نامۀ سرباز کشته شدۀ جنگ جهانی اول بعد از 109 سال در بطری پیدا شد
در ۱۵ اوت ۱۹۱۶، سرباز استرالیایی «مالکوم الکساندر نِویل» هنگام حرکت با یک کشتی نظامی به سوی اروپا برای شرکت در جنگ جهانی اول، نامهای دوصفحهای و کوتاه برای مادرش نوشت. او در این نامه آورده بود: «اوقات خیلی خوبی داریم، غذا تا حالا خیلی خوب بوده، بهجز یک وعده که آن را به دریا سپردیم». پس از پایان نوشتن، نویل نامه را لوله کرد، با دقت داخل یک بطری شیشهای گذاشت و آن را به دریا انداخت.
فرادید| اکنون، بیش از یک قرن بعد، این نامۀ انداخته شده در بطری، در ساحلی در استرالیا پیدا شده است. دبرا براون این بطری با نشان نوشابه شوپس را روز ۹ اکتبر، هنگام جمعآوری زباله در ساحل وارتون، در جنوب ایالت استرالیای غربی پیدا کرد. او به همراه همسرش پیتر و دخترش فِلیسیتی در ساحل بود.
به گزارش فرادید؛ براون که ساکن شهر اسپرانس در نزدیکی این ساحل است، معتقد است بطری احتمالاً سالها زیر تپههای شنی ساحل مدفون بوده و تنها پس از طوفانهای شدید زمستانی اخیر نمایان شده است. او میگوید: «بطری بهطرز شگفتانگیزی سالم مانده. اگر واقعاً ۱۰۹ سال در اقیانوس بود، باید تهنشین میشد و چوبپنبهاش از بین میرفت».
او متوجه شد که چیزی شبیه پیام داخل بطری است، اما امیدی نداشت که بتواند آن را بخواند. با این حال، چوبپنبه را بیرون آورد و بطری را کنار پنجره گذاشت تا آبی که داخلش جمع شده بود خشک شود. در نهایت، با استفاده از پنس جراحی، نامهای را که با مداد نوشته شده بود بهآرامی بیرون آورد. نویل در پایان نامه نوشته بود: «پسرت با عشق، مالکوم… جایی در دریا» و از «کسی که این بطری را پیدا میکند» خواسته بود آن را برای مادرش، «روبرتینا نویل»، در منطقه ویلکاواتِ استرالیای جنوبی بفرستد.
براون سپس جستوجو در اینترنت را آغاز کرد و دریافت که مالکوم نویل در آوریل ۱۹۱۷، در سن ۲۸ سالگی و هنگام خدمت در گردان ۴۸ پیادهنظام استرالیا، در فرانسه کشته شده است. او همچنین تلاش کرد بازماندگان نویل را پیدا کند و سرانجام به نتیجه رسید که نتیجۀ او با نام هربی نویل در آلیس اسپرینگزِ قلمرو شمالی استرالیا زندگی میکند.
براون با محل کار ثبتشدهٔ هربی نویل در فیسبوک تماس گرفت و چند روز بعد او پاسخ داد. از آن زمان، به گفته براون، همه اعضای خانواده از جمله خواهران و خویشاوندان با او تماس گرفتهاند و همگی از این کشف بسیار هیجانزدهاند.
ساحلی که بطری در آنجا کشف شد
اما شگفتیها به همینجا ختم نشد. براون داخل همان بطری، نامه دیگری هم پیدا کرد که توسط سربازی دیگر به نام «ویلیام کِرک هارلی» نوشته شده بود؛ مردی ۳۷ ساله. مادر هارلی پیش از اعزام او به جنگ درگذشته بود، به همین دلیل در نامه از یابنده خواسته بود آن را نزد خود نگه دارد.
هارلی در طول جنگ دوبار مجروح شد، اما جان سالم به در برد و به استرالیا بازگشت. او در سال ۱۹۳۴ بر اثر سرطان درگذشت. براون موفق شد نوهٔ او اَن ترنر را پیدا کند و نامه را برایش بفرستد. ترنر که یکی از پنج نوه زنده هارلی است، میگوید: «واقعاً احساس میکنیم پدربزرگمان از دل قبر با ما تماس گرفته است».
هر دو سرباز این نامهها را در حالی نوشتند که سوار بر کشتی نظامی بالارات بودند. این کشتی در ۱۲ اوت ۱۹۱۶ از آدلاید حرکت کرد و سفری ششهفتهای را برای تقویت نیروهای جبهه غربی اروپا آغاز کرد.
در سالهای گذشته، چندین بطری دیگر حاوی نامههای مربوط به جنگ جهانی اول نیز در سواحل میان آدلاید و پرت پیدا شده است. به گفته یکی از متولیان یادمان جنگ استرالیا، سربازان در سفرهای دریایی طولانی برای گذراندن وقت، اغلب به نوشتن نامه و یادداشتهای روزانه روی میآوردند.
هرچند لحن نامههای نویل و هارلی امیدوارانه و آرام به نظر میرسد، اما به احتمال زیاد سربازان استرالیایی از خطراتی که در انتظارشان بود، وحشت داشتند. به گفته کارشناسان، آنها میدانستند جنگ آن «ماجراجویی باشکوهی» نیست که در آغاز به تصویر کشیده میشد.
