چرا نباید از "کرونا" وحشت کنیم؟
ترس واقعی از تکرار چیزی شبیه آنفلونزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ است که چیزی حدود یک سوم جمعیت کره زمین در آن زمان را از بین برد.
کد خبر :
۷۶۶۴۱
بازدید :
۸۳۳
تصویر دسته‌ای از بریتانیایی‌ها که توسط ماموران پلیس و مقامات سراپا پوشیده در لباس‌های ایمنی به قرنطینه برده می‌شوند یادآور فیلم‌های هالیوودی است که درباره وقوع فاجعه‌ای ساخته شده‌اند. به همین خاطر چندان غیرمنتظره نیست که بعضی از عموم مردم نگران این بیماری باشند.
بعد از آنکه خبر رسیدن ویروس کرونا چینی به بریتانیا رسید، در بعضی بخش‌های کشور تمام ماسک‌های صورت موجود در فروشگاه‌ها خریداری شد و با پوشش لحظه به لحظه این واقعه در رسانه‌ها بسیاری از افراد منطقی هم ممکن است به این فکر کنند که واقعا وضعیت تا چه حد می‌تواند وخیم شود؟
واقعیت این است که گرچه کروناویروس احتمالا خطری جدی برای بهداشت عمومی است، اما به آن وخامت و جدیتی که می‌توانست باشد نیست.
هر ساله صد‌ها نفر در بریتانیا در اثر همین آنفلونزای معمولی فصلی که هر سال در سراسر جهان پخش می‌شود، جان خود را از دست می‌دهند و گونه‌های جدیدی این ویروس هر زمستان باعث بستری شدن هزاران نفر در بیمارستان‌ها می‌شود.
به گزارش سازمان بهداشت عمومی انگلستان بیش از ۳۱۵۰ نفر در زمستان ۲۰۱۸-۲۰۱۹ در اثر ابتلا به آنفلونزا نیاز به مراقبت پزشکی شدید داشتند و ۳۱۲ بیمار جان خود را از دست دادند.
ویروس کرونا تاکنون بیش از ۲۵۰ نفر، همه در چین، را کشته است و بیش از ۱۲ هزار نفر را مبتلا کرده است. نرخ مرگ و میر آن حدود ۲ درصد تخمین زده شده است گرچه تعداد نامشخص تمام افرادی که بدان مبتلا هستند بدین معنی است که این تخمین چندان قطعی نیست.
بعد از آنکه خبر رسیدن ویروس کرونا چینی به بریتانیا رسید، در بعضی بخش‌های کشور تمام ماسک‌های صورت موجود در فروشگاه‌ها خریداری شد و با پوشش لحظه به لحظه این واقعه در رسانه‌ها بسیاری از افراد منطقی هم ممکن است به این فکر کنند که واقعا وضعیت تا چه حد می‌تواند وخیم شود؟
واقعیت این است که گرچه کروناویروس احتمالا خطری جدی برای بهداشت عمومی است، اما به آن وخامت و جدیتی که می‌توانست باشد نیست.
هر ساله صد‌ها نفر در بریتانیا در اثر همین آنفلونزای معمولی فصلی که هر سال در سراسر جهان پخش می‌شود، جان خود را از دست می‌دهند و گونه‌های جدیدی این ویروس هر زمستان باعث بستری شدن هزاران نفر در بیمارستان‌ها می‌شود.
به گزارش سازمان بهداشت عمومی انگلستان بیش از ۳۱۵۰ نفر در زمستان ۲۰۱۸-۲۰۱۹ در اثر ابتلا به آنفلونزا نیاز به مراقبت پزشکی شدید داشتند و ۳۱۲ بیمار جان خود را از دست دادند.
ویروس کرونا تاکنون بیش از ۲۵۰ نفر، همه در چین، را کشته است و بیش از ۱۲ هزار نفر را مبتلا کرده است. نرخ مرگ و میر آن حدود ۲ درصد تخمین زده شده است گرچه تعداد نامشخص تمام افرادی که بدان مبتلا هستند بدین معنی است که این تخمین چندان قطعی نیست.
ویروس مشابه سارس که در سال ۲۰۰۳ شیوع یافت حدود ۱۰ درصد افراد مبتلا به خود را کشت و ویروس مرس (MERS) هم جان حدود یک سوم افراد مبتلا به خود را ستاند.
بنا بر یکی از تخمین‌ها تعداد کل افراد مبتلا به ویروس کرونا چیزی حدود ۷۵ هزار نفر تنها در ووهان است که یعنی احتمالا نرخ مرگ و میر واقعی این ویروس بسیار پایین‌تر از چیزی است که تخمین زده شده بود.
درنتیجه خطر این ویروس برای عموم مردم پایین است و حتی احتمال مرگ در اثر ابتلا به آن نیز خیلی پایین می‌باشد. پس چرا سازمان بهداشت جهانی وضعیت اضطراری بهداشتی در سطح جهان اعلام کرده است و چرا کشور‌ها دست به چنین اقدامات شدیدی برده‌اند؟
پاسخ این سوال در اطلاعات علمی فعلی ما درباره این ویروس نهفته است و این احتمال که با گسترش و شیوع بین مردم، این ویروس می‌تواند تکامل یافته که یعنی می‌تواند مرگبارتر هم شود. همچنین دانش ما درباره نحوه جلوگیری از شیوع چنین بیماری‌هایی خیلی بیشتر است و به همین خاطر تمام تلاش‌های جهانی در حال حاضر صرف محدود کردن و جلوگیری از گسترش آن است.
تکامل این ویروس خیلی وحشتناک به نظر می‌رسد، چیزی شبیه فیلم‌های وحشتناک علمی تخیلی، اما واقعیت این است که گرچه احتمال تکامل کروناویروس به سمت تبدیل به ویروسی مرگبار که جان بسیاری از افراد مبتلا را خواهد ستاند وجود دارد، همچنین شانس این وجود دارد که تکامل ویروس آن را به چیزی کمتر خطرناک و بدون ضرر تبدیل کند. این اتفاقی است که در مورد شیوع همه‌گیر آنفلونزای خوکی در سال ۲۰۰۹ اتفاق افتاد.
ترس واقعی از تکرار چیزی شبیه آنفلونزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ است که چیزی حدود یک سوم جمعیت کره زمین در آن زمان را از بین برد.
به همین خاطر است که مسئولان را پوشیده در لباس‌های ایمنی می‌بینم که مردم را به قرنطینه می‌فرستند. دولت‌ها به خوبی مشغول انجام وظیفه خود برای تامین امنیت عموم شهروندان هستند به همین خاطر هنوز نیازی به وحشت کردن نیست.
منبع: ایندیپندنت
۰
