«کوزه‌های خاکستر مردگان» در جریان ساخت یک جاده از زیر خاک بیرون آمدند
هرچند باستان‌شناسان از پیش به پتانسیل یافتن آثار باستانی در این منطقه آگاه بودند، اما از حفظ‌شدگی بسیار خوب کشفیات جدید شگفت‌زده شدند.
فرادید| آنچه ابتدا تنها بخشی پیش‌پاافتاده از جاده محلی شماره ۱۷ بین شهرهای مویسبورگ و ایمِنبِک به نظر می‌رسید، به محوطه باستان‌شناسی بااهمیتی تبدیل شد. کاوش‌هایی که موزه باستان‌شناسی هامبورگ با راهنمایی دکتر یوخن برانت، باستان‌شناس ناحیه انجام داده، منجر به کشف شمار زیادی کوزه وابسته به دوران اواخر عصر مفرغ (بین سال‌های ۱۲۰۰ تا ۶۰۰ پیش از میلاد) شده است. این کشف در جریان عملیات زیرسازی برای ایجاد زهکشی جدید انجام شده است.
به گزارش فرادید، این کوزه‌ها هزاران سال است در فرهنگ‌های مختلف برای نگهداری بقایای سوزانده‌شده مردگان استفاده می‌شوند. این ظرف‌ها بیشتر از موادی مانند سرامیک، سنگ، شیشه یا فلز ساخته می‌شدند و طراحی و تزیینات آن‌ها بازتاب باورهای فرهنگی، جایگاه اجتماعی و سبک‌های هنری مردم آن زمان بود.
ورای کاربرد عملی برای نگهداری خاکستر، کوزه‌ها بیشتر دارای مفهوم هم نمادین بودند. این کوزه‌ها گاهی همراه اشیای تدفینی یا کتیبه‌هایی به خاک سپرده می‌شدند تا یادبودی برای متوفی باشند یا او را در سفر به جهان پس از مرگ همراهی کنند.
پژوهش باستان‌شناختی کوزه‌ها داده‌های ارزشمندی درباره آیین‌های تدفین، سنت‌های هنری و ساختارهای اجتماعی تمدن‌های گذشته فراهم کرده و پیوند ملموسی با آن دوران ایجاد می‌کند.
هرچند باستان‌شناسان از پیش به احتمال یافتن آثار باستانی در این منطقه آگاه بودند (زیرا در دهه ۱۹۳۰ نیز کوزه‌هایی در امتداد همین جاده کشف شده بود) اما از حفظ‌شدگی بسیار خوب کشفیات جدید شگفت‌زده شدند. دکتر برانت در این راستا گفته: «برای نخستین بار در سال‌های اخیر موفق شدیم مرده‌سوزی‌های کاملی را از منطقه‌ای که به شدت کشت و زرع شده بازیابی کنیم. کوزه‌ها کم و بیش قربانی کشاورزی مدرن می‌شوند.»
این کوزه هنوز درون همان ساختار سنگی قرار دارد که ۳۰۰۰ سال از آن در برابر تخریب محافظت کرده است.
موزه باستان‌شناسی هامبورگ با کمک ارزشمند داوطلبان، نزدیک به ۳۰ گور را در این محوطه کشف و حفاری کرده است. برابر با آیین‌های رایج تدفین اواخر عصر مفرغ، بیشتر کوزه‌ها درون جعبه‌هایی از جنس سنگ‌های صحرایی قرار داشتند و با یک سنگ بزرگ پوشانده شده بودند.
دکتر برانت خاطرنشان کرد: «شوربختانه این نیز یکی از ویژگی‌های این دوره است، به‌جز استخوان‌های سوخته متوفیان، چیز زیادی درون کوزه‌ها یافت نمی‌شود.»
با این حال، امید می‌رود بررسی علمی بقایای سوزانده‌شده (خاکسترهای به‌جای‌مانده از سوزاندن) داده‌های بیشتری را آشکار کند. در حال حاضر تلاش‌هایی برای فراهم کردن بودجه انجام این تحلیل‌ها در حال انجام است؛ تحلیل‌هایی که می‌توانند داده‌هایی در مورد جنسیت و سن افرادی که حدود ۳۰۰۰ سال پیش می‌زیسته‌اند، ارائه دهند.
این حفاری باستان‌شناسی را موزه باستان‌شناسی هامبورگ انجام داده؛ نهادی که به‌شکل رسمی وظیفه حفاظت حرفه‌ای از آثار باستانی در منطقه هاربورگ را بر عهده دارد.
این کوزه علاوه بر پوشش سنگی با یک کاسه بزرگ نیز پوشانده شده بود.
این کشف در چارچوب پروژه‌ای عمرانی برای بهبود زهکشی در امتداد جاده K۱۷ میان مویسبورگ و ایمِنبک انجام شد. این پروژه که از پایان ماه مارس آغاز شده، شامل ایجاد کانال زهکشی جدید و عمیق‌تری می‌شود. آب باران از راه یک حوضچه نفوذی به درون زمین هدایت خواهد شد و یک حوضچه ته‌نشینی در بالا دست نیز برای جذب آلاینده‌ها ساخته می‌شود. در این پروژه، ۳۵ درخت نمدار برگ‌ریز جدید جایگزین درختانی خواهند شد که قطع شده‌اند. انتظار می‌رود کارهای عمرانی حدود چهار ماه طول بکشند، در حالی‌که حفاری‌های باستان‌شناسی هم‌اکنون به پایان رسیده‌اند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
