( عکس) اورانگوتان‌ها هم خاک می‌خورند!

اورانگوتان‌ها گروهی از گونه‌های میمون بزرگ بومی جنگل‌های بارانی اندونزی و مالزی هستند. تا حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش، آنها از گستره وسیع تری در سراسر چین و آسیای جنوب شرقی برخوردار بودند.

 امروزه آنها را فقط در جزایر بورنئو و سوماترا می‌توان یافت. همانطور که ممکن است تصور شود نام رایج آنها هیچ ارتباطی با رنگ نارنجی آنها ندارد. در عوض، این یک کلمه ترکیبی مالایی است که تقریباً ترجمه آن «آدم جنگلی» می‌شود.

سه گونه اورانگوتان نزدیک به هم وجود دارد: اورانگوتان سوماترا، اورانگوتان بورنئایی و اورانگوتان تاپانولی. با جدا شدن جمعیت‌های اورانگوتان از یکدیگر در جزایر مختلف، تفاوت‌های جزئی در هر گونه به دلیل عوامل محیطی ایجاد شد.

اورانگوتان‌ها از یک رژیم غذایی همه چیزخوار متشکل از میوه، شاخ و برگ، تخم مرغ، حشرات و حیوانات کوچک استفاده می‌کنند. آنها همچنین در مواردی به مصرف خاک معروف هستند، پدیده‌ای که به نام ژئوفاژی شناخته می‌شود. تصور می‌شود که برخی از ترکیبات موجود در خاک با برخی از غذاهای سمی و اسیدی که میمون‌ها مصرف می‌کنند مقابله می‌کند.

میوه بیش از نیمی از رژیم غذایی اورانگوتان‌ها را تشکیل می‌دهد، آنها از میوه‌های گوشتی و نرم لذت می‌برند، به ویژه آنهایی که محصولات درختانی هستند که اورانگوتان‌ها خود را مالک آن‌ها می‌دانند.

انجیر، انواع توت‌ها و دروپ نیز بخش بزرگی از رژیم غذایی آنها را تشکیل می‌دهند. آنها به عنوان پخش کننده بذر برای بسیاری از این گونه‌های میوه عمل می‌کنند و ممکن است تنها حیوان شناخته شده‌ای باشند که به گسترش گیاه کمی سمی آگوواسون کمک می‌کند.

بخش بزرگ دیگری از رژیم غذایی آنها، برگ‌های گیاهی است، آنها به مصرف بیش از ۴۰۰ گونه مختلف شاخ و برگ معروف هستند! هنگامی که میوه کمتر فراوان باشد، ممکن است بیشتر به برگ‌ها و پوست آن تکیه کنند. بخش زیادی از روز آنها ممکن است صرف جمع آوری و خوردن برگ‌ها شود.

وقتی اورانگوتان‌ها از میان درختان عبور می‌کنند و به تخم پرندگان برخورد می‌کنند، خوشحال می شوند. اگرچه یک اتفاق نادر است، اما مشاهده شده است که آنها در حال خوردن موجودات کوچک مانند مارمولک، لوریس کند و جوندگان هستند. این رفتار معمولاً برای مواقعی است که میوه‌ها کمتر می‌شوند.

اورانگوتان ها تمایل دارند که زمان جستجوی غذای خود را در طول روز تقسیم کنند. آنها ممکن است روز را با ۲ تا ۳ ساعت غذا خوردن قبل از چرت ظهر آغاز کنند.

پس از استراحت، آنها دوباره به سفر می روند و تا زمان خوابیدن و ساختن لانه های خود به جستجوی علوفه می پردازند. اورانگوتان ها روزانه ۴ تا ۶ ساعت را صرف جستجوی غذا و خوردن می کنند.

اورانگوتان‌ها درختکارترین میمون‌های بزرگ هستند و بیشتر عمر خود را در درختان زندگی می‌کنند. آنها بیشتر روز خود را از طریق سایه‌بان جنگل سفر می‌کنند و به جستجوی علوفه می‌پردازند و حتی در مکان‌های مرتفع لانه می‌سازند. لانه سازی پیچیده یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد اورانگوتان‌ها است. آنها اغلب بالش، سقف و پتو را به تخت خود اضافه می‌کنند.

میمون‌ها در مقایسه با قدشان بازوهای بلندی دارند. قد متوسط نر فقط حدو ۱ متر است، اما ممکن است بازویی بیش از ۲ متر داشته باشد. اورانگوتانها حالت شدیدی از دوشکلی جنسی را نشان می دهند، زیرا نرها تقریباً دو برابر ماده‌ها هستند. وزن متوسط مردان ۷۵ کیلوگرم است، در حالی که وزن زنان به طور متوسط ۳۷کیلوگرم است.

اورانگوتان ها به شدت در خطر انقراض هستند. جنگل زدایی و تجاوز انسان، باعث نابودی زیستگاه‌های اورانگوتان‌ها شده‌است. جمعیت فعلی حدود ۵۰۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود که این تنها ۲۵٪ از جمعیتی است که فقط یک قرن پیش وجود داشت.

منبع: خبرآنلاین