گنج «سکّه‌های مخصوص امپراتور» بعد از 1700 سال در زیر یک ستون پیدا شد
سه سکۀ طلای بسیار نادر که در قرن چهارم میلادی و توسط سه امپراتور متفاوت رومی ضرب شده‌اند، در شهر آکوئیلیا در شمال‌شرق ایتالیا پیدا شده‌اند. این سکه‌ها آن‌قدر کمیاب‌اند که احتمالاً برای گردش معمول در بازار ساخته نشده بودند، بلکه مانند مدال‌هایی بوده‌اند که امپراتور در مراسم ویژه به نزدیکان و افراد مورد اعتماد خود هدیه می‌داده است.
فرادید| گروهی از باستان‌شناسان و دانشجویان دانشگاه ورونا در منطقه بازارهای قدیمی جنوب‌شرقی شهر، در محلی به نام «فوندو اکس پاسکوالیس» حفاری اکتشافی انجام دادند. آن‌ها در مدت سه ماه توانستند بیش از 800 متر مربع از محوطه‌ای را که پیش‌تر هرگز کاوش نشده بود بررسی کنند.
به گزارش فرادید؛ این سه سکه زیرِ کفِ ستون‌دار یکی از ساختمان‌های بازار پیدا شد. سکه‌ها توسط امپراتوران والنس (۳۷۸–۳۶۴ میلادی)، ماگنوس ماکسیموس (۳۸۸–۳۸۳ میلادی) و آرکادیوس (۴۰۸–۳۸۳ میلادی) در ضرابخانه امپراتوری در بیزانس ضرب شده بودند. از نظر باستان‌شناسان این سکه‌ها به قدری نادر و استثنایی هستند که احتمالا فقط به عنوان هدایای خاص امپراتوران به نزدیکانشان ضرب می‌شده‌اند.
در جریان همین حفاری در سال ۲۰۲۵، ردیفی از ۱۹ آمفورا (ظرف‌های بزرگ سفالی) پیدا شد. در حفاری سال ۲۰۲۴ نیز ۲۳ مورد مشابه کشف شده بود. بررسی‌ها نشان می‌دهد این آمفوراها برای نگهداری یا جابه‌جایی کالا استفاده نمی‌شدند، بلکه برای تقویت خاک، افزایش زهکشی و ایجاد پایداری زیر ساختمان‌های باریک و بلند (که احتمالاً انبار بوده‌اند) در زمین کار گذاشته شده بودند.
ردیف کوزه‌هایی که برای زهکشی و استحکام زمین در خاک قرار داده شده بودند
به نظر می‌رسد این سازه‌ها با نخستین اسکلهٔ رودخانه‌ای منطقه مرتبط بوده‌اند؛ اسکله‌ای که کنار رودخانه‌ای بسیار بزرگ‌تر از رود فعلی قرار داشت. این کشفیات ثابت می‌کند بخش جنوبی شهر که کارکردش پیش از این نامشخص بود، محل پهلوگیری کشتی‌ها و ورود کالاهایی بوده که از دریا و از مسیر رودخانه وارد شهر می‌شدند. بنابراین، بندر رودخانه‌ای شهر بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی بوده که قبلاً تصور می‌شد و علاوه بر بخش غربی شناخته‌شده، شامل انبارها و محل تخلیه کالا نیز بوده است.
نمایی از مکان کشف سکه‌ها در محل بازار قدیمی شهر ورونا
در همین فصل حفاری، یک خیابان سنگ‌فرش‌شده نیز کشف شد که از مسیر اصلی منشعب می‌شد و از میان دو ساختمان بزرگ از شش ساختمان وابسته به بازار عبور می‌کرد. روی سنگ‌فرش‌های این خیابان هنوز رد چرخ‌های ارابه‌ها دیده می‌شود؛ ردهایی که از ۱۷۰۰ سال پیش بر سطح سنگ‌ها باقی مانده‌اند.
