کشف گور سه هزار سالۀ زنی که به موهایش اهمیت می‌داد!
با اینکه هیچ اثری از جسد سوزانده شده در این گور وجود ندارد، اما وسایل دفن شده به همراه او نشان می‌دهند که او احتمالا زنی با مدل موهای زیبا و خاص بوده است و در زندگی‌اش برای آرایش مو اهمیت زیادی قائل بوده است.
فرادید| بر اساس بیانیه‌ی اعلام‌شده، این گودال حاوی بقایای 3000 ساله شخصی بود که با آثار باستانی پر زرق و برق سوزانده شده است. سوزاندن جسد باعث شده که بقایای انسانی در این گور وجود نداشته باشد و تشخیص جنسیت نیز به طور قطعی ممکن نباشد اما وجود وسایل «آرایشی» مثل حلقۀ مو می‌تواند نشانه‌ای از زن بودن این فرد تلقی شود.
به گزارش فرادید، دِیو گیلبرت، حفار پروژه و مدیر عملیات در «باستان‌شناسی رودخانه سرخ» که یک شرکت باستان‌شناسی مستقر در بریتانیا است، در بیانیه‌ای گفت: «حلقه طلایی مو چشم‌نوازترین شیء است که با متوفی سوزانده شده است. با این حال، مهم‌ترین دست‌سازه این گور چیزی است که در نگاه اول شاید پیش پا افتاده به نظر برسد: یک شانه‌ی چوبی که در ولز (اگر نگوییم در بریتانیا) یافته‌ای بی‌سابقه است».
هشت دندانه‌ی باریک روی شانه باقی مانده است. چوب و سایر مصنوعات آلی معمولاً به سرعت در خاک تجزیه می‌شوند، اما این واقعیت که شانه هنگام مرده‌سوزی، سوزانده شده ممکن است آن را از متلاشی شدن کامل نجات داده باشد.
تا به حال، قدیمی‌ترین شانه‌ی چوبی یافتشده در بریتانیا، یک وسیله زینتی رومی کوچک متعلق به سال‌های 140 تا 180 پس از میلاد بوده است. سال 1936، یک دانشجوی باستان‌شناسی مقطع کارشناسی، آن را حین بازدید از قلعه بار هیل، خرابه‌ای رومی در نزدیکی گلاسکو، در اسکاتلند، از روی زمین برداشت.
انگشتر طلای ظریف یافتشده که قطر آن کمتر از 1.1 سانتی متر است، به طرز ماهرانه‌ای دارای الگوی V معکوس و استخوان شاه‌ماهی است و شاید برای درست کردن مدل موهای خیره‌کننده کاربرد داشته است. سال 2021، باستان‌شناسان در آلمان زیور موی مشابهی را از یک گور عصر برنزی کشف کردند. آن زمان محققان عقیده داشتند استفاده از طلا برای حلقه مو می‌تواند نشان‌دهنده‌ی موقعیت اجتماعی بالای متوفی باشد.
آدام گویلت، متصدی اصلی ماقبل تاریخ در موزه ملی ولز گفت: «حلقه طلا نمونه‌ای بسیار اولیه، خوش‌ساخت و کوچک از نوع خود است که بینش جدیدی از شکل‌گیری حلقه‌های مو به عنوان شکلی از جواهرات اولیه در سراسر بریتانیا و ایرلند ارائه می‌کند.»
شاید عزاداران این زیورآلات عصر برنز میانه (1300 قبل از میلاد تا 1150 قبل از میلاد) را به عنوان اشیای محبوب برای همراهی متوفی در زندگی پس از مرگ انتخاب کرده باشند.
گیلبرت می‌گوید این کشف تاکیدی است بر اهمیت این اشیاء برای افرادی که با آنها دفن شده‌اند، همچنین تاکیدی است بر توجه به جزئیات در ظاهر برای ساکنان منطقه Vale of Glamorgan که هزاران پیش در جنوب ولز می‌زیستند.
باستان‌شناسان این گودال دفن را حین حفاری‌های پیش از پروژه راه‌سازی کشف کردند و اشیاء و همچنین بقایای سوزانده شده را از آن خارج کردند. یک کمیته مستقل ارزش این آثار تاریخی را قبل از پیوستن به مجموعه‌های موزه ملی ولز تخمین می‌زند.
گویلت در اینباره گفته است: «این تدفین مرده‌سوزی همراه با حلقه طلایی و شانه چوبی به ما فرصت نگریستن اجمالی به زندگی و مرگ در عصر برنز را می‌دهد. این گور تنها نمونه‌ای از گنجینه‌های بسیار گسترده‌تری از شواهد تدفین ماقبل تاریخ است که اکنون در سراسر دره گلامورگان کشف شده است.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
