تصاویر| زندگی خصوصی، عکس های شخصی و بیوگرافی کاظم هژیرآزاد

کاظم هژیرآزاد  ( متولد ۱ فروردین ماه ۱۳۲۹ در تهران) هنرپیشه تئاتر و سینمای ایران است.

کاظم هژیرآزاد در سال آخر دبیرستان یعنی تابستان سال ۱۳۴۸ برای فراگرفتن هنر بازیگری، به هنرکده آزاد هنرپیشگی" آناهیتا" رفت و شیوه" استانیسلافسکی" را زیر نظر استاد مصطفی اسکویی تعلیم دید و در چند نمایش صحنه ای و تله ویزیونی با گروه آناهیتا بازی کرد. کاظم هژیر آزاد سال ۱۳۶۱ از گروه جدا گردید و به صورت آزاد، با گروه‌های مختلف تهرانی همکاری کرد. این همکاری هنوز ادامه دارد.

بعد از خدمت سربازی، 23 سال کارمند وزارت راه در قسمت فنی شد، ولی چون نمی توانست از بازیگری دست بکشد، بازی در تئاتر، تلویزیون و سینما را در برنامه ی زندگی اش قرار داد.

فعالیت کاظم هژیر آزاد در زمینه نویسندگی

کاظم هژیرآزاد در زمینهٔ نوشتن یک تک پرده ای به اسم" سوسنگرد"- مربوط به جنگ تحمیلی و یک تک پرده ای در خصوص پشت صحنه تئاتر، و همچنین یک مجموعه داستان به اسم" کیف" به چاپ رسانده است. وی در خصوص نقد تئاتر و مسائل مربوط به صنف تئاتر، نوشته های پراکنده ای در روزنامه ها به چاپ رسانده است. کاظم هژیرآزاد هم اینک عضوهیئت مدیره انجمن بازیگران خانه تئاتر و همچنین عضو هیئت مدیر ه خانه تئاتر می باشد. 

آغاز فعالیت کاظم هژیرآزاد در تلویزیون

کاظم هژیرآزاد در سال 1350 هنگامی که 21 ساله بود با حضور سه قسمتی در مجموعه تلویزیونی رستم و سهراب نخستین و آخرین تجربه بازیگری اش را در تلویزیون پیش از انقلاب را به دست آورد. کاظم هژیرآزاد  بعد انقلاب در سال 1364 با مجموعه تلویزیونی هوای تازه به بازیگری برگشت و از سال 1367 در 38 سالگی با فیلم تحفه ها به کارگردانی ابراهیم وحیدزاده بازی کرد.

کاظم هژیرآزاد و همسرش زویا امامی

همسر کاظم هژیرآزاد

کاظم هژیرآزاد سالها قبل با خانم زویا امامی که یکی دیگر از بازیگران کشور است ازدواج کرده است. ثمره این زندگی دو پسر به نام های آرش و آرمان میباشد ، پسر بزرگش آرش موزیسین و مدرس پیانو است، آرمان پسر دیگرش هم دانش آموخته تار و سه تار می باشد.

زویا امامی همسر کاظم هژیرآزاد

نظر کاظم هژیر آزاد در مورد ورود بازیگران سینما به تئاتر

شاید اتفاق مثبتی رخ داده که بازیگران مطرح سینمایی به بازی در تئاتر روی می آورند. در واقع این میتواند ارزش تئاتر را نشان دهد. میتوان این اتفاق را یک تجربه دو سر برد تلقی کرد، هم آن ها تجربه تئاتری پیدا می کنند و هم آن تهیه کننده نمایش چند تماشاچی دیگر را به تماشاچیان تئاتری اضافه می کند. عده ای وجود دارند که می خواهند دیگر بازیگران را پائین بکشند و خودشان مطرح شوند که این غرور و خودخواهی های هنری است.

منبع: بیتوته