دارو‌هایی که به کلیه آسیب می‌زنند
دوز‌های بالا از دارو‌هایی که به نام استاتین‌ها شناخته می‌شوند، خطر آسیب کلیوی را افزایش می‌دهند. نتایج یک پژوهش نشان داد افرادی که در مقادیر نسبتا زیاد از این دارو‌ها استفاده می‌کنند، نسبت به شرایطی که به نام آسیب کلیوی حاد شناخته می‌شود، ۳۴درصد آسیب‌پذیرتر هستند. هرساله این بیماری موجب مرگ حدود ۴۰هزار نفر در آمریکا می‌شود. دارو‌های استاتین شامل رزوواستاتین، آتورواستاتین و سیمواستاتین می‌شوند.
کد خبر :
۶۲۶۰۵
بازدید :
۲۳۲۳
براساس گزارش «ایزی هلث آپشنز»، برخی دارو‌های رایج می‌توانند بیشتر از آن‌چه فکر می‌کنید، به کلیه‌ها آسیب وارد می‌کنند.
استاتین‌ها
دوز‌های بالا از دارو‌هایی که به نام استاتین‌ها شناخته می‌شوند، خطر آسیب کلیوی را افزایش می‌دهند. نتایج یک پژوهش نشان داد افرادی که در مقادیر نسبتا زیاد از این دارو‌ها استفاده می‌کنند، نسبت به شرایطی که به نام آسیب کلیوی حاد شناخته می‌شود، ۳۴درصد آسیب‌پذیرتر هستند. هرساله این بیماری موجب مرگ حدود ۴۰هزار نفر در آمریکا می‌شود. دارو‌های استاتین شامل رزوواستاتین، آتورواستاتین و سیمواستاتین می‌شوند.
آنتی‌بیوتیک‌ها
سلول‌های لوله‌ای کلیه، بازیگران مهمی در انجام عمل پالایش توسط کلیه‌ها هستند که آن‌ها را به‌طور خاص نسبت به اثرات سموم دارو‌هایی که در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند، آسیب‌پذیر می‌کند. توبرامیسین دسته‌ای از آنتی‌بیوتیک‌ها به نام آمینوگلیکوزید‌ها می‌تواند موجب مسمومیت شدیدتر برای سلول‌های پالایش‌کننده شود.
سلول‌های لوله‌ای کلیه، بازیگران مهمی در انجام عمل پالایش توسط کلیه‌ها هستند که آن‌ها را به‌طور خاص نسبت به اثرات سموم دارو‌هایی که در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند، آسیب‌پذیر می‌کند. توبرامیسین دسته‌ای از آنتی‌بیوتیک‌ها به نام آمینوگلیکوزید‌ها می‌تواند موجب مسمومیت شدیدتر برای سلول‌های پالایش‌کننده شود.
دارو‌های ضدمیکروب (سولفونامیدها، ادرار آور‌های تیازید، استازولامید، سولفونیل‌اوره و برخی مهارکننده‌های COX-۲) هم می‌توانند تورم و التهاب کلیه‌ها را به واسطه تشکیل کریستال‌هایی که در این اندام‌ها حل نمی‌شوند، افزایش دهند. درصورت نیاز با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها نسبت به چگونگی انجام ایمن این کار اطمینان حاصل کنید.
ادرارآور‌ها
هیدروکلروتیازید و فوروزماید، دو داروی پراستفاده هستند که برای کاهش تورم و فشارخون تجویز می‌شوند. متاسفانه مصرف این دارو‌ها می‌تواند به کم‌آبی بدن منجر شود که تورم و التهاب در کلیه‌ها را افزایش می‌دهد.
ضدویروس‌ها
آسیکلوویر، دارویی که برای تبخال، زونا و آبله‌مرغان استفاده می‌شود، کریستال‌هایی را تولید می‌کند که کلیه‌ها قادر به پالایش آن‌ها نیستند. این شرایط می‌تواند به انسداد مسیر ادرار منجر و موجب آسیب به کلیه‌ها شود.
ضدالتهاب‌ها
اگر از دارو‌های تجویزی یا نمونه‌های بدون نسخه استفاده کنید، دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسین‌سدیم و کتوپروفن موجب باریک شدن رگ‌های خونی منتهی به کلیه‌ها می‌شوند. زمانی که این شرایط رخ می‌دهد، جریان خون کاهش می‌یابد و بافت‌های کلیه هرچه بیشتر مستعد آسیب و مرگ می‌شوند.
مصرف دارو‌های ضدالتهاب در دوز‌های زیاد یا برای مدت زمان طولانی می‌تواند موجب بیماری مزمن کلیوی (نفریت مزمن بینابینی)، نارسایی کلیوی ناگهانی و آسیب کلیوی پیش‌رونده شود.
چگونه می‌توانیم از کلیه‌ها در برابر آسیب دارو‌ها محافظت کنیم؟
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که بیشتر عوارض جانبی ناشی از مصرف دارو‌ها به واسطه اشتباهات در تجویز، نبود نظارت بر دارو و اشتباهات در مصرف درست دارو رخ می‌دهند، حتی دارو‌های بدون نسخه، مثل دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی که بی‌خطر به نظر می‌رسند، برخی جنبه‌های تاریک را نشان داده و به‌عنوان مثال با حمله قلبی پیوند خورده‌اند.
بهترین توصیه، مصرف این دارو‌ها در زمانی است که به‌واقع به آن‌ها نیاز است. درصورت امکان درمان‌های طبیعی را انتخاب کرده و استفاده از دارو‌ها و مواجهه با عوارض جانبی و خطرات آن‌ها را به حداقل برسانید. مواد غذایی، ادویه‌ها و اقدامات محافظ سلامت می‌توانند به کاهش درد و التهاب در بدن کمک کنند.
زمانی که دارو مصرف می‌کنید، به میزان کافی مایعات (٦ تا ٨ لیوان آب در روز) مصرف کنید تا از کم‌آبی بدن پیشگیری شده و عمل پالایش توسط کلیه‌ها به خوبی صورت بگیرد.
ضددرد‌ها
دارو‌های ضددرد مثل آسپرین و استامینوفن، ازجمله دارو‌های بدون نسخه پراستفاده برای درمان درد و تب هستند. همانند دارو‌های ضدالتهاب، استفاده بلندمدت از دارو‌های ضددرد نیز جریان خون به سمت کلیه‌ها را کاهش داده و می‌تواند در عملکرد این اندام‌ها اختلال ایجاد کند.
۰
