چرا این ماهی واقعا «زشت» نیست؟

فرادید| سال ۲۰۱۳، در یک نظرسنجی، حباب‌ماهی لقب زشت‌ترین حیوان جهان را به خود اختصاص داد، اما اگر همان موقع می‌دانستیم ظاهر صورتی و ژله‌مانند این موجود در واقع ناشی از اشتباه ما انسان‌هاست، آیا باز هم آن را مسخره می‌کردیم؟ 

به گزارش فرادید، حباب‌ماهی‌ها ماهی‌های اعماق دریا هستند. آن‌ها عمدتاً در اعماق اقیانوس (حدود ۴۰۰۰ فوت زیر امواج) زندگی می‌کنند. با توجه به وزن اقیانوس از بالا، فشار آب آن پایین بیش از ۱۰۰ برابر فشار هوای ما در خشکی است. تصور رفتن به چنین اعماقی برای ما بدون یک زیردریایی بسیار امن غیرممکن است. به همین ترتیب، حباب‌ماهی هم اصلاً دوست ندارد بالای سطح باشد. 

بسیاری از ماهی‌ها چیزی به نام کیسه‌ی شنا دارند (اندامی پر از هوا که به آن‌ها کمک می‌کند حرکت کنند و شناور بمانند). اگر کسی یک ماهی دارای کیسه‌ی شنا را از اعماق دریا به سطح آورد، حجم گازهای درون کیسه هوای ماهی با کاهش فشار آب افزایش می‌یابد. این گازها می‌توانند کیسه شنا را به اندازه‌ای بزرگ کنند که موجب خرد شدن سایر اندام‌های حیاتی ماهی و مرگ آن‌ها شود. 

حباب‌ماهی فرق دارد. کیسه شنا ندارد، چون برای زندگی در کف اقیانوس به شناوری کمی نیاز دارد. این به آن معناست که وقتی حباب‌ماهی را از زیستگاهش در اعماق آبها به آب‌های کم عمق بیاورند، مانند سایر ماهی‌های اعماق دریا نمی‌میرد. اما تغییر شکل می‌دهد. 

حباب‌ماهی دارای آناتومی منحصربه‌فردی است که توانایی رشد کردن در زیر آب را به او می‌دهد. این ماهی اسکلت نامتراکمی متشکل از استخوان‌های بسیار ضعیف دارد، چون استخوان‌های قوی برای رشد کردن به انرژی نیاز دارند. حباب‌ماهی به جای ماهیچه‌های قرمز یا ماهیچه‌های قوی، ماهیچه‌های سفید فراوانی دارد که به او اجازه شنا کردن در فواصل کوتاه برای شکار طعمه را می‌دهد. 

بافت نرم بدن این ماهی حاوی آب و چربی است که هم از او در برابر فشار اطراف محافظت می‌کند و هم اجازه می‌دهد به راحتی در ماسه حرکت کند. 

حباب‌ماهی فلس ندارد. پوست شل و وارفته‌ای که تمام بدن آن را پوشانده سست و انعطاف‌پذیر است، اما برای زندگی در اعماق اقیانوس مناسب است. حباب‌ماهی در زیستگاه خودش، شبیه ماهی به نظر می‌رسد: بدنش آبی مایل به خاکستری است. تیز بودن اندک بدنش همان چیزی است که از یک شناگر اعماق آب انتظار دارید. 

حالت طبیعی حباب ماهی

گاهی اوقات، یک حباب‌ماهی که در بستر دریا سرش به کار خودش است، در تور ماهی‌گیران گرفتار شده و به سطح کشیده می‌شود. تنها در صورت دور شدن از زیستگاه طبیعی است که ویژگی‌های حباب‌ماهی به ضرر او عمل می‌کنند. با کم شدن فشار زیاد اعماق آب که ماهی را سرهم نگه می‌دارد، بافت غرقاب شده‌ی بدن این ماهی به یک توده آسیب‌دیده و ژلاتینی تبدیل می‌شود. این حالتی است که این ماهی ناخواسته در برابر ما انسان‌ها به خود می‌گیرد. 

بنابراین، این ما هستیم که با مداخله در زندگی این ماهی، موجب تغییر شکل ظاهری آن می‌شویم و به ناحق لقب زشت‌ترین حیوان جهان را هم به او می‌دهیم. 

بد نیست تصور کنیم اگر خود ما ۴۰۰۰ فوت به زیر سطح اقیانوس کشیده شویم چه بلایی بر سر بدن و ظاهرمان خواهد آمد: بدن ما منفجر می‌شود، اندام‌های ما خرد می‌شوند و احتمالاً به نوعی خمیر تبدیل می‌شویم. اما برای حباب ماهی ماجرا برعکس می‌شود چون در آن اعماق، حباب‌ماهی با ظاهر طبیعی و عادی خود زیبا به نظر می‌رسد.

حباب ماهی در حالت طبیعی خود در زیستگاهش

مترجم: زهرا ذوالقدر