Faradeed

فرادی که خودنمایی می‌کنند، تعارض‌های بیشتری در زندگی خود گزارش می‌دهند. اما آن‌ها این گزارش را هم می‌دهند که با دیگران، بر سر موضوعات سیاسی و اخلاقی، نزدیکی بیشتری پیدا کرده‌اند

بر اساسِ راهنمای کالجِ ایتالیاییِ بیهوشی، بی‌حسی، احیا و مراقبت‌های ویژۀ ایتالیا «ممکن است معرفیِ محدودیتِ سنی برای پذیرش افراد در بخشِ مراقبت‌های ویژه ضرورت پیدا کند.» حقیقتِ تلخ این است که افران مسن به مثابه شکارِ مجاز نگریسته می‌شوند. باید پذیرفت که مواجه با کرونا فشارِ زیادی را به نظامِ درمانی و بهداشتی در انگلستان و سراسرِ جهان وارد خواهد کرد. اما تصمیم‌گیری بر اساسِ سن و سال، تحتِ هیچ شرایطی، پذیرفتنی نیست.

احساسِ همدلیِ شدید نسبت به اعضای خانواده یا گروه‌های قومی و نژادی ممکن است منجر به احساسِ نفرت نسبت به دیگرانی شود که ما آن‌ها را تهدید علیه خود می‌دانیم. پدر و مادر یا ملی‌گرایانی را تصور کنید که به هر نحوی از فرزند یا کشورشان حمایت می‌کنند.

بیمارستان یکی از معدود مکان‌های باقی‌مانده است که شما در آن با تمام اقشار جامعه برخورد می‌کنید. وقتی در راهرو‌ها قدم می‌زنید، به‌مرور متوجه این می‌شوید که یک آمریکایی معمولی کسی است که دبیرستان را تمام کرده و درآمد سرانۀ سالانه سی هزار دلار دارد.

احمق معمولی با دست پیش می کشد و با پا پس می زند. مدیران اجرایی شرکت به ندرت می دانند که چه کسانی احمق اند اما منشی ها این افراد را به راحتی تشخیص می دهند.

«اگر شما موقعیت را برای فرد دروغ گو پیچیده‌تر کنید، او شرایط سخت تری از یک راست گو را تجربه خواهد کرد. به طور مثال، می‌توانید از او بخواهید یک رویداد را از آخر به اول تعریف کند، که برای فردی که می‌خواهد داستان سرهم کند، کار سختی است.»

آدولف آیشمان به عنوان مسئول اداره امور مربوط به یهودیان و از افسران ارشد ارتش نازی بود. وی در دادگاهی در اورشلیم به جرم جنایت علیه قوم یهود متهم و محکوم شد. هانا آرنت مسئولیت تهیه گزارش از برگزاری دادگاه آیشمن را بر عهده گرفت و در کتابی تحت عنوان ”آیشمن در اورشلیم: گزارشی از ابتذال شر” گزارش دادگاه وی را گردآوری و منتشر کرد. حاصل کار آرنت کتابی بحث برانگیز و بسیار جنجالی شد و مورد توجه اکثریت قرار گرفت.

چون جنت و نهر، ماکولات و مشروبات از آن جسم و بدن است، اما لقای حق برای روح است. این سر و باطن روزه است.

در دهه‌های اولیۀ قرن بیستم، یکی از بهترین راه‌ها برای تبدیل شدن به خبرنگاری مشهور، کاری بود که به آن «کثافت‌کاوی» می‌گفتند: تعقیب شرکت‌های بزرگ نفتی و معدنی و افشای تخلفات، فساد‌ها و ظلم‌های آن‌ها. دنیای سیلیکون‌ولی نیز کثافت‌کاوان خودش را دارد. منتقدانی که نشان داده‌اند چطور دنیای جدید آنلاین جمع وسیعی از مشاغل فرهنگی را به خاک و خون کشیده است. اما ادوارد تنر، معتقد است بسیاری از استدلال‌های این منتقدان ایراد واحدی دارد: نزدیک‌بینی تاریخی.

چه کسی در کارنامۀ زندگی‌اش هیچ خطا و اشتباهی وجود ندارد؟ همۀ ما بالاخره در نوجوانی یا بعد از آن رفتارهایی کرده‌ایم که بعدها آرزو کرده‌ایم کاش مرتکب آن‌ها نشده بودیم. اما شبکه‌های اجتماعی به جایزالخطا بودن انسان‌ها احترامی نمی‌گذارند. کافی است اشتباه کوچکی از شما سر بزند، دیگر باید منتظر باشید که روزی کسی آن را منتشر کند و شما را از زندگی ساقط کند. اما آیا این پرده‌دریِ همگانی و بی‌محابا جامعه را به جای بهتری تبدیل خواهد کرد؟

صدق عاشق بر جمادی می‌تند/ چه عجب‌گر بر دل دانا زند// صدق موسی بر عصا و کوه زد/ بلکه بر دریای پر اشکوب زد// صدق احمد بر جمال ماه زد/ بلکه بر خورشید رخشان راه زد. (دفتر پنجم مثنوی)

در دهه ۱۸۴۰ م. (۱۲۱۰ خ) هنگامی که شهر‌های تازه صنعتی به نابودی کشتزار‌ها پرداختند، سرمایه‌داری به طرزی فاجعه‌بار از خط خارج شد؛ چرا که سلامت عمومی از هم پاشید و ما سیاست‌هایی نداشتیم که به‌عنوان مثال، منابع آب را از فاضلاب و پساب کارخانه‌ها حفظ کند.

هر یک از حوزه‌های مختلف زندگی افراد، قواعد اخلاقی خاص خود را داراست. افراد به منظور کسب موفقیت در بخش‌های گوناگون نیاز است تا این قواعد را شناسایی و بر اساس آنها عمل نمایند. قواعدی که می‌تواند در تمامی حیطه‌های زندگی یکسان باشند. همه اشخاص فعال در بخش‌های گوناگون مانند ورزش‏‌، سیاست، اجتماع و.... همه و همه می‌توانند بر اساس نیاز و شناخت خود از این قواعد پیروی نمایند تا در یک مسیر درست و موفقیت‌آمیز حرکت نمایند. آنچه در ادامه می‌خوانید لازمه‌های آشنایی با این قواعد است:‌

سخن من در این کتاب اصلا نو نیست و بسیاری از قدیم‌الایام به آن معترض شده‎اند. آنچه باعث شده بر آن تاکید کنم، این است که می‌بینم نه روشنفکران و نه خود مردم به ‎این نکته یا توجه ندارند یا توجه دارند، اما آگاهانه‎ آن را پس می‌رانند. این نکته که فرهنگ درون مردم مهم است. اینکه دائما بر فرهنگ درون مردم تاکید می‌کنم به ‎این معناست که گمان نکنیم وقتی از فرهنگ می‌گوییم، به ‎این معنا است که به تعداد عناوین کتاب‌هایی که در سال منتشر می‌شود، بحث من از درون است، وگرنه ما در کشورمان هم کتاب داریم و هم تئاتر و سینما و همه‌چیز‌هایی که مظاهر فرهنگ بیرونی است. آن چیزی که نیست، فرهنگ درونی است که محل بحث است.

بسیاری از طرفداران سرمایه‌داری، این نظام را نه صرفاً مکانیزمی اقتصادی، بلکه نوعی اخلاقیات همه‌جایی می‌دانند که در تمام عرصه‌های زندگی باید به اجرا درآید. اما این برداشت کل‌گرایانه از سرمایه‌داری منتقدان سرسختی نیز داشته است که معتقدند حتی اگر نتوان از سرمایه‌داری به‌عنوان نظامی اقتصادی دست کشید، باید در اخلاقیات فردی و جمعی راه دیگری در پیش گرفت.