کشف یک سکۀ طلای «افسانه‌ای» در ایالت باواریای آلمان

فرادید| یک سکه‌ی بسیار کمیاب سلتی معروف به «پیاله رنگین کمان» متعلق به قرن دوم یا اول قبل از میلاد در کنار رودخانه‌ی لخ در جنوب شرقی آلمان کشف شده است. طبق افسانه‌های محلی، «پیاله‌های رنگین کمان» قطرات طلایی هستند که به نظر می‌رسد در انتهای رنگین کمان به زمین می‌افتند. 

به گزارش فرادید، این سکه دارای طرحی نادر از یک ستاره‌ی چهارپر است که از یک سو با قوس‌هایی احاطه شده است. تنها چهار نمونه‌ی شناخته‌شده از پیاله‌های رنگین کمانی با این علائم (از جمله این یکی) وجود دارد و این نمونه تنها موردی است که مکان کشف تأییدشده دارد. 

یک باستان‌شناس رسمی ایالتی، این سکه را بهار امسال در حدود ۷۰ کیلومتری غرب مونیخ در رودخانه لخ در ایالت جنوبی باواریا کشف کرد. 

بِرنوارد زیگاوس متصدی ارشد بخش سکه‌شناسی کلکسیون باستان‌شناسی ایالتی گفته است: مشخص نیست این سکه ۱.۹ گرمی چگونه از اینجا سردرآورده است، اما مکان کشف از جاده‌ای باستانی دور نیست. 

زیگاوس گفته است این جاده از جایی که امروزه ترِنتو در شمال ایتالیا است، گذشته و بعداً به جاده رومی کلودیا آگوستا که از کوه‌های آلپ می‌گذشت، معروف شده است. 

سمت برآمدگی سکه سلتیک

زیگاوس حدس می‌زند این سکه به طور تصادفی در راه گم شده است. سمت «سر» سکه با عرض ۱۳ میلی‌متر، منقوش به سر یک انسان با چشمی بزرگ است که بینی و لب‌های آن به صورت نقطه کشیده شده‌اند. تجزیه و تحلیل ماده فلزی سکه نشان داد سکه ۷۷ درصد طلا، ۱۸ درصد نقره و ۵ درصد مس است. 

تنها سه پیاله‌ی رنگین‌کمانی با نقش ستاره و کمان وجود دارد. زیگاوس می‌گوید: «تفسیر انگیزه‌ی ساخت این دست‌سازه دشوار است. شاید ستاره نماد چهار جهت اصلی باشد، قوس‌ها را نیز باید نشانه‌هایی از افق و طلوع و غروب ماه دانست». 

قدیمی‌ترین سکه‌های سلتیک باواریایی به قرن سوم پیش از میلاد برمی‌گردد، اما فتح این منطقه توسط رومیان در سال ۱۵ قبل از میلاد منجر به پایان یافتن ضرب و تولید سکه‌های سلتیک شد. پس از آن، سکه‌های رومی به ارز اصلی منطقه تبدیل شدند. 

به یابنده، مایکل شوایگر، برای هر دو سکه ۶۰۰۰ یورو پیشنهاد شد اما او نپذیرفت. مالک زمین، حقوقش را به یابنده اعطاء کرد و شوایگر هر دو سکه را به کلکسیون باستان‌شناسی ایالتی اهدا کرد. 

سه پیاله رنگین کمان شناخته‌شده دیگر مالک شخصی دارند و مقامات ایالتی قصد دارند پس از اتمام بازسازی این مرکز در مارس ۲۰۲۴، سکه‌ها را در یک نمایشگاه دائمی جدید در کلکسیون باستان‌شناسی دولتی در مونیخ به نمایش بگذارند.

مترجم: زهرا ذوالقدر