(عکس) هواپیمای افسانه‌ای که ستاره‌های فوتبال را به عربستان می‌برد

بوئینگ ۷۴۷ که نامی افسانه‌ای در دنیای هواپیماهای مسافربری است که به مدت ۵۴ سال آسمان‌ها را در اختیار داشت.

شرکت بوئینگ بیش از پنج دهه به تولید این هواپیمای چهار موتوره پرداخته بود و حالا با چرخش دنیای هواپیماسازی به سوی غول‌های دو موتوره، این پروژه محبوب کنار گذاشته شده است.

اودیون ایگالو ستاره سابق منچستریونایتد با انتشار ویدیویی از تیم الهلال داخل یک جت شخصی لاکچری، نشان می دهد که چه امکاناتی در عربستان انتظار این فوتبالیست ها را می کشد.

بر اساس گزارش روزیاتو، گفته می شود که ارزش این جت، ۲۲۰ میلیون دلار است و توسط شاهزاده ولید بن طلال، میلیاردر سعودی و هوادار الهلال، اجاره شده است. ۴۰۰ صندلی این بوئینگ ۷۴۷حذف شده است تا جا برای انبوهی از وسایل لوکس باز شود که شامل تخت، میز ناهار خوری بزرگ، پرچم های بزرگ عربستان و تعدادی سالن دیگر است.

بویینگ ۷۴۷ ملکه افسانه‌ای آسمان

پروژه ۷۴۷ در اواخر دهه ۱۹۶۰ تحت مدیریت تیمی از مهندسان بوئینگ به نام the Incredibles آغاز شد. آنها موفق شده بودند در تنها ۱۶ ماه بزرگترین هواپیمای مسافربری دنیا را بسازند. بوئینگ پیشتر در رقابت با لاکهید برای ارائه یک هواپیمای باربری سنگین برای نیروی هوایی آمریکا شکست خورده بود و به همین خاطر می‌خواست روی بازار تجاری تمرکز کند.

با توجه به پیش‌بینی‌ها در زمینه افزایش مسافران سفرهای هوایی، کاهش هزینه‌های مربوطه و فشار رو به افزایش روی هاب‌های پروازی، بوئینگ تصمیم گرفت از فناوری موتور توربوفنی که برای نیروی هوایی آمریکا آماده کرده بود در پروژه ۷۴۷ استفاده کند. اگرچه این روزها بوئینگ ۷۴۷ در بسیاری از ایرلاین‌های سرتاسر جهان حضور دارد، اما وقتی برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ به پرواز درآمد، همگان را شوکه کرد.

ساختن چنین هواپیمای غول‌پیکری به یک سالن مونتاژ بزرگ نیز احتیاج داشت. برای همین بوئینگ مجبور شد مکانی به وسعت ۵ میلیون متر مکعب را برای این کار آماده کند. بوئینگ ادعا می‌کند که این سالن از نظر حجم بزرگترین ساختمان جهان است.

بوئینگ ۷۴۷ که حالا به پایان کار خود رسیده است ۶۸.۵ طول داشت و ارتفاع باله پشتی آن نیز به یک ساختمان شش طبقه می‌رسید. فضای بال شاهکار بوئینگ بزرگتر از یک زمین بسکتبال بود و برای پرواز به یک تن هوا نیاز داشت. این هواپیما می‌توانست علاوه بر خدمه پرواز، بین ۳۷۴ تا ۴۹۰ مسافر را نیز در خود جا دهد.

بوئینگ ۷۴۷ از فناوری‌هایی همچون سیستم‌های مکانیابی پیشرفته استفاده می‌کرد که برای آن زمان بسیار قابل توجه بود. البته یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های این هواپیما داشتن طبقه دوم بود که پیشتر در هواپیماهای مسافربری ندیده بودیم. این قسمت به وسیله پلکان از بقیه هواپیما جدا می‌شد و مسافران تلاش زیادی می‌کردند تا یک صندلی در آن قسمت محدود رزرو کنند.

البته بوئینگ در سال‌های مختلف صرفا منتظر پایان عمر ۷۴۷ نبود و هرچند وقت یکبار نسخه جدیدتر و بهتری از این هواپیما را ارائه کرد. به عنوان مثال در سال ۱۹۸۸ مدل Boeing ۷۴۷-۴۰۰ معرفی شد که دو بالک به طول ۱.۸ متر را در انتهای بال‌های خود می‌دید. با این تغییر که نشان‌دهنده انعطاف‌پذیر بودن فریم بوئینگ بود، ۷۴۷ می‌توانست هم به عنوان یک هواپیمای مسافربری و هم به عنوان یک هواپیمای باری ایفای نقش کند.

در سال ۲۰۰۰ نیز شاهد معرفی مدل Boeing ۷۴۷-۴۰۰R بودیم که برد پرواز هواپیما را از ۱۳۴۴۵ کیلومتر به ۱۴۲۰۴ کیلومتر افزایش می‌داد. آخرین تغییر مهم این هواپیما نیز در سال ۲۰۰۵ و با مدل بوئینگ ۸-۷۴۷ رخ داد. این مدل در دو نسخه Intercontinental و Freighter ساخته شده بود و شرکت سازنده از فناوری‌های مدل ۷۸۷ Dreamliner در آن بهره برده بود.

منبع: خبرآنلاین