(تصاویر) بیوگرافی، عکس های شخصی و زندگی خصوصی نیکولا تسلا

نیکولا تسلا (۱۹۴۳ – ۱۸۵۶) مهندس و فیزیکدان صربستانی – آمریکایی، موجب پیشرفت‌های بسیاری در زمینه‌ی تولید برق، انتقال و کاربرد نیروی برق است. او اولین موتور جریان متناوب (AC) را اختراع کرد و فناوری تولید و انتقال AC را توسعه داد.

 

اگرچه او مشهور و مورد احترام بسیاری بود، هرگز نتوانست اختراعات فراوان خود را به موفقیت مالی بلندمدت تبدیل کند؛ برخلاف کارفرمای اولیه و رقیب اصلیش، توماس ادیسون. در ادامه بیشتر درباره‌ی این نابغه خواهید خواند.

نیکولا تسلا مهندس و دانشمندی بود که بابت طراحی سیستم الکتریکی جریان متناوب (AC)، که امروزه سیستم برقی غالب در سراسر جهان است، شناخته می‌شود. وی همچنین مخترع «سیم‌پیچ تسلا» بود که همچنان در فناوری رادیویی مورد استفاده قرار می‌گیرد. او که متولد کرواسی مدرن است در سال ۱۸۸۴ به ایالات متحده آمد و برای مدت کوتاهی با توماس ادیسون کار کرد. او چندین ثبت اختراع، از جمله موارد مربوط به ماشین AC خود را به «جورج وستینگهاوس» فروخت.

تسلا از اختلال وسواسی جبری رنج می‌برد و وقت زیادی را همراه با کبوتران پارک نیویورک می‌گذراند. او تا آخر عمر مجرد ماند و به سبک زندگی گیاه‌خواری علاقه‌مند بود. تسلا در پایان زندگی، سرانجام به ثروت دست یافت، اما همه را صرف تحقیقاتش کرد تا جایی که در تنهایی یک هتل در نیویورک درگذشت. تسلا تنها چند دوست داشت که در میان آن‌ها نویسندگان «رابرت اندوود جانسون»، «مارک تواین» و «فرانسیس ماریون کرافورد» به چشم می‌خورند.

 

تسلا در ۱۰ ژوئیه سال ۱۸۵۶ در اسمیلان کرواسی متولد شد. او یکی از پنج فرزند خانواده‌اش بود و خواهر و برادرانی با نام‌های «دان»، «آنجلینا»، «ملیکا» و «ماریکا» داشت. علاقه‌ی تسلا به اختراع الکتریکی توسط مادرش، «جوکا مندیک» کشف و تحریک شد؛ کسی که خود در اوقات فراغت و همینطور که پسرش بزرگ می‌شد وسایل خانگی کوچکی را اختراع کرده بود. پدر تسلا «میلوتین تسلا»، یک کشیش ارتودوکس صربستانی و نویسنده بود که پسرش را برای پیوستن به کلیسا و کشیش شدن تحت فشار قرار داد. اما علاقه نیکولا کاملا در علم بود.

پس از تحصیل در «Realschule» در آلمان، انستیتوی پلی تکنیک در گراس اتریش و دانشگاه پراگ در دهه ۱۸۷۰، تسلا به بوداپست نقل مکان کرد، جایی که برای مدتی در مرکز تبادل تلفنی مشغول به کار شد. در همین مدت اقامت در بوداپست بود که ایده‌ی اولیه‌ی تولید موتور القایی به ذهن نیکولا رسید، اما بعد از سال‌ها تلاش برای جلب توجه به اختراع خود و عدم موفقیت، تسلا در ۲۸ سالگی تصمیم گرفت اروپا را به مقصد امریکا ترک کند.

 

در سال ۱۸۸۴ تسلا با دارایی تنها کمی بیشتر از یک کوله‌ی لباس و همچنین یک نامه برای مخترع و تاجر معروف، توماس ادیسون، وارد آمریکا شد. در آن زمان کار‌های الکتریکی مبتنی بر DC ادیسون در حال تبدیل شدن به یک استاندارد در کشور بود. ادیسون تسلا را استخدام کرد و این دو مرد، خیلی زود به طرز خستگی ناپذیری شروع به کار در کنار یکدیگر کردند و این منجر به پیشرفت‌های بسیاری در اختراعات ادیسون شد.

چندماه بعد، مسیر این دو به علت تضاد‌های علمی و تجاری از یکدیگر جدا شد؛ ادیسون آن زمان به نظر تسلا درباره  جریان متناوب  توجهی نمی‌کرد و  جریان مستقیم  را برتر از جریان متناوب می‌دانست هرچند در اواخر عمر خود از این تصمیم پشیمان شد. چیزی که توسط مورخین به شخصیت‌های بسیار متفاوت آن‌ها نسبت داده می‌شود: درحالی که ادیسون یک شخصیت قدرتمند و متمرکز بر بازاریابی و موفقیت مالی بود، تسلا از نظر تبلیغاتی و مالی ناچیز و البته آسیب‌پذیر بود. 

در سال ۱۸۸۵، تسلا بودجه‌ای بابت «شرکت چراغ الکتریکی تسلا» دریافت کرد و از سوی سرمایه‌گذاران موظف شده بود تا نور پردازی منحنی را توسعه دهد. با این حال، پس از موفقیت در این کار، او از این سرمایه‌گذاری خارج شد و مدتی برای گذران زندگی به اجبار به انجام کار‌های دستی و کارگری مشغول شد. اما دو سال بعد، شانس دوباره درب خانه‌ی او را زد؛ با دریافت بودجه برای شرکت جدید «الکتریکی تسلا».

تسلا در طول حرفه‌ی خود، ایده‌های بسیاری را برای اختراعات مهمی کشف کرد، طراحی نمود و توسعه داد که بیشتر آ‌ن‌ها به طور رسمی توسط سایر مخترعین دارای پتنت بودند؛ از جمله دینام‌ها (ژنراتور‌های برقی مشابه باتری‌ها) و موتور القایی. او همچنین در زمینه‌ی کشف فناوری رادار، فناوری اشعه ایکس، کنترل از راه دور و میدان مغناطیسی گردان – اساس بسیاری از ماشین‌های AC – پیشگام بود. تسلا بیش از هر چیز به علت تلاش‌هایش در جریان برق AC و سیم پیچ تسلا، شهرت دارد.

پس از آنکه تسلا مجبور به بستن یکی از پروژه‌های خود به نام «انرژی آزاد» شد، دچار مشکلات عصبی شدید شد، اما در نهایت دومرتبه به کار خود بازگشت. با گذشت زمان، ایده‌های او به تدریج عجیب و غریب و غیر علمی‌تر شدند. او به طور فزایند‌ه‌ای غیرعادی عمل می‌کرد و بیشتر وقت خود را به مراقبت از کبوتران پارک شهر نیویورک اختصاص می‌داد.

تسلا فقیر و ناتوان، در ۷ ژانویه سال ۱۹۴۳ در سن ۸۶ سالگی در نیویورک، جایی که نزدیک به ۶۰ سال را در آن گذرنده بود، در اثر ترومبوز عروق کرون درگذشت. اما میراث به جا مانده از او تا به امروز زنده است. در سال ۱۹۹۴، یک نماد خیابانی با نشان «نیکولا تسلا کرنر» در نزدیکی محل آزمایشگاه وی در شهر نیویورک ساخته شده‌است.