(تصاویر) ۱۲ بوکسوری که سهمگین ترین مشت های تاریخ بوکس داشتند؛ از راکی مارسیانو تا جو لوئیس

با این حال، برای بسیاری، وقتی صحبت از قدرتمندترین بوکسورهای تمام دوران می شود، مایک تایسون اولین نامی است که به ذهن می رسد. با این حال، عجیب است که وقتی مجله رینگ (Ring Magazine) رتبه بندی خود از بهترین بوکسورهای تاریخ را منتشر کرد، جوان ترین قهرمان سنگین وزن جهان تنها در رده سیزدهم قرار گرفت.

در اینجا نگاهی دقیق تر به ۱۲ بوکسوری خواهیم داشت که در رتبه بندی قدرتمندترین بوکسهار تاریخ با سنگین ترین مشت ها، بالاتر از مایک آهنین ترسناک قرار گرفتند.

دارندگان سهمگین ترین مشت ها در تاریخ بوکس

۱۲- سانی لیستون

رکورد: ۵۰ پیروزی، ۴ باخت، ۳۹ ناک اوت

با شروع با یک مبارز کلاسیک دوران اولیه بوکس مدرن، رئیس تبهکارانی که تبدیل به بوکسوری مشهور شد، سانی لیستون یکی از ترسناک ترین مردانی است که تا به حال پا به داخل رینگ گذاشته است. این بوکسور آمریکایی با صورتی بی احساس کمی بیش از ۱۸۵ سانتیمتر قد داشت، اما هیکلی باورنکردنی، دست های بسیار بلند و بزرگ و هیبتی ترسناک داشت که او را از دیگر مدعیان سنگین وزن متمایز می کرد.

طرفداران مبارزه در آن زمان شهادت می دادند که حریفان لیستون را دیده اند که پیش از رویارویی با لیستون از ترس می لرزیدند. لیستون در به یاد ماندنی ترین مبارزه خود در برابر فلوید پترسون، او را در همان راند اول شکست داده و قهرمان سنگین وزن جهان شد اما دو مبارزه با محمد علی کلی باخت و قهرمانی خود را واگذار کرد. لیستون دوران کودکی و نوجوانی بسیار دشوار و تراژیکی داشت و مرگ او نیز به همان اندازه غم انگیز رقم خورد، پس از اینکه دو شکست از محمد علی کلی، مسیر حرفه ایش را تحت تاثیر قرار داد. 

۱۱- راکی مارسیانو

رکورد: ۴۹ پیروزی، ۰ باخت، ۴۳ ناک اوت

به مردی می رسیم که یکی از چشمگیرترین رکوردها در بوکس که هنوز هم پابرجاست را در اختیار دارد. راکی مارسیانو بوکسوری متفاوت بود که در سن ۲۳ سالگی وارد دنیای بوکس شد، بوکسوری رکورد بی نقص ۴۹ پیروزی و صفر شکست را به خود اختصاص داده است، کسی که با سبک غیرمتعارفش در مبارزه در طول دوره تسلطش بر این ورزش در دهه ۱۹۵۰، دنیای بوکس را زیر و رو کرد.

مارسیانو که یکی از ترسناک ترین بوکسورهای تاریخ به شمار می آید، کاستی های فنی خود را با حداکثر استفاده از قابلیت هایی که داشت جبران کرد. با شخصیتی سرسخت در داخل رینگ که هیچگاه تسلیم نمی شد، قدرت خام مشت زنی راکی باعث شد که او در اکثر مسابقه هایش با دخالت داور و به دلیل صدماتی که به حریف وارد کرده بود، با امتیاز ناک اوت برنده شود.

راکی مارسیانو در سال ۱۹۵۲ با ضربه سنگین و مشهور مشت راست خود ملقب به «سوزی کیو» توانست جرسی جو والکات را ناک اوت کرده، قهرمان سنگین وزن شد، شش بار با موفقیت از عنوان خود دفاع کرد و در ادامه به عنوان یک بوکسور حرفه ای شکست ناپذیر بازنشسته شد.

۱۰- ویلفردو گومز

رکورد: ۴۴ پیروزی، ۳ باخت، ۱ مساوی، ۴۲ ناک اوت

گومز بوکسور پورتوریکویی که با نام “بازوکا” نیز شناخته می شود به خاطر داشتن یکی از طولانی ترین رکوردهای بی وقفه ناک اوت در تاریخ بوکس در یادها خواهد ماند. گومز در طول ۱۵ سال فعالیت حرفه ای خود، ۳۲ ناک اوت متوالی را به ثبت رساند، رکوردی که تنها توسط دو بوکسور به نام های بیلی فاکس (۴۳ ناک اوت پیاپی) و لامار کلارک (۴۴ ناک اوت پیاپی) شکسته شد.

قدرت او در کنار بهترین های تاریخ بوکس است و شاید نامی باشد که آن قدر که باید شناخته نشده است. از قضا، با وجود توانایی افسانه ای خود در ناک اوت کردن حریفان، ویلفردو گومز در واقع دوران حرفه ای خود را با تساوی آغاز کرد. قدرت هولناک ضربات مشت او به قهرمانی نیز منجر شد، و او عناوین قهرمان جهان را در سه کلاس وزنی مختلف به دست آورد. گومز در سه بخش، از وزن سوپر میان وزن تا سوپر پر وزن، قهرمانی جهان را در اختیار داشت. 

۹- روبن اولیوارز

رکورد: ۸۹ پیروزی، ۱۳ باخت، ۳ مساوی، ۷۹ ناک اوت

بوکسوری که به خاطر مشت های ویرانگر کبدی که به حریفان وارد می کرد به یاد آورده می شود، اولیوارز یک بوکسور دسته میان وزن سبک مکزیکی با قدی بسیار کوتاه بود. با این حال، آنچه را که او در زمینه قد کم داشت، با دقت فوق العاده در مشت زدن جبران کرد. الیوارز مرتباً با وارد کردن ضربات مشت سهمگین و رگباری به قسمت میانی تنه دشمنانش، آن ها را وادار به زانو زدن از درد می کرد. او در مشهورترین مبارزه خود با ضربه هوک چپ مشهورش در سال ۱۸۷۸، جول لوئیس رامیرز را خرد کند و لیونل رُز را نیز با ضربه مشت راست ناک اوت کند تا به قهرمانی جهان برسد.

اگرچه او در نهایت ۱۳ شکست در طول دوران حرفه ای خود متحمل شد، اولیوارز در اوایل مبارزات حرفه ای خود دست نیافتنی بود. الیوارز که اولین مبارزه خود را در ۱۷ سالگی انجام داد، ۲۲ پیروزی متوالی را در اوایل دوران حرفه ایش تجربه کرد. زمانی که او پس از صد و پنجمین مبارزه خود در سال ۱۹۸۸ بازنشسته شد، بسیاری الیوارز را بزرگترین قهرمان دسته میان وزن بوکس تاریخ می دانستند. در این لینک می توانید ۵ مورد از بهترین ناک اوت های روبن الیوارز را تماشا کنید.

۸- جولین جکسون

رکورد: ۵۵ پیروزی، ۶ باخت، ۴۹ ناک اوت

جکسون که به دلیل ناک اوت های سریع خود شناخته می شود، یک بوکسور واقعی با مشت هایی به شدت سهمگین بود. تنها شش نفر از حریفان او توانستند در مبارزه با او ۱۲ راند کامل را تاب بیاورند، در حالی که بیش از نیمی از بردهای حرفه ای او در سه راند اول به نتیجه رسید. جکسون که دارای قدرت ناک اوت واقعی با تنها یک مشت بود، در چندین وزن به موفقیت دست یافت. او سه بار قهرمان جهان در سوپر میان وزن و میان وزن شد و ۴۹ پیروزی با ناک اوت و توقف مسابقه توسط داور را به ثبت رساند.

سبک تهاجمی جکسون باعث می شد گاردش باز بوده و شرایط را برای ضدحمله حریفان فراهم می کرد – و در موارد متعددی برای او بسیار زیان بار شد زیرا تمام شکست های او نیز با ناک اوت رقم خورد. این مشت زن اهل جزایر ویرجین ایالات متحده با رکوردی بدون شکست بازنشسته نشد، اما همیشه تماشای مبارزات وی فوق العاده سرگرم کننده بود. 

۷- شوگر ری رابینسون

رکورد: ۱۷۴ پیروزی، ۱۹ باخت، ۶ مساوی، ۱۰۹ ناک اوت

شوگر ری رابینسون که به اتفاق آرا به عنوان یکی از بزرگان این ورزش شناخته می شود، قدرت مشت بسیار سهمگینی داشت. رابینسون که در بخش‌های مختلف سبک وزن تا میان وزن رقابت می‌کرد، به رکورد بیش از ۱۰۰ ناک اوت (۱۰۹ ناک اوت) در دوران حرفه‌ای خود دست یافته و در طول یک دوران حرفه ای افسانه‌ای، شش کمربند قهرمانی جهان در وزن‌های میان وزن سبک ​​و میان وزن ​​را به دست آورد.

رزومه حرفه ای ترسناک او شامل بیش از ۲۰۰ مسابقه و پیروزی بر ۲۱ عضو تالار مشاهیر بین المللی بوکس بود. با در نظر گرفتن این موضوع، جای تعجب نیست که شوگر ری رابینسون را یکی از بزرگترین بوکسورهایی می دانند که تاکنون زندگی کرده است. رابینسون در دسته های سبک میان وزن و میان وزن ۶ بار قهرمان جهان شد. 

۶- ارنی شیورز

رکورد: ۷۶ پیروزی، ۱۴ باخت، ۱ مساوی

کمتر بوکسوری که سابقه مبارزه با ارنی شیورز روبرو شده است پیدا می شود که از اون به عنوان دارنده یکی از سنگین ترین مشت ها در تاریخ بوکس یاد نکند. تکسان رندال کوب که از بوکسورهایی بود که با شیورز مبارزه کرده بود به خوبی در مورد قدرت مشت وی چنین می گوید: «ارنی شیورز می توانست با دست راست به گردن شما ضربه بزند و مچ پای شما را بشکند».

شیورز ممکن است هرگز عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را نبرده باشد، اما همچنان به عنوان یکی از سرسخت‌ترین بوکسورهایی که تا به حال دستکش بسته است، شهرت دارد. شیورز با لقب «درخت بلوط» با ۷۰ ناک اوت قابل توجه در طول دوران حرفه ای خود، از جمله ۲۳ ناک اوت در راند اول، انگار در مشت هایش دینامیت داشت.

اگرچه شیورز در هر دو تلاش خود برای کسب افتخار قهرمانی جهان سنگین وزن جهان شکست خورد، اما در مسابقه سال ۱۹۷۷ خود محمد علی را به شدت به دردسر انداخت و لری هولمز را در سال ۱۹۷۹ ناک داون کرد. این ماشین ویرانگر متولد آلاباما برای بیش از ۲۵ سال یکی از مخوف ترین مردان در این ورزش بود – و میراث ویرانگری او تا به امروز زنده است. 

۵- جورج فورمن

رکورد: ۷۶ پیروزی، ۵ باخت، ۶۸ ناک اوت

خود مایک تایسون داوطلبانه اعتراف کرده است که “جورج بزرگ” دارای قدرتی در مشت هایش بود که نمی توانست با آن برابری کند و به همین دلیل او را دارای قدرتمندترین ضربه مشت در تاریخ بوکس می داند. فورمن یک هیولا در قالب یک بوکسور بود که در تمام ۷۶ پیروزی به جز ۸ پیروزی، در مابقی با ناک اوت پیروز شد.

در حالی که او در دوران اوج خود با بوکسورهای مشهوری مانند محمد علی کلی و جو فریزر مبارزه می کرد، فورمن در سال ۱۹۹۴ با سن ۴۶ سال و ۵ ماه و ۱۸ روز با ناک اوت کردن مایکل مورر به عنوان مسن ترین قهرمان سنگین وزن جهان نام خود را در کتاب های تاریخ ثبت کرد. این آخرین پیروزی ناک اوت دوران حرفه‌ای او بود، اگرچه فورمن پس از این پیروزی تاریخ ساز خود سه پیروزی دیگر را به دست آورد. آخرین مبارزه حرفه ای فورمن تنها چند ماه قبل از تولد ۴۹ سالگی اش برگزار شد. همه این افتخارات در حالی بود که فورمن ۱۰ سال در دوران جوانی و اوج خود از ۲۸ تا ۳۸ سالگی از دنیای بوکس کناره گیری کرده بود. 

۴- جک دمپسی

رکورد: ۵۳ پیروزی، ۶ باخت، ۸ مساوی، ۴۳ ناک اوت

حتی با استانداردهای دهه‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۲۰، دمپسی یک بوکسور سنگین وزن با قد کوتاه بود در حالی که کمی بیش از ۱۸۰ سانتیمتر قد داشت. با این حال، او اجازه نداد که این نقطه ضعف پیشرفت او را متوقف کند و با شکست دادن مردانی که از جثه و قدرت بیشتری برخوردار بودند، نامی برای خود در تاریخ بوکس دست و پا کرد.

او در سال ۱۹۱۹، او قهرمان سنگین وزن وقت جهان جسی ویلارد با آن جثه ترسناک را شش بار به روی رینگ انداخت و در راند سوم به پیروزی دست یافت و پس از آن بازنشسته شد. ویلارد نزدیک به ۱۹۵ سانتیمتر قد داشت و نزدیک به ۱۵ سانت بلندتر از دمپسی بود و وزن او نیز نزدیک به ۳۰ کیلوگرم بیشتر بود اما در برابر دمپسی کاری از پیش نبرد.

دمپسی تقریباً در تمام مبارزاتش پیش از پایان مسابقه حریفان را ناک اوت می کرد و در همه بردها به جز ۱۰ برد، با ناک اوت به پیروزی رسید. سبک تهاجمی و قدرت ترسناک او باعث شد تا در دنیای بوکس موفق باشد. دمپسی با لقب «خرد کننده اهل مناسا» از سال ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۶ عنوان قهرمان بوکس سنگین وزن جهان را در اختیار داشت.

در طول این دوره، او به عنوان اولین مبارزی که ثروتی ۵ میلیون دلاری بدست آورد، در تاریخ بوکس ثبت شد. گفته می شود که دمپسی هرگز با بوکسورهای سیاه پوست مسابقه نداد و به همین خاطر همواره نزد سیاه پوستان چهره ای منفور بود. 

۳- سندی سدلر

رکورد: ۱۴۵ پیروزی، ۱۶ باخت، ۲ مساوی، ۱۰۴ ناک اوت

سندی سدلر همواره به دنبال ناک اوت حریفان بود و در این مسیر از مشت خوردن ابایی نداشت، بدین ترتیب بود که رقبایش دائماً در حال فرار از مشت های سنگین و سبک تهاجمی او از گوشه ای به گوشه دیگر رینگ می رفتند. او قد نسبتاً کوتاهی در دسته پر وزن داشت اما قدرت مشت فوق العاده باعث شده بود رقبایش را ترسانده و رسماً آن ها را کتک بزند.

یکی از پیروزی های مشهور او ناک اوت کردن ویلی پپ بزرگ بود. سدلر در حالی که بیش از ۱۰۰ پیروزی را با ناک اوت بدست آورد، در سه مورد طلای قهرمانی جهان را به دست آورد. سدلر به ویژه در بخش پر وزن در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بر دنیای بوکس تسلط داشت و در رتبه دهم لیست بیشترین تعداد ناک اوت های تمام دوران قرار دارد. علیرغم سبک بی پروای او در مبارزه، سدلر در ۱۲ سال بوکس حرفه ای خود تنها یک بار شکست خورد – و این شکست در دومین مبارزه حرفه ای او رقم خورد. 

۲- آرچی مور

رکورد: ۱۸۶ پیروزی، ۲۳ باخت، ۱۰ مساوی، ۱۳۲ ناک اوت

آرچی مور لقب قدرتمندترین مبارز تاریخ بوکس را تنها به یک نفر بالاتر از خود واگذار می کند، اما هیچ کس نمی تواند از نظر تعداد ناک اوت ها به او نزدیک شود. با ۱۳۲ ناک اوت در طول حرفه ای که نزدیک به سه دهه به طول انجامید، میراث مور با لقب «خدنگ پیر» برای همیشه امن خواهد بود.

مور پس از ۱۸ سال انتظار برای کسب اولین عنوان جهانی خود (که به دلایل سیاسی فرصت مبارزه برای عنوان قهرمانی از وی گرفته شده بود) در سن ۳۹ سالگی و در سال ۱۹۵۲ با پیروزی برابر جوئی ماکسیم به عنوا قهرمانی سنگین وزن سبک دست یافت، پس از کسب آن هیچ تمایلی به رها کردن جایگاه نخست نداشت. او هشت بار از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد و در نهایت در سال ۱۹۶۳ در سن ۴۹ سالگی دستکش هایش را آویزان کرد.

مور هنوز هم به عنوان دارنده طولانی ترین دوره قهرمانی سبک وزن بوکس جهان تا به حال شناخته می شود، کسی که این عنوان را از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۲ در اختیار داشت. مور با رویارویی با محمد علی کلی (در آن زمان هنوز با نام کاسیوس کلی شناخته می شد) در یکی از آخرین مبارزات خود، دوران افسانه ای خود را به پایان رساند. او علاوه بر رویارویی خود با محمد علی، با مارسیانو و پترسون نیز برای قهرمانی سنگین وزن مبارزه کرد. 

۱- جو لوئیس

رکورد: ۶۶ پیروزی، ۳ باخت، ۵۲ ناک اوت

در صدر این لیست کسی نیست جز جو لوئیس، مردی که رکورد طولانی ترین قهرماین سنگین وزن جهان در تمام دوران را در اختیار دارد و این عنوان را به مدت ۱۱ سال، ۸ ماه و ۸ روز حفظ کرد. با جثه ای جمع و جور و به شدت قوی، قدرت لوئیس هنوز افسانه ای است – و تسلط او بر دنیای بوکس رکوردی است که هنوز کسی به آن نزدیک نشده است. رسانه ها در آن زمان مدعی بودند که مشت های لوئیس تنها به ۱۵ سانتیمتز کشیده شدن نیاز داشتند تا حریف را بیهوش کنند.

در سال ۱۹۳۷، لوئیس توانست جیمز جی برادوک را شکست دهد تا و به دومین سیاه پوست قهرمان سنگین وزن حهان تبدیل شود. مبارزات او در دوران پس از رکود اقتصادی آمریکا و جدایی نژادی نیز توانست بین ۵۰,۰۰۰ تا ۷۰,۰۰۰ بیننده را به سالن بکشاند. همچنین «بمب افکن قهوه‌ای» به خاطر فعالیت‌هایش در حوزه حقوق مدنی‌ در خارج از رینگ، جایی که برای حقوق آمریکایی‌های آفریقایی تبار می جنگید، شناخته می شد، تأثیر زیادی در ایجاد برابری در دنیای ورزش داشته و راه را برای نسل‌های آینده مبارزان سیاه پوست هموار کرد. 

منبع: روزیاتو