(تصاویر) قدیمی‌ترین آسمان‌خراش‌های آمریکا؛ غول‌هایی که 150 سال پیش ساخته شدند
پیش از برج‌های شیشه‌ای درخشان، نخستین آسمان‌خراش‌های جهان با سنگ، فولاد و جاه‌طلبی مرزها را جابجا کردند. در این مطلب، ۱۰ ساختمان پیشگام را معرفی می‌کنیم که افق آسمان شهرها را برای همیشه شکل دادند.
فرادید| آسمان‌خراش‌ها همیشه آن غول‌های شیشه‌ای و فولادی درخشانی که امروزه می‌شناسیم نبوده‌اند. اواخر قرن نوزدهم، ایده ساخت و ساز به سمت بالا نه تنها یک ضرورت بلکه یک بیانیه نیز محسوب می‌شد. شهرها در حال گسترش بودند، زمین گران بود و دستاوردهای مهندسی جدید اجازه می‌داد محدودیت‌های سنتی نادیده گرفته شوند. نخستین آسمان‌خراش‌ها جسورانه، پرجزئیات و باشکوه بودند.
به گزارش فرادید، بسیاری از این سازه‌های پیشگام هنوز هم سرپا هستند و نماهای زینتی و پی‌ریزی انقلابی آن‌ها یادآور سرآغازی است که همه چیز از آنجا آغاز شد.
１. ساختمان آمز، بوستون، ماساچوست (۱۸۹۳)
ساختمان آمز در بوستون، ماساچوست سال ۱۸۹۳ تکمیل شد و نخستین آسمان‌خراش این شهر بود. این بنا توسط شرکت «شپلی، روتان و کولیج» به سبک رومانسک ریچاردسونی طراحی شد و با چهارده طبقه، زمانی بلندترین ساختمان بوستون بود. نمای ساختمان با گرانیت و ماسه‌سنگ تزئین شده و شامل قوس‌ها و حکاکی‌های پیچیده می‌شود. از این ساختمان ابتدا به عنوان فضای اداری استفاده شد، سپس در سال ۲۰۰۹ به هتل تبدیل شد و سال ۲۰۲۰ دانشگاه سافک آن را خریدار و به خوابگاه دانشجویی تبدیل کرد. این ساختمان هنوز هم نمای بیرونی جذابی دارد که مورد توجه علاقه‌مندان به معماری و تاریخ قرار می‌گیرد.
２. ساختمان منهتن، شیکاگو، ایلینوی (۱۸۹۱)
ساختمان منهتن در شیکاگو، ایلینوی بین سال‌های ۱۸۸۹ و ۱۸۹۱ ساخته شد و با ۱۶ طبقه، پس از تکمیل بلندترین ساختمان جهان بود. این ساختمان با قاب فولادی اسکلت‌دار، نخستین آسمان‌خراش با چنین ساختاری محسوب می‌شود. طراحی آن شامل پنجره‌های کمانی و ترکیب گرانیت و آجر در نما می‌شود که سبب کاهش فشار روی چارچوب فولادی می‌شود. از ساختمان منهتن همچنان به عنوان فضای اداری استفاده می‌شود و بخشی از منطقه تاریخی خیابان چاپ‌خانه (Printing House Row) در شیکاگو است.
۳. ساختمان قدیمی کرانیکل، سانفرانسیسکو، کالیفرنیا (۱۸۸۹)
ساختمان قدیمی کرانیکل در سانفرانسیسکو سال ۱۸۸۹ تکمیل شد و نخستین آسمان‌خراش این شهر بود. این ساختمان ده‌طبقه با برج ساعت ۶۶ متری توسط شرکت معماری برنهام و روت طراحی شد. ابتدا دفتر مرکزی روزنامه «سانفرانسیسکو کرانیکل» بود. پس از آتش‌سوزی سال ۱۹۰۵ و آسیب‌های زلزله سال ۱۹۰۶، ساختمان بازسازی شد. سال ۱۹۶۲ نمای ساختمان مدرن شد، اما سال ۲۰۰۴ تلاش‌هایی برای بازسازی ظاهر تاریخی آن انجام شد و به کلوپ و اقامتگاه‌های ریتس-کارلتون تبدیل شد. امروزه نمای بیرونی آن گواه پایداری و حفظ میراث تاریخی سانفرانسیسکو است.
۴. ساختمان نیویورک تایمز (۴۱ پارک رو)، نیویورک سیتی (۱۸۸۹)
ساختمان نیویورک تایمز در ۴۱ پارک رو (Park Row) نیویورک در سال ۱۸۸۹ تکمیل شد و گواه تاریخچه مهم روزنامه نیویورک تایمز و نوآوری‌های معماری آن دوران است. این ساختمان ۱۳ طبقه به سبک احیای رومانسک طراحی شد و به‌طور خاص برای نیازهای روزنامه ساخته شد. سال ۱۹۰۵، نیویورک تایمز به تایمز اسکوئر منتقل شد و ساختمان ۴۱ پارک رو تغییراتی کرد. از سال ۱۹۵۱، این ساختمان توسط دانشگاه پِیس (Pace) برای استفاده‌های دانشگاهی به کار گرفته شد و اکنون به عنوان یک بنای تاریخی شناخته می‌شود.
۵. ساختمان وایلدر، روچستر، نیویورک (۱۸۸۸)
ساختمان وایلدر در روچستر، نیویورک که در سال‌های ۱۸۸۷ و ۱۸۸۸ ساخته شد، نخستین آسمان‌خراش مدرن این شهر است. این ساختمان با طراحی شرکت معماری وارنر و بروکت از سبک رومانسک اصلاح‌شده پیروی کرده و به‌عنوان محل نصب نخستین نسخه کامل‌شده‌ی چاه پست اختراع‌شده توسط جیمز گولد کاتلر شناخته می‌شود. امروزه، ساختمان وایلدر همچنان به‌عنوان فضای اداری استفاده می‌شود و موقعیت مرکزی آن در شهر، آن را به یک مرکز تجاری مهم تبدیل کرده است. نمای بیرونی آن نیز گواه میراث معماری غنی روچستر است.
۶. ساختمان روکِری، شیکاگو، ایلینوی (۱۸۸۸)
ساختمان روکری در شیکاگو که سال ۱۸۸۸ تکمیل شد، ترکیبی از ساخت‌وساز سنگی و فولادی است و نقطه عطفی در معماری مدرن به شمار می‌رود. این ساختمان که نامش از تالار موقت شهر و لانه پرندگان گرفته شده، توسط دانیل برنهام و جان روت طراحی شد. ویژگی برجسته آن حیاط نور مرکزی است که سال ۱۹۰۵ توسط فرانک لوید رایت بازسازی شد. همچنین، فونداسیون نوآورانه آن به پایداری ساختمان کمک کرد. امروز، ساختمان روکری به‌عنوان فضای اداری و یک بنای تاریخی شناخته می‌شود که بازدیدکنندگان می‌توانند از آن دیدن کنند.
۷. ساختمان سان، واشنگتن، دی سی (۱۸۸۷)
ساختمان سان در واشنگتن دی سی که بین سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ ساخته شد، یکی از نخستین آسمان‌خراش‌های شهر و نمونه‌ای از نوآوری معماری با ساختار فولادی بود. این ساختمان با نمایی تزئین‌شده با نمادهای خورشید و آفتابگردان‌ها، ابتدا به‌عنوان دفتر واشنگتن روزنامه بالتیمور سان استفاده می‌شد. این سازه در طول تاریخ خود، میزبان دفاتر مهمی از جمله دفتر حقوقی وودرُ ویلسون و FBI بود. ساختمان سان سال ۱۹۸۵ در فهرست ملی اماکن تاریخی ثبت شد.
۸. آپارتمان‌های آزبورن، نیویورک سیتی (۱۸۸۵)
آپارتمان‌های آزبورن در نیویورک که بین سال‌های ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ ساخته شدند، یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های لوکس این شهر هستند. این ساختمان که به سبک احیای رومانسک طراحی شده، نمایی پوشیده از سنگ‌های قهوه‌ای روستایی اسیت و فضای داخلی لابی پرنقش و نگار است و با دیوارهای گچ‌بری‌شده و موزاییک‌کاری‌شده تزیین شده است. در طول تاریخ، خانه هنرمندان و موسیقی‌دانان بسیاری بوده و سال ۱۹۹۱ به‌عنوان یک بنای تاریخی شناخته شد. موقعیت برجسته آن نزدیکی سالن کارنگی و پارک مرکزی سبب شده به یکی از نمادهای فرهنگی و معماری نیویورک تبدیل شود و امروز به‌عنوان یک ساختمان مسکونی تعاونی با امکانات مدرن فعالیت می‌کند.
۹. هتل چلسی، نیویورک سیتی (۱۸۸۴)
هتل چلسی که در سال‌های ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۴ ساخته شد، ابتدا به‌عنوان یک مجتمع آپارتمانی تعاونی در نیویورک طراحی شد، سال ۱۹۰۵ به هتل تغییر کاربردی داد و به‌سرعت تبدیل به مکان محبوب هنرمندان و نویسندگان شد. افراد مشهوری مانند مارک توآین، جک کرواک، باب دیلن و جیمی هندریکس در آن اقامت داشتند. این هتل شاهد وقایع تاریخی مهمی هم بود، از جمله بیماری دیلن توماس شاعر و سید ویشِس، موسیقیدان پانک‌راک در مرگ دوست‌دخترش نانسی اسپانجن در یکی از اتاق‌های هتل دخیل بود. به تازگی هتل بازسازی شده تا ویژگی‌های تاریخی خود را حفظ کند و امکانات مدرن ارائه دهد.
۱۰. ساختمان تمپل کورت، نیویورک سیتی (۱۸۸۳)
ساختمان تِمپِل کورت در نیویورک سال ۱۸۸۳ تکمیل شد و ترکیبی از سبک‌های ملکه آن، نئوکلاسیک و احیای رنسانس بود. سال ۱۸۸۹، ضمیمه‌ای به آن اضافه شد که سبک رمانسک داشت. این ساختمان دارای حیاط داخلی نه‌طبقه‌ای با پنجره هرم‌مانندی است که نور طبیعی را وارد می‌کند. پس از یک دوره تخلیه، ساختمان در سال ۲۰۱۶ به‌عنوان بخشی از هتل و اقامتگاه‌های بیکمَن بازسازی شد. حیاط داخلی ساختمان تمپل کورت سال ۲۰۲۴ به‌عنوان یک بنای تاریخی داخلی توسط کمیسیون حفظ آثار تاریخی نیویورک شناخته شد و اهمیت تاریخی و معماری آن به رسمیت رسید.
مترجم: زهرا ذوالقدر
