کانگوروی متفاوتی که 46 هزار سال قبل منقرض شد
دیرین‌شناسان می‌گویند انقراض ناگهانی کانگوروی صورت کوتاه، یادآور اهمیت حفاظت از محیط زیست است.
فرادید| وقتی جاشوآ ون دایک، غارنورد بومی منطقۀ گیپسلَند، به طور تصادفی با بقایای فسیلی یک گونه کانگورو برخورد کرد که حدود ۴۶۰۰۰ سال قبل منقرض شده بود، احساس کرد این جانور با او ارتباط چشمی برقرار کرده است.
به گزارش فرادید، جاشوآ کشف سال ۲۰۱۱ در غاری نزدیک بوکان در شرق گیپسلند را به یاد می‌آورد: «پشت چند سنگ افتاده بود… و مستقیم در چشمان من نگاه میکرد. می‌دانستم چیز مهمی است… به ویژه که می‌توانستم قسمت‌های بیشتری از بدنش را در پشت جمجمه ببینم.»
یک دهه بعد، دانشمندان موزه‌ی ویکتوریا اسکلت باقیمانده چیزی را که اکنون می‌دانند یک سیموستنوس اوکسیدِنتالیس جوان یا کانگوروی صورت کوتاه است، پیدا کردند.
آن‌ها تصور می‌کنند این کانگورو چند هزار سال قبل از انقراض، پس از افتادن در ورودی پنهان غار مرده است.
این فسیل یکی از سالم‌ترین اسکلت‌های یک حیوان منقرض شده در استرالیا و کامل‌ترین اسکلت موجود در یک غار ویکتوریایی است. این اسکلت ۷۱ درصد از استخوان‌های حیوان را دارد و فقط قسمت‌های کوچکی از پنجه‌های حیوان موجود نیست.
تیم زیگلِر، دیرین‌شناس موسسه تحقیقاتی موزه ویکتوریا که رهبری این کاوش را بر عهده داشت، می‌گوید فسیل‌هایی با این کیفیت و کامل بودن در استرالیا بسیار نادر هستند.
کشف این فسیل به کشف سبک زندگی مخفی این حیوان منقرض‌شده کمک خواهد کرد.
زیگلر می‌گوید: «اکنون می‌توانیم بفهمیم این گونه قادر به انجام چه کارهایی بوده است.»
تنها یک فسیل کانگوروی صورت کوتاه به اندازه فسیل بوکان وجود دارد که حدود ۵۰ سال پیش در استرالیای جنوبی کشف شد.
تیم زیگلِر، دیرین‌شناس می‌گوید فسیل‌هایی مانند این یکی از کانگوروهای صورت کوتاه بسیار نادر هستند
زیگلر می‌گوید این پروژه یکی از چالش‌برانگیزترین فعالیت‌هایی بوده که او انجام داده چون فضای کار، یک فضای بسیار تنگ زیرزمینی بوده است.
زیگلر به خاطر می‌آورد قبل از برداشتن هر استخوان که ۱۵۰ عدد بودند، رسوباتی که روی آن‌ها را پوشانده بود با دست برمی‌داشت: «سالم بودن باورنکردنی این اسکلت برای یک مدت طولانی، حس مسئولیت واقعی برای بیرون آوردن آن از غار ایجاد میکرد.»
اعتقاد بر این است که کانگوروهای صورت کوتاه که کنار کانگوروهای امروزی زندگی می‌کردند، شباهت بیشتری با سایر حیوانات داشتند.
این کانگورو سر تقریباً چهارگوش و آرواره پایینی قوی مانند کوآلا و پاندا داشته که به او اجازه هضم موادی مانند برگ و شاخه را میداده و جمجمه‌اش به اندازه یک انسان بالغ بوده است.
زیگلر می‌گوید، شانه‌هایش انعطاف‌پذیری زیادی شبیه انسان و شامپانزه داشته و اعتقاد بر این است که به جای پریدن، راه می‌رفته است.
شیوه زندگی کانگوروهای صورت کوتاه میان کیسه‌داران استرالیایی متفاوت بوده است.
قد کانگوروهای صورت کوتاه تقریباً به اندازه کانگوروهای امروزی بوده، اما وزن آن بسیار سنگین‌تر بوده است. دانشمندان وزن این کانگوروی نوجوان را بیش از ۸۰ کیلوگرم تخمین زدند، وزنی معادل یک کانگورو قرمز نر کاملاً بالغ! آن‌ها معتقدند وزن کانگوروهای بالغ صورت کوتاه به ۱۲۰ کیلوگرم می‌رسیده است.
گَوین پریدو، مدیر دیرین‌شناسی دانشگاه فلیندِرز، می‌گوید این کشف نشان می‌دهد «افرادی که در معابر جدید غارنوردی و کاوش می‌کنند، گاهی اوقات ممکن است با اکتشافات بسیار شگفت‌انگیزی مواجه شوند».
«این یافته بسیار عالی‌ست و اطلاعات زیادی در مورد آناتومی، زیست‌شناسی حیوانات منقرض‌شده، نقش اکولوژیکی آن‌ها و نحوه حرکت آن‌ها به ما می‌دهد.»
کانگورو صورت کوتاه قربانی یک رویداد بزرگ انقراض شد که ۸۵ درصد از پستانداران، خزندگان و پرندگان بزرگ‌جثه را از بین برد.
زیگلر می‌گوید سردی و خشکی مداوم محیط، از بین رفتن زیستگاه، بیماری و اعمال انسانی مانند افزایش آتش‌سوزی احتمالاً عواملی بوده که آن‌ها را به سمت انقراض سوق داده است.
کانگوروهای قدرتمند و صورت کوتاه روزگاری جزو گسترده‌ترین و موفق‌ترین کیسه‌داران قاره بودند.
انقراض ناگهانی آن‌ها در کنار تقریباً تمام جانوران بزرگ استرالیا یادآور اهمیت دفاع از محیط‌های مدرن در برابر چنین تلفاتی است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
