مقبره‌های مصر باستان چه بویی می‌دادند؟!

فرادید| تحقیقات جدید نشان داده است که از گیاهان معطر خاصی در مراسم تشییع جنازه مصریان باستان استفاده میشده، گیاهانی مانند «مورد سبز» و «گل پایا» که تقریباً ۲۰۰۰ سال پس از استفاده، همچنان حاوی مقادیر قابل‌کشفی از ترکیبات آلی فرار هستند. این موضوع نشان می‌دهد بعد از گذشت این همه مدت، هنوز هم می‌توان از این مقبره‌ها آن بوها را استشمام کرد.

به گزارش فرادید، مورد سبز و گل پایا که به خاطر رایحه‌های معطرشان معروفند، هزاران سال است که توسط فرهنگ‌های مختلف سراسر دریای مدیترانه در آیین‌ها استفاده شده‌اند. از آن‌ها به طور گسترده در مصر باستان، به ویژه در دوره‌های رومی و یونانی، به عنوان تزیینات روی مومیایی‌ها استفاده میشد و ظاهراً در مراسم تدفین نقش داشتند.  

گیاه مورد 

در مطالعۀ جدیدی که در همین رابطه انجام شده، آمده است که: «این احتمال وجود دارد که استفاده از گیاهان معطر مانند گل پایا و مورد سبز به طور خاص به دلیل اهمیت تنفس برای احیای متوفی بوده است، زیرا رایحه آن‌ها ممکن است از نظر مصریان باستان محرک این توانایی بوده باشد. افزون بر این، این واقعیت که گل پایا پژمرده نمی‌شود احتمالاً نمایانگر ایده بقاء پس از مرگ است، و رنگ طلایی این گل، مانند رنگ خدایان، احتمالاً یادآور الوهیت متوفی پس از مرگش بوده است». 

گل جاوید یا پایا

دانشمندان دانشگاه پیزا در ایتالیا، در یک مطالعه‌ی جدید، چندین نمونه از مورد سبز و گل جاوید را تجزیه و تحلیل کردند، از جمله برخی که در قرن نوزدهم و برخی دیگر از شهر باستانی مصر فیوم، مربوط به حدود ۱ تا ۴۰۰ پس از میلاد مسیح جمع‌آوری شده بودند. 

تیم با استفاده از برخی تکنیک‌های علمی (تجزیه و تحلیل گاز تکامل‌یافته، طیف‌سنج جرمی، تجزیه گرمایی و کروماتوگرافی گازی) دریافتند که نمونه‌ها حاوی مقادیر قابل‌کشفی از ترکیبات آلی فرار هستند. 

گیاهان بودار تنها چیزی نیستند که در مقبره‌های مصر باستان ماندگاری شگفت‌انگیزی دارند. وقتی مقبره توت عنخ آمون سال ۱۹۲۲ حفاری شد، باستان‌شناسان با یک شیشه عسل مواجه شدند. آن‌ها حتی طعم این ماده شربت‌مانند را هم چشیدند و گفتند هنوز طعم شیرین دارد. عسل به دلیل محتوای کم آب و PH اسیدی، هرگز فاسد نمی‌شود، بنابراین این غذای ۳۰۰۰ساله احتمالاً طعم بسیار خوبی داشته است. 

مترجم: زهرا ذوالقدر