10 فیلم قدرنادیده مارتین اسکورسیزی

مارتین اسکورسیزی یکی از پرافتخارترین کارگردان‌های حال حاضر هالیوود است، اما در پرونده حرفه‌ای او هم مانند هر فیلمساز درخشان دیگری چند فیلم مهم اما قدرنادیده به چشم می‌خورد. شاید چنین ادعایی عجیب باشد که کارگردانی مثل اسکورسیزی بعضی از آثارش دست‌کم گرفته شده‌اند چرا که او بارها تحسین‌ها و جوایز فراوانی از منتقدان و آکادمی‌ها دریافت کرده است.

حتی بدترین فیلم‌های مارتین اسکورسیزی هم در رتبه‌بندی بالاتر از بهترین فیلم‌های بسیاری از کارگردانان دیگر قرار دارند و تاثیر این فیلمساز بر صنعت سینما غیر قابل انکار است. با این وجود مارتین اسکورسیزی فیلم‌های شگفت‌انگیزی را کارگردانی کرده است که پس از اکران اولیه‌شان به طور ناعادلانه فراموش یا توسط منتقدان رد شده‌اند. 

کار حرفه‌ای مارتین اسکورسیزی از اواسط دهه 60 آغاز شد، زمانی که او در دوران دانشجویی در مدرسه هنر تیش چند فیلم کوتاه کارگردانی کرد. اولین کارگردانی او در سال 1967 با نام چه کسی در اتاقم را می‌زند؟ (Who’s That Knocking at My Door) توجه راجر کورمن بزرگ و فقید را جلب و به اسکورسیزی کمک کرد تا در صنعت سینما کارش را آغاز کند. در دهه‌های بعد اسکورسیزی به یکی از کارگردانان بزرگ دنیا تبدیل شد.

با این حال، در طول این سال‌ها، تعداد کم جوایز اسکار مارتین اسکورسیزی این واقعیت را تقویت کرد که تمام فیلم‌های او در زمان خود قدرنادیده باقی ماندند که در ادامه 10 عنوان از آن‌ها را نام بردیم.

10. رنگ پول (The Color of Money)

• محصول: 1987
• بازیگران: پل نیومن، تام کروز، مری الیزابت مسترآنتونیو
• امتیاز راتن تومیتوز: 88 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

رنگ پول محصول سال 1986 برای مارتین اسکورسیزی یک موفقیت مالی و انتقادی قابل توجه به ارمغان آورد. منتقدان هر دو اجرای تام کروز و پل نیومن را به‌عنوان دو بازیکن خبره بیلیارد کاریزماتیک ستایش کردند. به همین خاطر شاید در نگاه اول این فیلم قدرنادیده به نظر نرسد.

این فیلم در واقع دنباله اثر دیگری با عنوان بیلیاردباز (The Hustler) محصول سال 1961 است. همین موضوع باعث می‌شود در مقایسه انتقادی با فیلم اول نادیده گرفته شود. فیلم بیلیاردباز با بازی پل نیومن به کارگردانی رابرت راسن، بلافاصله پس از اکران به یک کلاسیک تبدیل شد اما مساله اینجاست که 25 سال بعد اسکورسیزی نتوانست تاثیر آن را در فیلمش تکرار کند.

9. چه کسی در اتاقم را می‌زند؟

• بازیگران: هاروی کایتل، زنا بتهوون، لنارد کوراس
• امتیاز راتن تومیتوز: 71 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.5 از 10

با نگاهی به مقالات سینمایی که کارنامه حرفه‌ای مارتین اسکورسیزی را زیر ذره‌بین می‌گیرند، اولین فیلم این کارگردان تنها یک کنجکاوی ابتدایی در هنر فیلمسازی در نظر گرفته می‌شود. فیلم چه کسی در اتاقم را می‌‍زند؟ یک درام سیاه درباره ناتوانی یک پسر کاتولیک در پذیرش گذشته آسیب‌زای دوست‌دخترش، اولین تلاش اسکورسیزی برای پرداختن به مضامین مردانگی سمی و احساس گناه بود که از نظر بسیاری از منتقدان مسیر حرفه‌ای او را تعریف کرد. در حالی که خیابان‌های پایین شهر (Mean Streets) محصول سال 1973 یک محصول پویاتر برای معرفی سبک اسکورسیزی و ستاره فیلم، هاروی کایتل بود، اما چه کسی در اتاقم را می‌زند؟ همچنان یک مطالعه شخصیت تکان‌دهنده و بی‌پرده است.

8. هوگو (Hugo)

• محصول: 2012
• بازیگران: بن کینگزلی، ساشا بارون کوهن، کلویی مورتز
• امتیاز راتن تومیتوز: 93 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.5 از 10

هوگو محصول سال 2012 شباهت زیادی با فیلم چه کسی در اتاقم را می‌زند؟ ندارد به جز اینکه به همان اندازه دست کم گرفته می‌شود. هوگو اقتباسی از رمان تاریخی برایان سلزنیک با عنوان اختراع هوگو کبرت (The Invention of Hugo Cabret) یک فیلم سرگرم‌کننده و از لحاظ بصری خلاقانه است که بازیگران آینده‌دار آسا باترفیلد و کلویی گریس مورتز را در اولین نقش‌های اصلیشان قرار داد. داستان هوگو درباره یک یتیم است که در ایستگاه قطار پاریس زندگی می‌کند. هوگو یک فیلم خیال‌انگیز و پرانرژی و یک انحراف برای اسکورسیزی است که ثابت می‌کند این کارگردان حتی در هنگام ساخت فیلم‌های ساده‌تر هم می‌تواند بدرخشد.

• محصول: 2000
• بازیگران: نیکلاس کیج، پاتریشا آرکت، جان گودمن
• امتیاز راتن تومیتوز: 73 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.9 از 10

در حالی که تحسین‌های بیش از حد تعدادی از فیلم‌های مارتین اسکورسیزی باعث شده است تا بسیار دل‌زده شوند و از این کارگردان و آثارش دوری کنند، نیکلاس کیج یک چهره سنتی‌تر و جنجالی‌تر است. این ستاره یک بازیگر کلاسیک است که یا عده‌ای بسیار دوستش دارند و یا عده‌ای از او و بازی‌هایش متنفرند، اما احیای مردگان محصول سال 1999 به‌عنوان یک درام ماورایی منحصربه‌فرد ثابت می‌کند که کیج پشت تمام میم‌ها و شوخی‌ها، مهارت‌های دراماتیک جدی دارد.

احیای مردگان که یک نگاه جذاب به زندگی یک تکنسین اورژانس درگیر مسائل روحی دارد، احتمالا بهترین فیلم نیکلاس کیج و به راحتی یکی از قدرنادیده‌ترین آثار مارتین اسکورسیزی است. این درام احساسی، جذاب و گاهی سورئال، یک همکاری واقعا شگفت‌انگیز بین این دو ستاره است.

6. نیویورک، نیویورک (New York, New York)

• محصول: 1977
• بازیگران: لایزا مینلی، رابرت دنیرو، جک هالی
• امتیاز راتن تومیتوز: 57 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.6 از 10

بینندگانی که از شهرت مارتین اسکورسیزی به خاطر ساخت فیلم‌های گنگستری وحشیانه دلسرد شده‌اند، بهتر است درام موزیکال نیویورک، نیویورک محصول سال 1977 را تماشا کنند. این فیلم که در زمان اکران فروش بسیار کمی داشت، یک داستان عاشقانه درباره ساکسیفونیست خودشیفته با بازی رابرت دنیرو و خواننده تنها با بازی لایزا مینلی است که در دهه 1940 در نیویورک عاشق یکدیگر می‌شوند. البته، نیویورک، نیویورک بهترین اثر مارتین اسکورسیزی نیست و جاه‌طلبی‌های آن را نمی‌توان به شمار آورد، چون تلاش‌های اسکورسیزی برای احیای سبک ملودرام موزیکال دهه 40 نتیجه‌ای در بر ندارد. با این حال این فیلم همچنان یک اثر سرگرم‌کننده و شگفت‌انگیز است.

5. سکوت (Silence)

• محصول: 2017
• بازیگران: اندرو گارفیلد، آدام درایور، تادانابو آسانو
• امتیاز راتن تومیتوز: 83 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.2 از 10

اگر فیلم نیویورک، نیویورک ثابت می‌کند که تمام فیلم‌های مارتین اسکورسیزی به اندازه ادعای منتقدانش سیاه نیست، از طرف دیگر درام تاریخی سکوت محصول سال 2016 ثابت می‌کند که تمام آثار او پر از روابط نامشروع و مواد مخدر نیستند. پس از موفقیت فیلم گرگ وال استریت (The Wolf of Wall Street)، اسکورسیزی با این درام تفکربرانگیز درباره دو کشیش که در تلاشند در دهه 1600 کاتولیسیسم را به ژاپن بیاورند، تغییر مسیر داد.

اندرو گارفیلد و آدام درایور در نقش شخصیت‌های اصلی درخشان هستند، در حالی که لیام نیسون یکی از بهترین بازی‌های خود را در نقش مربی سرخورده آن‌ها ارائه می‌دهد. فیلم سکوت در گیشه شکست خورد اما همچنان بعد از تماشایش مخاطب را با موضوع ایمان و مذهب به فکر فرو می‌برد.

4. آلیس دیگر اینجا زندگی نمی‌کند (Alice Doesn’t Live Here Anymore)

• محصول: 1974
• بازیگران: الن برستین، کریس کریستوفرسون، جودی فاستر
• امتیاز راتن تومیتوز: 92 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.3 از 10

فکر می‌کنم تا اینجای مطلب به شما ثابت شده باشد که مارتین اسکورسیزی آثار دست کم گرفته شده کم ندارد. حالا می‌رسیم به یک کمدی عاشقانه شیرین با عنوان آلیس دیگر اینجا زندگی نمی‌کند محصول سال 1974. با وجود شکایات بسیاری در مورد کمبود شخصیت‌های زن در آثار اسکورسیزی، آلیس دیگر اینجا زندگی نمی‌کند یک داستان بامزه، جذاب و درونی درباره یک مادر تنهاست که تلاش می‌کند زندگی بهتری برای خود دست‌وپا کند.

الن برستین در نقش شخصیت اصلی اجرای درخشانی دارد، در حالی که جودی فاستر و هاروی کایتل تنها دو نفر از بازیگران مشهوری هستند که در نقش‌های مکمل ظاهر می‌شوند. آلیس دیگر اینجا زندگی نمی‌کند یک جواهر است که بعدا بر وس اندرسون تاثیر گذاشت اما در بین طرفداران مارتین اسکورسیزی هم قدرنادیده است.

3. سلطان کمدی (The King of Comedy)

• محصول: 1983
• بازیگران: رابرت دنیرو، جری لوییس، ساندرا برنهارد
• امتیاز راتن تومیتوز: 89 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.8 از 10

از زمانی که سلطان کمدی الهام‌بخش جوکر (Joker) شد، خیلی سخت است که آن را به‌عنوان یک جواهر قدرنادیده در این فهرست جای دهیم. با این حال، در حالی که ممکن است دهه‌ها بعد الهام‌بخش یک موفقیت بزرگ یک میلیارد دلاری شده باشد، اما نباید این را فراموش کنیم که سلطان کمدی پس از اکران چقدر مورد نکوهش قرار گرفت. سلطان کمدی یک تریلر خشک درباره یک کمدین مشتاق به نام رابرت پاپکین با بازی رابرت دنیرو است که در ابتدا با یک شکست تجاری بزرگ مواجه شد. برخی از منتقدان نظر مساعدتری به فیلم داشتند، اما برخی دیگر برعکس. از طرف دیگر هم اکثر نقدها به شباهت‌های این فیلم با راننده تاکسی (Taxi Driver) اشاره کردند.

با این حال، این مقایسه‌ها به ندرت مهربان بودند. در حالی که راننده تاکسی بر بیگانگی مردان طبقه کارگر محروم پس از جنگ ویتنام تمرکز داشت، سلطان کمدی یک مطالعه شخصیتی سردتر بود که بر گرسنگی یک شخصیت نفرت‌انگیز برای شهرت متمرکز بود. شباهت‌های جوکر به راننده تاکسی ممکن است توضیح دهد که چرا این فیلم توانست تاثیر بهتری نسبت به کمدی سال 1982 مارتین اسکورسیزی بگذارد.

ضدقهرمان جوکر با بازی واکین فینیکس، برخلاف تراویس بیکل با بازی دنیرو در فیلم راننده تاکسی، به طرز شگفت‌آوری انسانی به تصویر کشیده شده است. در مقابل، رابرت پاپکین در سلطان کمدی نفرت‌انگیزترین و آزاردهنده‌ترین شخصیت در میان فیلم‌های اسکورسیزی است و حتی منتقدان کار سختی داشتند تا تمام فیلم را با حضور او تحمل کنند.

2. آخرین وسوسه مسیح (The Last Temptation of Christ)

• محصول: 1988
• بازیگران: ویلم دفو، هاروی کایتل، باربارا هرشی
• امتیاز راتن تومیتوز: 82 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.5 از 10

آخرین وسوسه مسیح ساخته‌ی مارتین اسکورسیزی احتمالا شخصی‌ترین فیلم او است، اما کاوش احساسی آن درباره ایمان، فداکاری، هدف و بخشش در میان هیاهوی پیرامون اکرانش گم شد. اکران آخرین وسوسه مسیح با اعتراضات، تهدیدهای مرگ، سانسور و یک حمله تروریستی از سوی کاتولیک‌های راست افراطی که به محتوای آن اعتراض داشتند همراه بود. به طور طعنه‌آمیزی آخرین وسوسه مسیح ممکن است دقیقا به دلیل همان عناصری که افراطیون را ناراحت کرد، بهترین فیلم جریان اصلی درباره مسیح در تاریخ هالیوود باشد. 

در حالی که مصائب مسیح (Passion of the Christ) ساخته‌ی مل گیبسون با تکیه بر بیشترین خشونت‌های فیزیکی بر عیسی مسیح، به یک موفقیت مالی بزرگ رسید، آخرین وسوسه مسیح ساخته‌ی مارتین اسکورسیزی با واکنش شدید و خشونت‌آمیز برای بررسی فداکاری‌های شخصی مسیح مواجه شد. سکانس پایانی که تصور می‌کند عیسی از صلیب فرود می‌آید تا به قیمت سقوط بشریت، یک زندگی شاد و کامل داشته باشد، یک تلاش متعالی برای درک وزن غیرقابل تصور قربانی کردن زندگی خود برای یک هدف بزرگ‌تر است. این احتمالا احساسی‌ترین لحظه در فیلم‌سازی اسکورسیزی و چیزی است که آخرین وسوسه مسیح را علی‌رغم نقص‌های دیگر، به اثری تبدیل می‌کند که تماشایش را نباید از دست داد.

1. پس از ساعات اداری (After Hours)

• محصول: 1985
• بازیگران: روزانا آرکت، ورنا بلوم، تامی چونگ
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.6 از 10

پس از کاوش‌های آخرین وسوسه مسیح در مورد موضوعات سنگین، ممکن است تعجب‌آور باشد که کمدی سیاه پس از ساعات اداری محصول سال 1985، جایگاه اول این فهرست را به دست آورد. با این حال، پس از ساعات اداری یک یادآوری شگفت‌انگیز از مهارت خالص فیلمسازی مارتین اسکورسیزی است که بسیاری از شناخته‌شده‌ترین مضامین آثار این کارگردان را کنار می‌گذارد. در این فیلم هیچ گنگستری و همچنین هیچ موضوع تفکرآمیزی در مورد ایمان و اخلاق وجود ندارد. برخلاف هر فیلمی که مارتین اسکورسیزی پس از آن ساخته است، پس از ساعات اداری نه یک فیلم بیوگرافی و نه یک اقتباس است. در عوض، این فیلم داستان ظاهرا ساده یک شب بسیار بد یک مرد معمولی را روایت می‌کند.

وقتی یک کارمند به نام پل با بازی گریفین دان سعی می‌کند مارسی با بازی روزانا آرتکت را دنبال کند، اوضاع به سرعت برای او به سمت بدی پیش می‌رود. بازیگران مکمل از جمله کاترین اوهارا، تری گار، جان هرد، چیچ و چونگ، دیک میلر و لیندا فیورنتینو تضمین می‌کنند که فیلم پس از ساعات اداری یک سفر سیاه و خنده‌دار به جهنم باشد، اما این فیلم که تا حد زیادی فراموش شده است، صرفا خنده‌دار نیست.

مصیبت پل همچنین به شکل عجیبی به یک مساله وجودی تبدیل می‌شود و به سطوحی از پارانویا، دلهره و وحشت می‌رسد که بعد از آن تقریبا در هیچ فیلم دیگری دیده نشد. این باعث می‌شود پس از ساعات اداری قدرنادیده‌ترین فیلم در کارنامه حرفه‌ای مارتین اسکورسیزی باشد.

منبع: مایکت