قدرتمندترین بمب های هسته ای جهان؛ میزان تخریب هر یک چقدر است؟

فرادید| بمب‌های هسته‌ای بدون شک قدرتمندترین و مخرب‌ترین سلاح‌های ساخته‌شده توسط بشر هستند که از انرژی حاصل از واکنش‌های شکافت هسته‌ای یا گداخت هسته‌ای برای ایجاد انفجارهای عظیم استفاده می‌کنند. 

به گزارش فرادید، اولین بمب‌های اتمی، مانند «لیتل بوی» و «فت من» که در سال ۱۹۴۵ بر هیروشیما و ناگازاکی استفاده شدند، با قدرت تقریبی ۱۵ و ۲۰ کیلوتن TNT، شهرها را ویران و ده‌ها هزار نفر را کشتند. بمب‌های هیدروژنی مدرن، مانند بمب تزار یا B41، هزاران برابر قوی‌تر هستند و می‌توانند کلانشهری  را به شکل کامل نابود کنند. 

بمب تزار (Tsar Bomba)

بمب تزار (Tsar Bomba)، قدرتمندترین سلاح هسته‌ای تاریخ، در ۳۰ اکتبر ۱۹۶۱ توسط اتحاد جماهیر شوروی در مجمع‌الجزایر نوایا زملیا آزمایش شد. این بمب هیدروژنی سه‌مرحله‌ای با قدرت ۵۰ مگاتن TNT (معادل ۵۰ میلیون تن TNT)، ۱,۵۷۰ برابر قوی‌تر از بمب‌های هیروشیما و ناگازاکی بود. شعاع تبخیر آن ۴.۶ کیلومتر بود که هر چیزی را بخار می‌کرد، و تخریب کامل تا ۳۵ کیلومتر ادامه داشت.

سوختگی‌های درجه سوم تا ۷۷ کیلومتر و موج انفجار تا ۱,۰۰۰ کیلومتر (شکستن شیشه‌ها در فنلاند) احساس شد. تشعشعات مرگبار تا ۵۵ کیلومتر پراکنده شد، اما جایگزینی اورانیوم با سرب، آلودگی را کاهش داد. ابر قارچی تا ۶۸ کیلومتر بالا رفت و جزایر محل آزمایش نابود شدند. این بمب ۲۷ تنی به دلیل دشواری حمل، عملیاتی نشد، اما نماد بازدارندگی جنگ سرد بود.

بمب B41 (Mk-41)

بمب B41 (Mk-41)، قدرتمندترین بمب هسته‌ای آمریکا، در اوایل دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت و با قدرت ۲۵ مگاتن TNT، کارآمدترین بمب گرماهسته‌ای تاریخ است. این بمب ۴,۸۰۰ کیلوگرمی برای بمب‌افکن‌های B-52 و B-47 طراحی شد. شعاع تبخیر آن حدود ۳.۵ کیلومتر بود، و تخریب کامل تا ۲۰-۲۵ کیلومتر ادامه داشت. سوختگی‌های شدید تا ۵۰ کیلومتر و موج انفجار (EMP) تجهیزات الکترونیکی را تا ۳۰-۴۰ کیلومتر از کار می‌انداخت. تشعشعات نوترونی و گاما تا ۲۰ کیلومتر مرگبار بودند و اثرات رادیواکتیو طولانی‌مدت داشتند. B41 هرگز در جنگ استفاده نشد، اما تا دهه ۱۹۷۰ در زرادخانه آمریکا باقی ماند و توانایی نابودی کلان‌شهرها را داشت.

Castle Bravo

Castle Bravo، بزرگ‌ترین انفجار هسته‌ای آمریکا، در ۱ مارس ۱۹۵۴ در جزیره بیکینی آتول با قدرت ۱۵ مگاتن TNT آزمایش شد. این بمب هیدروژنی به دلیل خطای محاسباتی در واکنش لیتیوم-۶، بیش از دو برابر قدرت پیش‌بینی‌شده (۶ مگاتن) تولید کرد. شعاع تبخیر حدود ۳ کیلومتر بود که جزیره را نابود کرد، و تخریب کامل تا ۱۵-۲۰ کیلومتر ادامه داشت. سوختگی‌های شدید تا ۳۵ کیلومتر و آلودگی رادیواکتیو تا ۱۶۰ کیلومتر پراکنده شد، که به ماهیگیران ژاپنی در کشتی Daigo Fukuryu Maru آسیب رساند. دهانه‌ای به عمق ۷۵ متر و عرض ۱,۸۰۰ متر ایجاد شد و جزیره بیکینی تا امروز غیرقابل سکونت است. این آزمایش قوانین سختگیرانه‌تری برای آزمایش‌های هسته‌ای به دنبال داشت.

Ivy Mike

Ivy Mike، اولین بمب هیدروژنی آمریکا، در ۱ نوامبر ۱۹۵۲ در جزیره الیوگولاپ (جزایر مارشال) با قدرت ۱۰.۴ مگاتن TNT آزمایش شد. این بمب اولین آزمایش موفق همجوشی هسته‌ای بود. شعاع تبخیر حدود ۲.۸ کیلومتر بود که جزیره را نابود کرد، و تخریب کامل تا ۱۲-۱۵ کیلومتر ادامه داشت. سوختگی‌های شدید تا ۳۰ کیلومتر و آلودگی رادیواکتیو تا ۱۰۰ کیلومتر پراکنده شد. دهانه‌ای به عمق ۵۰ متر و عرض ۱,۹۰۰ متر ایجاد شد و ابر قارچی تا ۴۱ کیلومتر بالا رفت. Ivy Mike با وزن ۸۲ تن و نیاز به سیستم خنک‌کننده مایع، غیرعملیاتی بود، اما راه را برای بمب‌های هیدروژنی مدرن باز کرد.