غاری با «سقف درخشان» که انسانهای باستانی روی دیوارههای آن «انگشت میکشیدند»

باستانشناسان در منطقۀ گانایکورنای در جنوبشرقی استرالیا، نشانههایی کمنظیر از ساکنان باستانی این سرزمین را کشف کردهاند؛ شیارهایی که هزاران سال پیش، بزرگسالان و کودکان با کشیدن انگشتان خود بر دیواره و سقف نرم یک غار ایجاد کردهاند.
فرادید| این غار که بومیان آن را «واریبروک» مینامند، در اعماق تاریک خود دیوارههایی دارد که طی میلیونها سال در اثر نفوذ آب، نرم و انعطافپذیر شده و با بلورهای ریز کلسیتی پوشیده شده است؛ بلورهایی که در زیر نور درخششی شگفتانگیز پیدا میکنند. درست روی همین سطوح درخشان است که شیارهای انگشتی باستانی دیده میشوند. بر اساس یافتههای کربنسنجی، قدمت این آثار بین ۸۴۰۰ تا ۱۸۰۰ سال پیش تخمین زده میشود.
به گزارش فرادید؛ بررسیها نشان میدهد که این شیارها حاصل حرکاتی عمدی و معنادار بودهاند، نه صرفاً نقوش تزئینی. در یکی از دیوارهها ۹۶ ردیف شیار ثبت شده که برخی با چند انگشت همزمان و حتی هر دو دست ایجاد شدهاند. در میان آنها رد انگشتان باریک کودکی دیده میشود که احتمالاً توسط بزرگسالی بغل شده تا به سقف برسد.
نمایی از سقف غار که با تاباندن نور درخشش شگفتانگیزی پیدا میکند
در بخشهای دیگر، صدها شیار به شکل افقی و عمودی کشیده شدهاند و مسیر حرکت افراد را در طول سقف غار نشان میدهند؛ حرکتی که با دستان بالا گرفته و انگشتانی کشیده شده بر سطح درخشان ادامه یافته است. در مجموع ۹۵۰ مجموعه شیار در اعماق این غار شناسایی شده که همگی بر روی بخشهای بلورین دیوارهها و سقف ایجاد شدهاند و هیچ نشانهای از زندگی روزمره، مانند اجاق یا ابزار، در اطراف آنها دیده نمیشود.
نمونههایی از ردّ انگشتها بر سقف غار
مطابق سنت شفاهی گانایکورنای، چنین مکانهایی محل زندگی معمولی نبوده، بلکه فقط توسط «مولا-مولونگها» یعنی مردان و زنان درمانگر و صاحب دانش ویژه استفاده میشده است. آنها برای درمان یا آیینهای جادویی از بلورها و پودرهای معدنی بهره میبردند و از دست دادن این بلورها به معنی از دست دادن قدرتشان بود.
به نظر میرسد شیارهای واریبروک بخشی از همین آیینهای کهن بوده باشد؛ حرکاتی آگاهانه و مقدس که پیوندی مستقیم با قدرت بلورهای درخشان داشته است. این ردها نه تنها بازماندهای از هنر صخرهای، بلکه ثبت فیزیکی یک آیین روحانیاند که ما را با حرکت، لمس و باورهای نیاکان این سرزمین پیوند میزنند.