( تصاویر) بازسازی چهره یک زن اسکاتلندی عصر برنز که در یک قبر ۴,۲۰۰ ساله کشف شد
بازسازی چهره این زن که در تاریخ ۳ سپتامبر در موزه کیل مارتین اسکاتلند به نمایش گذاشته شد، زنی جوان را با موهای بافته تیره نشان می دهد که لباسی از پوست آهو به تن دارد و به نظر می رسد که او دارد به کسی نگاه می کند.
بیش از ۴,۰۰۰ سال پیش، زن جوانی که در اسکاتلند کنونی جان باخت، در حالت خمیده در داخل قبری با دیوارهای سنگی دفن شد. او هزاران سال مدفون بود تا اینکه حفاری های معدن سنگ به طور غیرمنتظره ای استخوان های او را در سال ۱۹۹۷ از زیر خاک بیرون آورد.
اطلاعات کمی در مورد این زن وجود دارد، اما متخصصان چهره او را بازسازی کردند که او را در اوایل عصر برنز به تصویر می کشد.
بازسازی چهره این زن که در تاریخ ۳ سپتامبر در موزه کیل مارتین اسکاتلند به نمایش گذاشته شد، زنی جوان را با موهای بافته تیره نشان می دهد که لباسی از پوست آهو به تن دارد و به نظر می رسد که او دارد به کسی نگاه می کند.
اسکار نیلسون، هنرمند پزشکی قانونی مستقر در سوئد که بازسازی چهره این زن را انجام داده است، گفت: «در حال بازسازی، معمولا فکر میکنم که ما به دنیای آنها نگاه میکنیم، اما آنها ما را نمیبینند. من فکر کردم این می تواند ایده جالبی باشد که در طراحی کاری کنم که انگار او می تواند ما را ببیند و همانطور که می بینید، او با نگاهی پرسشگر و انتقادی به ما نگاه می کند.»
پس از کشف بقایای این زن، تجزیه و تحلیل استخوانی و دندانی نشان داد که او احتمالاً در دهه ۲۰ سالگی مرده و دورههایی از بیماری یا سوء تغذیه را تجربه کرده است.
آزمایشات رادیوکربن نشان میدهد که این زن چیزی حدود ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد در اوایل دوران برنز زندگی میکرده است.
همچنین بررسی های علمی نشان داد که او به صورت محلی در اسکاتلند بزرگ شده است، اما این تیم تحقیقاتی نتوانست DNA او را استخراج کند، بنابراین میراث قومی او، از جمله رنگ پوست، چشم و موهایش، ناشناخته ماند و بازسازی چهره از این لحاظ چندان دقیق نیست.
برای بازسازی چهره این زن، جمجمه او سی تی اسکن شد و سپس در اسکاتلند پرینت سه بعدی گرفته شد. نیلسون گفت: «او فاقد فک پایین بود و سمت چپ جمجمهاش خرد شده بود. بنابراین، اولین کاری که باید انجام میدادم این بود که سمت چپ جمجمه او را بازسازی کنم و سپس ایجاد یک فک پایین به صورت ذهنی بود.»
سپس، نیلسون سن، جنس، وزن و قومیت او را در نظر گرفت، زیرا این عوامل به تعیین ضخامت بافت کمک می کنند. نیلسون نموداری از افراد امروزی که با این ویژگیها مطابقت دارند بیرون کشید، سپس از اندازهگیری بافت آنها برای شروع به ساخت مجسمه استفاده کرد.
نیلسون گفت: «برای من جالب بود که وقتی بازسازی او تکمیل شد، آنقدرها نشانی از سوء تغذیه در او ندیدم. او یک اسکلت صورت بسیار گرد داشت که به او کمک کرده کمی سالم تر از آنچه که بوده به نظر برسد.»
منبع: روزیاتو