فروش «تیغ ریش‌تراش» 2 هزارساله در یک حراجی
یک تیغ ۲۰۰۰ ساله که رومیان با آن ظاهرشان را مرتب نگه می‌داشتند، قرار است در انگلستان برای حراج عرضه شود. در کاتالوگ حراج، تاریخچه جالبی از عادات اصلاح رومیان هم ارائه شده است.
فرادید| این تیغ آهنی به طول ۹ سانتی‌متر دارای سوراخی است تا اصلاح‌کننده انگشتش را داخل آن بگذارد و بتواند تیغ را روی صورتش بکشد و ریش‌های کوتاه را بتراشد یا آن را به کمربند خود وصل کند تا هنگام نشستن مشتری روی صندلی آرایشگاه، به راحتی در دسترس باشد.
به گزارش فرادید، چارلز هانسون، دلال حراج گفته: «نمی‌دانم این تیغ چقدر می‌توانسته اصلاح دقیقی انجام دهد، اما تصور کنید اگر این تیغ می‌توانست حرف بزند، چه داستان‌هایی از چانه‌های باستانی می‌گفت که با آن اصلاح شده بودند.»
برای رومیان ثروتمند، اصلاح کامل بخشی از مجموعه آداب شهری متمدن محسوب میشد. در حالی که برخی رومیان در مجسمه‌ها با ریش نشان داده شده‌اند، بسیاری دیگر کاملاً اصلاح شده بودند و این نشانه‌ای از محبوبیت این مد بود.
امپراتوران اولیه مانند آگوستوس، تیبریوس، تراژان، نرون، وسپاسیان، نروا و دومیتیان بدون ریش تصویر شده‌اند؛ همان‌طور که سایر شخصیت‌های مشهور دوران جمهوری مانند ژولیوس سزار، پمپی، سولا، گایوس ماریوس، سیپیو آفریقانی، کاتو بزرگ و کوچک، کراسوس، مارکوس آنتونیوس، سزار و بسیاری دیگر هم بدون ریش بوده‌اند.
کمابیش هر رومی مشهوری که پیش از امپراتور هادریان زیسته، بدون ریش بوده است. بعد از هادریان، بسیاری از امپراتوران ریش‌دار شدند، از جمله آنتونینوس پیوس، مارکوس اورلیوس و کومودوس.
ویل هِی‌وارد، کارشناس سکه و تاریخ با تیغ رومی قرن دوم تا چهارم. او می‌گوید بدنه تیغ از آلیاژ برنز/مس ساخته شده و تیغه تیز آهنی در بدنه تزئین‌شده جای گرفته است
اما برای نخبگان رومی که همواره از ترور بیم داشتند، سپردن خود به دست یک غریبه مسلح به تیغ بسیار خطرناک بود، حتی پیش از آنکه متوسط دوران حکومت امپراتوران به چند ماه کاهش یابد.
سیمون بارتلی، مشاور تاریخی می‌گوید: «دیونیسوس به قدری از اعتماد به آرایشگر می‌ترسید که دخترانش را وادار کرد اصلاح کردن را یاد بگیرند. امپراتور دومیتیان استفاده از تیغ را در جمعیت‌های شلوغ ممنوع کرد و آرایشگران را از فعالیت در اماکن عمومی بازداشت.»
«تیغ‌های رومی با نام novacilae شناخته می‌شدند و این نمونه، موردی فوق‌العاده در وضعیت عالیست که به ندرت خارج از یک مجموعه خصوصی دیده می‌شود.»
نخستین اصلاح ریش که معمولاً در سن ۲۱ سالگی انجام میشد، مراسمی رسمی به نام depositio barbae نامیده میشد که نشانه گذر از نوجوانی به بزرگسالی بود. پیش از آن، اجازه داده میشد موهای نرم صورت بدون اصلاح رشد کنند تا زمانی که چیزی شبیه ریش ظاهر شود.
گاهی این مراسم با آیین‌های کوچک جشن گرفته میشد و موهای تازه تراشیده‌شده به خدایان تقدیم میشد، کاری که در خودزندگی‌نامه نرون هم ثبت شده است.
تیغ‌های این چنینی پیش‌درآمدی بودند برای دستگاهی شبیه قیچی به نام فورفِکس «forfex» که شامل دو تیغه متصل به شکل نعل اسب از آهن میشد و نمونه‌ای ابتدایی از ابزاری بود که امروز می‌شناسیم.
مترجم: زهرا ذوالقدر
