«مومیایی‌های آتش» چه کسانی هستند و چگونه مومیایی شدند؟
مومیایی‌های «آتش» به مدت قرن‌ها در پناهگاه‌های صخره‌ای در کوه‌های دورافتادۀ فیلیپین نهفته بوده‌اند.
فرادید| مومیایی‌های «آتش» اجسادی مومیایی هستند که قوم ایبالوئی در فیلیپین احتمالا از حدود 2 هزار سال قبل، برای حفظ اجساد نیاکانشان آن‌ها را پناهگاه‌های صخره‌ای در دل کوهستان‌های دورافتاده قرار می‌دادند.
به گزارش فرادید؛ بخشی از تاریخچه این مومیایی‌ها در طول زمان از بین رفته است، اما آنچه که ما می‌دانیم این است که قدمت این فرایند مومیایی به ۲۰۰ سال بعد از میلاد مسیح باز می‌گردد. نام این مومیایی‌ها به خاطر استفاده از دود در فرایند مومیایی کردن به آن‌ها داده شده است. روش قوم ایبالوئی در مومیایی کردن شامل خشک کردن جسد و قرار دادن آن در معرض گرما و دود آتش می‌شد؛ به همین دلیل به آن‌ها «مومیایی‌های آتش» می‌گویند.
به گفته یونسکو، در منطقۀ کابایان فیلیپین، بیش از ۲۰۰ غار تدفینی ساخته دست بشر شناسایی شده که ۱۵ مورد آن‌ها حاوی مومیایی‌های حفظ‌شده‌ی انسانی بودند. در حالی که بسیاری از پناهگاه‌های صخره‌ای حاوی این مومیایی‌های منحصربه‌فرد، فراموش شده یا به عمد پنهان شده‌اند، ۱۰ مورد از آن‌ها به خوبی شناخته‌شده هستند.
برخی از این مکان‌ها صدها سال قدمت دارند، اما به دلیل تغییرات پیاپی محیطی، مومیایی‌ها به آرامی رو به زوال هستند.
این مومیایی‌ها بقایای سنتی هستند که صدها سال اجرا می‌شد
ایبالوئی‌ها باور داشتند مدفون کردن اجدادشان در ارتفاعات کوهستانی، آن‌ها را به خدایان نزدیک‌تر می‌کند. این به آن معناست که بیشتر مومیایی‌های شناخته‌شده کابایان در پناهگاه‌های صخره‌ای نزدیک قله بلندترین کوه منطقه قرار دارند که نزدیک به ۳۰۰۰ متر ارتفاع دارد.
صدها سال، آب و هوای سردتر این نواحی به حفظ مومیایی‌ها کمک کرده است. اما تغییرات اقلیمی، نشت‌های ساختاری در پناهگاه‌های صخره‌ای و مدرن‌سازی منطقه کابایان، مومیایی‌ها و آثار باستانی مدفون شده با آن‌ها را بطور فزاینده‌ای با زوال مواجه کرده است. این عوامل محیطی منجر به شکننده شدن پوست مومیایی‌ها و رشد کپک و فعالیت حشرات شده است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
