(تصاویر) بیوگرافی و عکس های شخصی هادی عامل؛ از گزارشگری تا زندگی خصوصی

هادی عامل مجری و گزارشگر کشتی متولد سال ۱۳۳۴ در مشهد می باشد . پدر وی اهل زابل و مادرش اهل نیشابور است .

هادی عامل برای اولین بار در سال ۱۳۶۳ در مشهد گزارشگری کشتی را شروع کرد . وی از دوران کودکی به ورزش کشتی مشغول بود اما پس از مدتی به علت آسیب دیدگی دست راست نتوانست کشتی بگیرد و به گزارش کشتی روی آورد . او همچنین سابقه داوری را در کارنامه خود دارد .

از وی به عنوان موفق ترین و محبوب ترین گزارشگران کشتی صحبت می کنند . یکی از مهم ترین ویژگی های گزارش کردن وی ، هیجان و احساسات زیاد می باشد .

گفتنی است هادی عامل بازنشسته آموزش و پرورش است و در دوران کاری خود معلم ورزش بوده است .
ماجرای دریافت نشان شهروند افتخاری کرمانشاه

در ۲۸ بهمن ماه ۱۳۹۵ در جریان مسابقات جام جهانی کشتی آزاد ۲۰۱۷ از سوی شهردار استان کرمانشاه به وی نشان شهروند افتخاری استان کرمانشاه اهدا شد .

هادی عامل درباره مردم کرمانشاه گفت :

مردم کرمانشاه بسیار میهمان نواز و پهلوان منش هستند .

مردم این دیار همواره به عنوان افرادی بافرهنگ و فهیم شناخته شده اند .

خانواده و ازدواج هادی عامل مجری و گزارشگر کشتی تلویزیون

هادی عامل متاهل است و دو فرزند پسر و یک فرزند دختر دارد .

افشین عامل یکی از پسران هادی عامل رشته کشتی را دنبال کرده و موفق به کسب عنوان قهرمانی جوانان کشور نیز شده است اما او نیز به دلیل آسیب کتف از ادامه این ورزش بازماند .

اعضای خانواده وی در حال حاضر یک دختر و دو پسر که در شهر مشهد ساکن هستند و در مقابل پایتخت نشینی مقاومت میکنند. خود او در این باره میگوید حتی اگر همیشه در سفر باشم دوست دارم خانوادم آنجایی که راحت ترند زندگی کنند و آنها در شهر مشهد خوشحال ترند.

افشین عامل یکی از پسرانش رشته کشتی را دنبال کرده و موفق به کسب عنوان قهرمانی جوانان کشور بشود اما او نیز کتفش آسیب دید و از ادامه این رشته ورزشی بازماند.

وی بازنشسته آموزش و پرورش است و در دوران کاری خود معلم ورزش بوده است.

آغاز فعالیت حرفه‌ای هادی عامل

هادی عامل فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۶۳ آغاز کرده است

او در آن زمان به عنوان گزارشگر کشتی در مشهد فعالیت می‌کرد و پس از آن که سبک خاص و گزارش های هیجان انگیز او دیده شد افتخار حضور در تلویزیون را نیز پیدا کرد

فعالیت بعدی او در شبکه استانی کرمانشاه رقم خورد و به عنوان گزارشگر مسابقات جام جهانی کشتی آزاد سال ۲۰۱۷ در این شبکه به اجرا پرداخت.

این گزارشگر خوش صدا در ابتدا کشتی گیر بوده است اما طی یک آسیب دیدگی از ناحیه کتف سمت راست دیگر قادر به بازی نبوده و به مربی گری روی آورده و یک مدت کوتاهی هم داور مسابقات کشتی و در نهایت به گزارشگری کشتی روی آورده است.

اوج شهرت هادی عامل

این گزارشگر در طول دوران فعالیت حرفه‌ای خود در رقابت ها و تورنمنت‌های ورزشی بسیار مهم حضور داشته است که از جمله آنها می‌توان به المپیک ۲۰۰۰ سیدنی، المپیک ۲۰۰۴ آتن ،المپیک ۲۰۱۲ لندن و المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو اشاره کرد.

 

مصاحبه ای اختصاصی از هادی عامل

در اینجا مصاحبه ای اختصاصی از هادی عامل گزارشگر مطرح ایران را با هم میخوانیم:

آقای عامل کلمه ی چغر یعنی چه؟

چغر به معنی بد بدن در واقع چغر و بد بدن کشتی گیرهایی هستند که به راحتی امتیاز نمی دهند و خیلی سختکوش هستند.

این کلمات و اصطلاحات را از کجا می آورید؟ خودتان می سازید؟

اصطلاح چغر یا بد بدن در ادبیات کشتی هستند ولی یکسری اصطلاحات نیست. مثلا اینکه مثل ماهی از دستش فرار می کند، پلنگ جویبار، مار زخمی، رمز و راز پیروزی، راه پرواز به سمت قله قهرمانی، بنا آقای خاص کشتی ایران، معمار کشتی ایران، سالن را به غمکده ای برای ما تبدیل می کند، غمخانه، غوغاکده یا کشتی بلد یکی از تکیه کلام های قدیمم بود. خیلی واژه ها زیاد هستند.

من دوست ندارم که یکنواخت گزارش کنم و تکرار داشته باشم. نمی توان از یک واژه خیلی استفاده کرد. گزارش باید روح و تنوع داشته باشد. بیننده و شنونده باید بپسندد. نباید مثل یک جاده مستقیم خسته کننده باشد.

آیا از قبل به این اصطلاحات فکر میکنید یا در حین بازی به ذهنتان خطور میکند؟

خیلی وقت ها هست که کلماتی همان لحظه به ذهنم می رسند. مثلا همین دفعه وقتی پای رضا یزدانی ضرب خورد، واقعا آسیب دیده بود، بعد که بلند شد گفتم رضا یزدانی مثل آرش جان خودش را در کمان گذاشته و مدال طلای المپیک را نشانه گرفته. بعضی ها مثل این است در همان لحظه به ذهنم می رسد. یکبار برای دبیر هم این را گفته بودم. همه اینها بیشتر یک «حس» است. گزارشگری همه اش بیان تکنیکی نیست، بیان احساس هم دارد.

آخر ما تمام اصطلاحاتی که از کشتی بلدیم را به نوعی از شما یاد گرفته ایم. از چغر، بدبدن و ... اصلا اسم های فنونی که می گویید، مختص ایران است یا در همه دنیا وجود دارد؟

اینکه لطف شماست ولی در همه جای دنیا چنین اصطلاحاتی هست، فقط اسم هایش فرق می کند.

مثلا خارجی ها به «اشگل گربه» چه می گویند؟

انگلیسی اش را نمی دانم چه می گویند ولی در کشتی خودمان اشگل گربه، عقربک، مشک سقا و ... داریم. فن هایی هم داریم که اصلا اسم آنها را نمی گوییم. مثلا پنیرتوپون یا افلاط پیشرو.

اینها اصطلاحاتی است که خود کشتی گیرها گذاشته اند؟

نه، اینها اسم هایی است که از پدرانمان به ما ارث رسیده.

آخر اصطلاحی مثل «خورجین تکون» از کجا می آید؟

وقتی دو خم را می گیرند، حالت بدن مثل خورجین تکان دادن است، به خاطر همین این اسم را گذاشته اند.

پس چرا خیلی از این اصطلاحات را کمتر می شنویم؟

چون کمتر اجرایش می کنند. کشتی و گاردها عوض شده و زدن این فنون، سخت شده. فن هاغ خیلی تغییر کرده.

 

پس دلیلش این نیست که این فنون ایرانی است و ایرانی ها آنها را خیلی اجرا نمی کنند؟

نه، مقررات کشتی باعث شده که یکسری از فن ها عوض شود مثلا قبلا گاردها باز بود و کشتی گیرها خیلی راحت کشتی می گرفتند. الان گاردها بسته، سرعت ها زیاد و بدن ها آماده تر شده.

امسال از اصطلاح «آقا تختی» هم خیلی استفاده کردید.

من هیچ وقت نمی گویم زنده یاد تختی. آقا تختی خیلی آقا بوده و خیلی دوست دارمش.

اصلا «آقا تختی» را دیده بودید؟

بله، وقتی ده ساله بودم در مسابقات تیم ملی در سال 1965 ایشان را دیده بودم. از دور دیدم که کشتی می گرفتند، ولی آن رفتارها و تاریخچه و شخصیتش را خیلی پیگیر بودم.

پس به خاطر همین زیاد از اسمش نام می برید.

بله، ایشان تا الان پرافتخارترین کشتی گیر المپیک است. یک طلا دارد و دو نقره. سه مدال المپیک دارد و در چهار المپیک هم شرکت کرده. آخرین مسابقه را هم چهارم شد که نزدیک بود سوم شود. هم آقا بوده، هم پرافتخار.

پس ایشان از نظر کمیت اول است، نه از نظر کیفیت مدال.

در کشتی ایشان اول است. فقط آقای ساعی و رضازاده هستند که در رشته های دیگر دو طلا دارند. در مسابقات جهانی هم آقای موحد شش مدال دارد؛ پنج مدال جهانی، یک المپیک. آقا تختی هفت تا مدال دارد. از نظر تعداد هیچ کشتی گیری اندازه ایشان مدال ندارد.

اینطور که پیداست از گوش شکسته های کشتی هستید؟

بله. من از 15-14 سالگی کشتی می گرفتم. همان اوایل دست راستم از آرنج شکست. با همان دست شکسته تا نفر دوم کشور در جوانان و قهرمان آموزشگاه های کشور ادامه دادم. هم فرنگی گرفته ام، هم آزاد. چون برادرم در آن وزن کشتی آزاد می گرفت، بالاجبار به فرنگی رفتم ولی دستم آنقدر خراب شد که انگشت هایش از کار افتاد. بعدش از سال 57 نتوانستم ادامه بدهم و در آلمان جراحی اش کردم. مدتی هم داوری و مربیگری می کردم. بعدش اتفاقی به گزارشگری آمدم.

چه اتفاقی افتاد؟

سال 63 در مشهد مسابقات کشتی بود. یکی از گزارشگران فوتبال که دوست من هم شد، مسابقات کشتی قهرمانی کشور را خیلی پر اشتباه گزارش می کرد. من چون به کشتی تعصب داشتم، زنگ زدم به صدا و سیما گفتم یک گزارشگری بدهید که خوب باشد و این همه اشتباه نداشته باشد. آنها هم گفتند ما نداریم و می خواهیم از داوطلبانش امتحان بگیریم. صدای شما خوب است، بیایید امتحان بدهید. ما هم همین جوری رفتیم و امتحان دادیم و قبول شدیم.

کار گزارشگری را در همانجا شروع کردید؟

بله. چند سالی در مشهد کار می کردم، بعد سال 68 مسابقه ای بین آقای سلیمانی و توپچی بود که برای تهران به طور زنده و مستقیم پخش شد. بعد هم آقای جواد متقی (رئیس وقت ورزش صدا و سیما) من را در تهران خواست و من کارم را در پایتخت شروع کردم و ادامه دادم.

پس از سال 68 شما در خط تهران – مشهد کار می کنید؟

بله، مدام می روم و می آیم. گاهی در مسافرخانه می مانم، با اتوبوس و قطار در راهم. بلیت گیر نمی آید، گاهی 15 ساعت در فرودگاه معطل می شوم. مشکلاتی هست که نمی توانم به تهران بیایم. خانواده اذیت می شوند. گفتم که من اذیت بشوم اما آنها اذیت نشوند.

شغل اصلی خودتان چیست؟

من دبیر ورزش بودم و سال 85 بازنشست شدم. بعد از اینکه گزارش کشتی را شروع کردم، وقت زیادی برای مطالعه می خواستم و کار سنگین بود. به خاطر همین مجبور شدم کارم را کنار بگذارم و بچسبم به گزارش. دیگر از همان موقع یک روز و نصفی برای معلمی ورزش می رفتم.

اینطوری که بچه های کلاس هایتان باید از غیبت های شما خوشحال شده باشند!

نه، تابستان ها که بیکار و تعطیل بودیم. در طول سال هم یک روز و نصفی، فقط روزهای یکشنبه و دوشنبه درس می گرفتم. مسابقات هم معمولا پنج شنبه ها و جمعه ها بود و شنبه ها برمی گشتم. اگر هم در طول سال یکی دو بار مسابقاتی بود، یا مرخصی ورزشی می گرفتم یا کسی را به جای خودم می گذاشتم. هیچ وقت نه تاخیر داشتم، نه غیبت.

به نظرتان اگر کشتی می گرفتید به قهرمانی جهان می رسیدید؟!

خودم که فکر می کردم. آرزو که بر جوانان عیب نیست! من آن موقع برای قهرمان المپیک شدن کشتی می گرفتم.

سبک کشتی گرفتن خودتان به کدام یکی از کشتی گیران الان که ما می شناسیم، نزدیک بود؟

تقریبا در مایه های آقای دبیر بودم. آن موقع در وزن های 48 تا 62 کیلو کشتی گرفتم.

حالا که قهرمان نشدید به المپیک بروید، در چند المپیک به عنوان گزارشگر حضور داشتید؟

پنج تا، آتلانتا، سیدنی، آتن، پکن و لندن.

یعنی حداقل 20 سال است که کشتی های المپیک را با صدای شما می شنویم.

بله. در 40-30 مسابقه جهانی هم بوده ام. همه مسابقات جوانان و بزرگسالان را هم بوده ام. در آسیایی ها و تورهای بین المللی هم شرکت می کنم.

چرا فقط شما به مسابقات می روید؟ آقای اعتصامی نیستند.

اولا من المپیک آتلانتا را با هزینه خودم رفتم. سیدنی را هم همینطور. چه کسی با هزینه خودش می رود؟

چرا با هزینه خودتان؟ مگر برای گزارشگری مسابقات نرفتید؟

چرا ولی من را نبردند و با هزینه خودم رفتم. الان مسابقات جوانان جهان در راه است و قرار است با هزینه خودم بروم. پارسال جهانی مسکو هم همین طوری بود. خرج خیلی از این سفرها را خودم می دهم اما بعضی ها می گویند چرا فقط این عامل را می برند؟

چرا آقای اعتصامی را نمی برند؟ چون یادمان هست که در مسابقات جهانی تهران حضور همزمان شما شاهکار بود.

آقای اعتصامی مسابقات جهانی رومانی و مسابقات دیگری بودند. ایشان مربی هم هستند و بیشتر وقتشان را به این بحث معطوف می کنند. مربی تیم ملی بوده اند و بدنساز هم هستند. اینکه چرا من می روم و کس دیگری نمی رود دست من نیست و من نمی توانم درباره آنها چیزی بگویم. اینکه من از جیب خودم خرج می کنم به کسی مربوط نیست. مردم هم شاید من را دوست دارند.

به زبان خارجی مسلط هستید؟

مکالمه ام خیلی خوب است چون سفر زیاد می روم و مطالعه هم می کنم.

چرا گزارشگرانی را تربیت نمی کنند که در کنار شما تربیت شوند؟ سرمایه سازی کنند؟

الان هستند. آقایان اعتصامی، حسینی، پیرایرانی، میرزا شفیع، سوری و ... هم حضور دارند. کلا باید بگویم که کار کردن سخت است. ما همه زندگی مان را روی این کار گذاشته ایم. نه تفریح داریم، نه کار و بیزینسی.

یعنی می گویید جوان ها حاضر نیستند این کارها را بکنند؟

نه دیگر، الان برای ما، نه خانواده می توانند ما را ببینند نه خودمان می توانیم از وقتمان استفاده بهینه کنیم. ما پیگیر مسابقات هم هستیم. یکدفعه می رویم سنندج، مهاباد و ... در میدان بودن ما با آنها فرق می کند. همه اینها عواملی می شود که بیشتر دیده شوید ولی کدام جوان این کارها را می کند و حاضر می شود. این همه از زندگی اش بگذرد.

نمی ترسید که صدا و اصطلاحات تان تکراری شود؟

اگر روزی احساس کنم که مردم از گزارش های من لذت نمی برند حتما خودم با گزارشگری خداحافظی می کنم. این حرف خیلی برایم مهم است. اگر الان هم این همه سختی را تحمل می کنم و قید کلی از تفریحات و استراحتم را می زنم و وقتم را صرف می کنم، فقط به خاطر این است که دوست دارم مردم لذت ببرند. دوست دارم که با گزارش پیروزی هایمان مردم را شاد کنم. دوست دارم آن پهلوانی و قهرمانی را جلوه بدهم و غرور ملی مردم را بالا ببرم. به آنها روحیه بدهم و شادشان کنم. وقتی آنها شاد هستند من هم شادم. وقتی قهرمان ما می بازد، بیشتر از اینکه برای آن قهرمان و خودم ناراحت باشم، برای مردم ناراحتم.

این مساله به شدت در صدایتان هم معلوم است.

آره، چون ارتباط عاطفی خیلی زیادی با مردم دارم. عاشقانه آنها را دوست دارم و اگر تلاش بیشتری می کنم، برای راضی کردن آنهاست. اگر روزی احساس کنم که از صدا و گزارش من خسته شده اند، خیلی راحت می روم دنبال زندگی ام.

مگر می شود آدم عشقش را کنار بگذارد؟

اگر مردم بخواهند چرا نشود؟ دیگر گزارش نمی کنم و فقط به سالن ها می روم و تماشا می کنم.

بنا جایی گفته بودید کسی سراغ قیافه درب و داغون کشتی گیرها نمی آید چون آنها مثل فوتبالیست ها موهای ژل زده ندارند. اصلا شما با مقایسه فوتبال و کشتی موافق هستید؟

متاسفانه این نابرابری خیلی ضربه می زند. این ضربه به کشتی نیست، به همه رشته ها آسیب می رساند. باید تعریفی داشته باشد. حتی رسانه های ما هم همینجور هستند. مثلا اگر مجله ای 8 صفحه ورزشی دارد، بیاید بگوید دو صفحه منهای فوتبال. نمی گوییم فوتبال را حذف کنند چون فراورزشی است اما باید حساب و کتابی داشته باشد. دو دوتا می شود 4 تا. به زور پنج تا و شش تا هم می شود ولی دیگر 9 تا نمی شود. الان دو دوتای فوتبال ما شده 45 تا.

پس شما می گویید نباید همان پول فوتبال را بیاورند در کشتی اما نسبت این تفاوت را حفظ کنند.

اصلا بله اعتقاد من در همه جای دنیا فوتبال خودش درآمدزایی دارد. در فوتبال ما برعکس است. یک هزینه سنگینی را هم بر دوشت دولت گذاشته. این مساله را باید درست کرد.

منبع: دلگرم