۵ «میکروکار» مدرن اروپایی که تجربۀ متفاوتی از رانندگی ارائه می‌دهند

فرادید| می‌توان گفت خودروهای کوچک یا «میکروکارها» در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم در اروپا رونق گرفتند. تمایل به داشتن وسیله حمل و نقل شخصی قوی بود و بحران سوئز ۱۹۵۶ که قیمت سوخت را افزایش داد، به محبوبیت آن‌ها کمک کرد. این خودروها که به نام «ماشین‌های حبابی» هم شناخته می‌شوند، نمونه‌های معروفی مانند مسرشمیت KR200، پیل P۵۰ و بی‌ام‌و ایزتا دارند. 

به گزارش فرادید، اگرچه میکروکارها بعدها از محبوبیت افتادند، اما در فرانسه همچنان به عنوان Voitures Sans Permis (VSC) یا خودروی بدون گواهینامه محبوب ماندند. این خودروها را می‌توان با مجوز رانندگی افراد ۱۴ساله هم راند. در طول دهه‌ها میکروکارهای دیگری هم ساخته شدند، اما به نظر می‌رسد دهه ۲۰۲۰ شاهد بازگشت این ژانر است. 

در ادامه پنج نمونه برجسته از میکروکارهای مدرن اروپایی را ملاحظه خواهید کرد.

سیتروئن آمی

توجه داشته باشید که سه مورد از پنج خودروی این فهرست توسط اِستِلانتیس ساخته شده‌اند. نخستین خودرو (از دید حروف الفبا) سیتروئن آمی است. این خودرو سال ۲۰۱۹ معرفی شد و طول آن تنها ۹۵ اینچ است، کوتاه‌تر از فاصله محورهای یک مینی سه‌در. بدنه از پلاستیک ABS ساخته شده و در واقع از شاسی اسپیس‌فریم بهره می‌برد. سیتروئن حتی نسخه‌ای آفرود به نام باگی هم عرضه کرده است. 

آمی با یک موتور الکتریکی ۸ اسب‌بخاری حرکت می‌کند و حداکثر سرعت محدود آن ۲۸ مایل در ساعت است. با باتری ۵.۵ کیلووات‌ساعتی، قادر است تا ۴۷ مایل با یک شارژ حرکت کند. بدیهی است که این خودرو مناسب مسافت‌های طولانی نیست، اما برای جابجایی‌های کوتاه شهری گزینه جالبی محسوب می‌شود. 

فیات توپولینو

توپولینو، «دو قلوی» آمی است و آن هم توسط اِستِلانتیس ساخته شده است. شاسی و بدنه پلاستیکی آن مشابه آمی است، اما ظاهر متفاوتی دارد. با بهره‌گیری از جذابیت ایتالیایی، الهام خود را از فیات ۵۰۰ اصلی الهام گرفته و طراحی جلو و عقب آن را متناسب با سبک مدرن بازآفرینی کرده است. 

مانند آمی، توپولینو هم با موتور ۸ اسب‌بخاری و باتری ۵.۵ کیلووات‌ساعتی کار می‌کند و محدوده حرکتی آن هم مشابه برادر فرانسوی‌اش است، بنابراین بیشتر برای مسیرهای شهری مناسب است.

میکرولینو

هرچند شبیه ایزِتا به نظر می‌رسد، میکرولینو محصول بی‌ام‌و نیست. روح باواریایی آن از شکل حبابی تا در جلوی خودرو مشهود است، اما در واقع از ایتالیا می‌آید. نسخه مدرن آن ۹.۲ اینچ طول بیشتری نسبت به ایزتا دارد (طول کل ۹۹.۲ اینچ). 

می‌توان گفت میکرولینو کاربردی‌تر از آمی و توپولینو است. نخست اینکه، یک باتری اختیاری ۱۵ کیلووات‌ساعتی علاوه بر نسخه‌های استاندارد ۶ و ۱۰.۵ کیلووات‌ساعتی دارد و این یعنی محدوده حرکتی بیشتری دارد و نسخه ۱۵ کیلووات‌ساعتی تا ۱۲۸ مایل را طی می‌کند. البته سرعت آن محدود است و حداکثر سرعت ۵۶ مایل در ساعت است. 

اُپِل راکس الکتریک

باز هم به اِستِلانتیس باز می‌گردیم. اُپِل راکس الکتریک سومین عضو پلتفرم میکروکار استلانتیس است. برخلاف فیات، نسخه اپل کمابیش یک بازنویسی مستقیم است. این خودرو تنها در دو کشور آلمان و هلند عرضه می‌شود و بقیه اروپا آمی و توپولینو را دریافت می‌کنند.  مشخصات آن هم درست همانند سیتروئن و فیات است. 

رنو تویزی

رنو دیگر تویزی را تولید نمی‌کند. با این حال، این خودرو قدیمی‌ترین عضو این گروه است که از سال ۲۰۱۲ وارد بازار شد و تولید آن تا ۲۰۲۳ ادامه داشت. تویزی عجیب، جذاب و جلب توجه‌کننده است؛ می‌توان به خلاقیت فرانسوی‌ها اعتماد کرد. طول آن ۹۲ اینچ و عرض آن ۴۸.۶ اینچ است، بنابراین حتی کمی کوچکتر از سه عضو استلانتیس است. 

این خودرو با باتری ۶.۱ کیلووات‌ساعتی و محدوده حرکتی ۵۷ مایل عرضه شد، بنابراین سفرهای بین‌شهری مناسبِ آن نیست. قدرت بیشتری نسبت به آمی دارد و ۱۷.۵ اسب‌بخار به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود. پس از تویزی، مدل Mobilize Duo عرضه شد، اما جذابیت تویزی همچنان آن را متمایز می‌کند.

مترجم: زهرا ذوالقدر