تجرد بهتر است یا تاهل؟!

فرادید | بلا دی پائولو- آیا بهتر است مجردها در همان وضعیت تجرد باقی بمانند و یا اینکه ازدواج کنند؟ علم چه پاسخی به این سوال می‌دهد؟

به گزارش فرادید به نقل از سایکولوژی تودی، آیا ازدواج شما را خوشحال‌تر و سالم‌تر کرده و همچنین پیوندتان با جامعه را مستحکم‌تر می‌سازد؟ آیا ازدواج باعث می‌شود فرد از لحاظ تمام جوانب فیزیکی، عاطفی و بین فردی پیشرفت کند؟ نزدیک به دو دهه است که این موارد را از نزدیک بررسی کرده‌ام و دریافته‌ام که این موارد صرفاً ادعاهایی مبالغه شده و البته اشتباه هستند. علاوه بر آن، موارد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد افرادی که در تمام طول عمر مجرد می‌مانند، در مقایسه با افراد متاهل از عملکرد بهتری برخوردارند.

اما به شخصه فکر نمی‌کنم که پاسخ به این سوال به این اندازه ساده باشد؛ یا حداقل پاسخی ثابت و همه گیر برای پرسش "تجرد بهتر است یا تاهل؟" وجود داشته باشد. بنابراین اجازه دهید بیشتر و بهتر توضیح دهم.

تحقیقات چه می‌گویند؟
انواع مطالعات و بررسی‌های مقابله‌ای برای حمایت از "برتری تاهل به تجرد" انجام شده که چندان قابل اعتنا نیستند. آن‌ها ذهنیت متعصبانه‌ای را پیش گرفته‌اند زیرا سعی داشته‌اند تا عملکرد افراد متاهل را بهتر نشان دهند و در سوی دیگر مجردها را نسبت به چیزی که هستند، بدتر کنند. اساس آن بررسی‌ها نشان دادن برتری روانیِ افراد متاهل نسبت به افراد مجرد بوده و از این جهت اصلا از نظر علمی قابل دفاع نیستند.

با این اوصاف و حتی با توجه به پیش‌فرض معیوب آن پژوهش‌ها، گاهی اوقات نتایج نشان داده که مجردها در مقایسه متاهل‌ها از عملکرد بهتری برخوردار هستند. برخی از مطالعات، از جمله پژوهش انجام شده در مقیاس بزرگ، نشان داده‌اند که افراد مجرد سالم‌تر هستند. اگر اشخاص را از زمان مجردی تا متاهلی (ازدواج بدون طلاق) دنبال کنید، لزوما به این نتیجه نمی‌رسید که آن‌ها نسبت به دوران مجردی خود تبدیل به انسان‌های خوشحال‌تری شده باشند. اما زمانی که فرد ازدواج کند و سپس طلاق بگیرد، در مقایسه با زمان مجردی، به طور میانگین، کمتر خوشحال است. این را هم اضافه کنیم که "ازدواج" به هیچ وجه مسیر طلایی برای رسیدن به طول عمر بیشتر نیست.

افرادی که در تمام عمر مجرد می‌مانند، از چندین جهت از افراد متاهل موفق‌ترند ولی تاکنون به این مسئله زیاد توجه نشده است. برای نمونه، آن‌ها برای حفظ روابط دوستانه خود با دوستان، خواهر و برادر، والدین، همسایه‌ها و همکاران تلاش بیشتری می‌کنند. افراد مجرد در انجام کارهای داوطلبانه و کمک به دیگران مانند کمک به والدین سالخورده، از تلاش و کوشش بیشتری برخوردارند. آن‌ها حتی از حیث داشتن استقلال و خودمختاری و همچنین رشد و پیشرفت شخصی نیز یک قدم از متاهل‌ها جلوترند.

اما مسابقه نیست: هیچ یک برتری به دیگری ندارد
از زمان ایراد سخنرانی‌‎ در انجمن روانشناسی آمریکا در ماه اوت که در آن همین نکات مختصر بالا را توضیح دادم، چندین تیتر مبالغه شده در جاهای مختلف به چشمم خورد. برخی ادعا کرده بودند که افراد مجرد خوشحال‌ترند، یا ثروتمندترند، و یا معنای زندگی را بهتر درک می‌کنند. البته از این نظر که "برتری تجرد" پس از چند دهه جایگزین "برتری تاهل" شده بود، باید کمی خوشحالی می‌کردم.

مشکل اما در این است که من واقعا نگفته‌ام و نمی‌گویم که مجردها پیروز این پیکارند. بله درست است که مجردها از چندین نظر نسبت به متاهل‌ها از عملکرد بهتری برخوردارند؛ اما از سوی دیگر متاهل‌ها نیز از چندین وجهه بهترند - که بسیاری مورد پژوهش قرار نگرفته‌اند.

با این حال فارغ از اینکه به شما گفته شده تاهل بهتر از تجرد است و یا بالعکس، چندین دلیل وجود دارد که باید شما را به تردید وا دارد:

1. تمام یافته‌های پژوهش‌هایی که می‌خوانید فقط از روی میانگین آمار به دست آمده است. به عبارت بهتر، این پژوهش‌ها فقط می‌گویند که "معمولا" این اتفاقات می‌افتد و نه "همیشه." بنابراین فراموش نکنید که این نتایج در مورد تمام افراد صدق نمی‌کند.

2. افراد متاهل و مجرد کاملا با هم تفاوت دارند. فرض کنید که یک تحقیق قصد دارد نشان دهد که افراد متاهل موفق‌تر عمل می‌کنند. این را فراموش نکنید که افراد متاهل خودشان تصمیم به ازدواج گرفته‌اند! اگر شما افراد مجرد را مجبور به ازدواج کنید - مخصوصا کسانی که کاملا تنها هستند و از آن نیز استقبال می‌کنند - آن‌ها ممکن است تجربه مشابهی نداشته باشند. اگر بخواهم یکی از کارتون‌های محبوبم در رابطه با این موضوع را خلاصه کنم، این خواهد بود: اگر ازدواج می‌کردم، بیشتر زنده نمی‌ماندم - فقط به نظر می‌رسید که بیشتر زنده مانده‌ام.

3. آنچه صحیح‌تر به نظر می‌رسد این است که برخی با تاهل به معنای واقعی زندگی می‌رسند و بعضی با تجرد.

4. شاید مسئله پیچیده‌تر از این باشد؛ شاید برای برخی از ما، زندگی مجردی در مرحله‌ای از زندگی مفید باشد و در مراحل بعدی باید به فکر زندگی متاهلی باشیم. (مثلا با چند نفر که طلاق گرفته‌اند، صحبت کردم. آن‌ها می‌گویند که ازدواج بسیار خوبی داشتند و برای آن سال‌ها اصلا افسوس نمی‌خورند، اما حالا که تنها شده‌اند با آغوش باز به استقبالش رفته‌اند و هرگز نمی‌خواهند دوباره ازدواج کنند.)

یک چیز دیگر نیز مهم است: اینکه اگر ما از جنبه‌های مهم دیگر فقیر و محروم نباشیم، زندگی بسیار بهتری خواهیم داشت. این برای تمام افراد، چه مجرد یا چه متاهل، صدق می‌کند؛ البته شاید بتوان گفت برای مجردها بیشتر صدق می‌کند.

برای نمونه، در ایالات متحده افرادی که ازدواج خود را رسمی کرده‌اند از لحاظ اقتصادی بیشتر احساس امنیت می‌کنند. این امر دو دلیل عمده دارد که البته محدود به آن‌ها نیست: (1) آن‌ها شریکی در زندگی دارند که می‌توانند هنگام بیکار شدن یا کاهش درآمد به او تکیه کنند؛ (2) افراد متاهل به طور اشتراکی در یک مکان زندگی می‌کنند، بنابراین هزینه کرایه، قبوض و بسیاری از اسباب و مواد مصرفی زندگی را با هم تقسیم می‌کنند. در ایالات متحده زوجین پس از ازدواج از بیش از 1000 مزایا از جمله موارد مالی برخوردار می‌شوند.

ازدواج باعث می‌‎شود تا زوجین از انواع امتیازات جدید شامل امتیازات اجتماعی، روانشناسی، عاطفی، سیاسی و فرهنگی برخوردار شوند. علاوه بر آن، زندگی افراد متاهل به طرق مختلف دارای ارزش و جایگاه والاتری نزد دیگران برخوردار است که به سادگی به چشم نمی‌آیند. این در حالی است که زندگی مجردها معمولا به حاشیه کشانده شده و حتی به سخره گرفته می‌شود.

به عبارت بهتر اگر یک فرد مجرد به همان درجه از سلامت و رفاه یک فرد متاهل برسد، این اتفاق کاملا بر خلاف انتظار معمول رخ داده است. به نظرم، این گزاره می‌گوید که مجردها دارای سطح قابل توجهی از انعطاف پذیری هستند؛ صفتِ قابل تحسین مجردها که به ندرت بدان پرداخته می‌شود.

منبع: Psychology Today
ترجمه: وبسایت فرادید