انسان‌ها هزاران سال قبل در این غار «آووکادو» خورده بودند
دکتر هدر بی. تاکار، استادیار انسان‌شناسی در دانشگاه تگزاس با کاوش در پناهگاه صخره‌ای ال گیگانته در هندوراس، تاریخچه عمیقی از اهلی‌سازی آووکادو را آشکار کرده است. تحقیقات او نشان می‌دهد که چگونه انسان‌ها طی هزاران سال بر تکامل یکی از مهم‌ترین محصولات امروزی تأثیر گذاشته‌اند.
فرادید| پناهگاه صخره‌ای ال گیگانته در ارتفاعات غربی هندوراس، یکی از معدود مکان‌های باستانی در قاره آمریکا است که فسیل‌های گیاهی به‌خوبی حفظ‌شده‌ای از ۱۱ هزار سال پیش را در خود جای داده است. برخلاف مناطق مرطوب استوایی که مواد آلی معمولاً به‌سرعت تجزیه می‌شوند، این مکان مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از بقایای آووکادو را حفظ کرده است. تاکار می‌گوید: «حفظ این فسیل‌های گیاهی در چنین منطقه‌ای واقعاً باورنکردنی است.»
به گزارش فرادید؛ آووکادو در ابتدا غذای حیوانات عظیم‌الجثه‌ای مثل تنبل‌های غول‌پیکر و ماموت‌ها در دوران یخبندان بود. با انقراض این حیوانات، انسان‌ها جای آن‌ها را گرفتند و با مدیریت و پرورش درختان آووکادو، میوه‌هایی بزرگ‌تر و با پوست ضخیم‌تر تولید کردند. تاکار توضیح می‌دهد: «حدود ۷۵۰۰ سال پیش، کشاورزان بومی آووکادوهایی مغذی‌تر و مناسب‌تر برای حمل‌ونقل پرورش دادند.»
فسیل‌های مختلف آووکادو که از 2 هزار سال تا 11 هزار سال قدمت دارند
با استفاده از صدها تاریخ‌گذاری رادیوکربنی از هسته و پوست آووکادو، تیم تحقیقاتی نشان داد که مردم هندوراس از حدود ۲ هزار سال پیش آووکادوهای اهلی‌شده تولید می‌کردند—حتی پیش از کشت ذرت، لوبیا و کدو، که پایه‌های کشاورزی مزوآمریکن بودند. این یافته‌ها نشان‌دهنده اهمیت آووکادو در رژیم غذایی و فرهنگ مردمان باستان است.
ال گیگانته یکی از مهم‌ترین مکان‌های باستانی کشف‌شده در ۴۰ سال اخیر در آمریکای مرکزی است و در فهرست پیشنهادی یونسکو برای ثبت به‌عنوان میراث جهانی قرار دارد. تاکار و تیمش با دولت هندوراس همکاری می‌کنند تا این سایت منحصربه‌فرد را مستند و حفاظت کنند. اگرچه دسترسی دشوار به این مکان (نیاز به صعود ۳ تا ۴ متری) آن را از غارت در امان نگه داشته، اما بازدیدهای گاه‌به‌گاه شکارچیان و ماجراجویان، چالش‌هایی ایجاد کرده است. بااین‌حال، لایه‌های عمیق این سایت همچنان دست‌نخورده باقی مانده و اطلاعات تاریخی ارزشمندی را حفظ کرده است.
تاکار معتقد است که مطالعه اهلی‌سازی آووکادو درس‌های مهمی برای امروز دارد. او می‌گوید: «تنوع ژنتیکی آووکادوهای باستانی هنوز در جمعیت‌های وحشی این گیاه در مکزیک و آمریکای مرکزی وجود دارد. با انتخاب بذر از گیاهان مدرن و وحشی، می‌توانیم گونه‌های جدیدی از آووکادو پرورش دهیم که در برابر تغییرات اقلیمی و بیماری‌ها مقاوم‌تر باشند.»
تاکار تأکید می‌کند که اکثر غذاهای امروزی نتیجه فرآیند طولانی اهلی‌سازی هستند. او می‌گوید: «اهلی‌سازی یک رویداد نبود، بلکه فرآیندی بود که گیاهانی متنوع و سازگار با محیط‌های محلی به وجود آورد. با مطالعه این فرآیند، می‌توانیم دانش باستانی و گونه‌های قدیمی را بازیابی کنیم تا محصولات کشاورزی امروز را بهبود دهیم و آینده غذایی بشر را تضمین کنیم.»
