Faradeed | فرادید اخبار

وقتی به زندگیتان نگاه می‌کنید آیا در لحظه از آن لذت می‌برید؟ آیا واقعاً می‌توانید قدر زندگی را بدانید؟ اگر نه، به چه تغییری نیاز دارید؟ شاید این تغییر شامل همه چیز شود.

وقتی صحبت از تاکتیک‌های ناعادلانه می‌شود، برخی از ما استاد دور زدن قوانین هستیم، اما وقتی نحوه‌ی طراحی بازی‌ها را بررسی کنید، درکِ میل به تقلب در آن‌ها آسان‌تر می‌شود.

مارتا نوسبام، به‌عنوان زنی بسیار موفق در دنیای به‌شدت مردانۀ فلسفه، در طول زندگی کاری‌اش شاهد تبعیض‌ها و بدرفتاری‌های جنسی فراوانی بوده است. اما بعد از بالاگرفتن رسوایی‌های جنسی اخیر و به‌راه‌افتادن جنبش #من_هم احساس کرد خیلی از جوانانی که این جنبش را جلو می‌برند، بیش از آنکه راه‌حلی در سر داشته باشند، صرفاً می‌خواهند مردان قدرتمند و فاسد را بی‌آبرو کنند. نوسبام که آن روز‌ها درگیر بیماری دخترش بود، در بیمارستان نوشتن کتابی دربارۀ آزار‌های جنسی را شروع کرد.

«هنگام انتقاد کردن از دیدگاه‌های طرف مقابل انتظار می‌رود چقدر مهربان باشید؟»

آدولف آیشمان به عنوان مسئول اداره امور مربوط به یهودیان و از افسران ارشد ارتش نازی بود. وی در دادگاهی در اورشلیم به جرم جنایت علیه قوم یهود متهم و محکوم شد. هانا آرنت مسئولیت تهیه گزارش از برگزاری دادگاه آیشمن را بر عهده گرفت و در کتابی تحت عنوان ”آیشمن در اورشلیم: گزارشی از ابتذال شر” گزارش دادگاه وی را گردآوری و منتشر کرد.

جست‌وجو برای یافتن خودِ حقیقی طرحی به درازای تاریخ است، اما امروز بیش از همیشه به دغدغه‌ای همگانی بدل شده است. در دورۀ فراگیری شبکه‌های اجتماعی، برداشتی که از اصالت رواج یافته ما را در نوعی خلأ خودخواسته گرفتار می‌کند، و حرکت را از ما دریغ می‌کند. مفهوم بدلیِ اصالت ما را در ملغمه‌ای از خودشیفتگی افسارگسیخته و همرنگی منفعلانه با جماعت گرفتار کرده است.

داستان‌های انگیزشی همیشه در زندگی انسان نقش حیاتی داشته‌اند و قدمتشان به اندازه‌ی مفهوم بهشت و جهنم است. هیچکس نمی‌داند از کجا و کی آغاز شده‌اند، اما مهم نقش آنها در پرکردن نیازهای معنوی ماست.

شخصی را در نظر بگیرید که از همین استدلال‌ها استفاده می‌کند تا عدم مداخله‌اش را در یاری رساندن به کاستن از رنج انسان‌های خاصی در دوره‌ی قحطی یا پس از یک سونامی توجیه کند یا کسی را که از چنین استدلال‌هایی استفاده می‌کند تا بگوید ما نباید به کودک مبتلا به ذات‌الریه آنتی‌بیوتیک بدهیم. چنین رویکردی که یادآور شخصیت‌های مختلف [داستان‌های] چارلز دیکنز است، به مثابه امری غیراخلاقی به سرعت رد می‌شود.

آسیب‌های ناشی از کرونا در دو سال اخیر برخی از افراد را با این پرسش هولناک روبه‌رو کرده است: آیا من هنوز هم آدم خوبی هستم؟

نژادپرستی در بسیاری از اسامی گیاهان و حیوانات نهفته است. اکنون این مساله در حال تغییر است. سازمان ESA اسم «کولی» را از نام‌های رایج دو حشره حذف کرد. به این دلیل است که بسیاری این کلمه را برای مردم «رومایی» توهین می‌دانند.

وقتی دور و بر خودمان را نگاه می‌کنیم، می‌بینیم بسیاری از آدم‌ها هنوز می‌خواهند خوب باشند. می‌خواهند به دیگران کمک کنند و غم و رنج آن‌ها را تسکین دهند. این تمایل به خوبی‌کردن، در دوران‌های سختی مثل همه‌گیری، شاید بیشتر هم بشود.

آکواریوم‌هایی که به جای پستانداران دریایی، ماهی‌ها را به نمایش می‌گذارند چه اشکالی دارند؟ والدین بسیاری از ما وقتی بچه بودیم ما را به این طور جا‌ها برده‌اند و ما هم از این تجربه لذت برده‌ایم. چرا ما بچه‌های خودمان را به این طور جا‌ها نبریم؟

ما در عصری مملو از کینه‌توزی زندگی می‌کنیم. خشم فراگیر در شبکه‌های اجتماعی به کینه‌توزترین کاربران اعتبار می‌بخشد. در فضای اجتماعی کسانی که احساس سرکوب‌شدن می‌کنند حاضرند حتی به قیمت آسیب‌دیدنِ خود، سرکوبگران را تنبیه کنند.

اگر آمریکایی‌ها به جای بمباران این دو شهر خلیج توکیو را بمباران کرده بودند ژاپنی‌ها چه می‌کردند؟ آیا امپراتور ژاپن در همان زمان از دولت خود نخواسته بود که تسلیم شود؟ آیا تخمین ۱ میلیون مرگ سرباز آمریکایی در صورت حمله زمینی به ژاپن تخمین درستی بود؟

اگر شرکت کشور ها در جنگ غلط باشد، اغلب شرکت افراد هم در این جنگ ها غلط خواهد بود. اما گاهی و فقط گاهی شرکت در جنگ های ناعادلانه برای اجتناب از نتایج بدتر می تواند درست باشد.