کمیاب‌ترین «مرکبات» جهان را در این باغ پیدا می‌کنید؛ از «لیموی اختاپوسی» تا «ترنج زبان‌سوز»

فرادید| ویسنته تودولی در ابتدا به هنر علاقه‌مند بود و تحصیلات خود را در تاریخ هنر ادامه داد. او بعدها مدیریت گالری‌های مشهوری چون تیت مدرن لندن و پیرلی هانگار بیکوکا در میلان را بر عهده گرفت. اما عشق او به طبیعت و کشاورزی باعث شد که در نهایت مسیر متفاوتی را در پیش بگیرد.

به گزارش فرادید؛ در سال ۲۰۱۰ وقتی قرار شد باغ‌های پرتقال شهر پالمرای اسپانیا برای پروژه‌های ساخت‌وساز نابود شوند، تودولی تصمیم گرفت زمین‌های کشاورزی را نجات دهد. او توانست حدود ۴.۵ هکتار از باغ‌های پرتقال را خریداری کند و از این طریق منطقه‌ای منحصربه‌فرد برای حفاظت از مرکبات ایجاد کند.

ایده اصلی «بنیاد مرکبات تودولی» از سفری به جنوب فرانسه شکل گرفت؛ جایی که او و دوست سرآشپزش فران آدریا، باغی با بیش از ۴۰۰ گونه مرکبات را مشاهده کردند. فران آدریا به تودولی گفت: «چرا خودت چنین کاری نکنی؟» همین جمله کافی بود تا او را به فکر تأسیس باغی اختصاصی برای مرکبات بیندازد.

تودولی می‌دانست که آب‌وهوای پالمرای اسپانیا برای پرورش مرکبات ایده‌آل است. نزدیکی به دریا و رشته‌کوه‌های اطراف، اقلیم منحصربه‌فردی ایجاد می‌کند که تعادل کاملی بین شیرینی و اسیدیته میوه‌ها به وجود می‌آورد. به گفته او، برخلاف فلوریدا که مرکبات آن بیش‌ازحد شیرین و بی‌مزه هستند، یا ژاپن که آب‌وهوای سردتری دارد و میوه‌هایش اسیدی‌تر هستند، والنسیا و سیسیل بهترین مناطق برای پرورش مرکبات در جهان محسوب می‌شوند.

یک موزۀ زنده؛ فراتر از کشاورزی معمولی

درحالی‌که اکثر باغ‌های اسپانیا تنها روی یک نوع محصول تمرکز دارند و تولید انبوه مرکبات را دنبال می‌کنند، بنیاد مرکبات تودولی مانند یک بانک ژنتیکی عمل می‌کند. این مکان بیش از ۵۰۰ گونه نادر را در خود جای داده است، از جمله درختان پرتقال تاریخی والنسیا که ریشه‌های آن‌ها به ۱۵۰ سال قبل بازمی‌گردد. تودولی با قطع پیوندهای مصنوعی اجازه داده که این درختان دوباره به شکل طبیعی خود رشد کنند. او می‌گوید: «این‌جا مثل پارک ژوراسیک است! ما گونه‌هایی را احیا کرده‌ایم که در حال انقراض بودند».

تجربۀ طعم‌های فراموش‌شده

بازدیدکنندگان از این باغ، می‌توانند مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از مرکبات را تجربه کنند که هیچ‌گاه در سوپرمارکت‌ها دیده نمی‌شوند. برخی از عجیب‌ترین میوه‌هایی که در این باغ پرورش داده می‌شوند عبارتند از «لیموی اختاپوسی» با شاخک‌های ضخیم (میوه‌ای که به «دست بودا» هم معروف است)، بالنگ‌هایی به اندازه نوزاد انسان و مرکباتی گلابی‌شکلی با رنگ‌های تیره و روشن.

تودولی در یکی از تورهای باغ، به بازدیدکنندگان پیشنهاد می‌دهد تا طعم این میوه‌ها را امتحان کنند؛ از ترنج‌هایی که از شدت ترشی زبان را می‌سوزانند تا مرکباتی که یک شیرینی لذتبخش و فراموش‌نشدنی دارند.

آزمایشگاهی برای آشپزان، عطرسازان و دانشمندان

این باغ فقط برای کشاورزی نیست؛ بلکه مرکزی است که دانشمندان، آشپزان و عطرسازان از سراسر جهان به آن سفر می‌کنند. آشپزان از ترنج‌ها برای تهیه بستنی استفاده می‌کنند؛ عطرسازان روغن‌های طبیعی از پرتقال‌های در حال انقراض استخراج می‌کنند و دانشمندان به بررسی تنوع ژنتیکی گونه‌های مختلف می‌پردازند.

خلاصه اینکه، ویسنته تودولی، مردی که از دنیای هنر به کشاورزی بازگشته، حالا به جهانیان نشان می‌دهد که مرکبات تنها میوه‌هایی در قفسه‌های سوپرمارکت نیستند، بلکه میراثی زنده از تاریخ بشریت‌اند؛ با تنوعی شگفت‌انگیز که دنیایی از عطرها و طعم‌ها را در خود جای داده‌اند.