌های کناری کشتی بوده است. ژانوساس گفته: «ما چارچوب‌های دوتایی پیدا کردیم که نشان می‌دهد این کشتی محکم بوده و باور داریم کشتی دودکله بوده است.»
آلیسون هوپر در حال برداشت شن‌های میان تیرهای چوبی است که بخشی از بدنه کناری کشتی بوده‌اند. دو ماله و خاک‌انداز کوچک نیز روی چوب‌ها قرار دارند.
ممکن است این لاشه کشتی «سنت آنتونی» باشد؟
هنوز بخش کافی از کشتی کشف نشده تا بتوان بدون تردید هویت آن را روشن کرد، اما فولکس می‌گوید یک گزینه محتمل کشتی دودکله سنت آنتونی است. او می‌گوید: «این کشتی در اکتبر ۱۸۵۶ در حال سفر از شیکاگو به بوفالوی نیویورک با محموله‌ای از غلات دچار سانحه شد. گفته شده بود چهار مایل شمال گادریچ به ساحل برخورد کرده که کم و بیش با محل کشف این لاشه جور درمی‌آید و آنچه ما تا کنون حفاری کردیم تنها بخش بسیار کوچکی از آن کشتی است.»
جِیسون و اِستِفِنی اچیسون به همراه لوکاس (چپ) در حال تماشای داوطلبانی هستند که لاشه را اندازه‌گیری و مستندسازی می‌کنند. مقدار زیادی از شن‌ها با ماشین جابه‌جا شدند تا دسترسی به لاشه آسان‌تر شود و پس از پایان کار، این شن‌ها دوباره سر جای خود بازگردانده خواهند شد.
داوطلبان نقشه‌هایی مقیاسی از لاشه تهیه خواهند کرد، از جمله نمای بالا و جانبی آن. فولکس می‌گوید قوانین بیمه‌ای قرن نوزدهم مشخص می‌کرد چه تعداد میخ در چه فاصله‌هایی باید در قاب‌های کشتی استفاده شوند. این نکات ریز می‌توانند در روشن کردن سن کشتی مفید باشند.
برنامه بعدی ممکن است تعجب‌آور باشد: داوطلبان لاشه کشتی را دوباره دفن خواهند کرد تا از آن محافظت شود.
ژانوساس توضیح می‌دهد: «ما گودال را دوباره پر می‌کنیم، لاشه را می‌پوشانیم و یک محیط بی‌هوازی ایجاد می‌کنیم؛ یعنی بدون اکسیژن تا انگل‌ها یا موجودات دیگری که ممکن است لاشه را بخورند یا تخریب کنند، نتوانند فعال شوند. این یک راه‌حل کامل نیست، اما ساختار کشتی را برای دست‌کم ۵۰ سال دیگر حفظ خواهد کرد.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
