Faradeed

اگر چه برخلاف مادربزرگ‌ها و پدربزرگ هایمان، با مصیبت زندگی در دو جنگ جهانی روبرو نبودیم، اما ما از جنگ هسته‌ای در بحران موشکی کوبا در سال ۱۹۶۲ و جنگ سرد جلوگیری کردیم و حالا، شانس ما تمام شده است.

بیش از بربریت آشکار، از بربریت با چهره انسانی می‌ترسم؛ یعنی اقدام‌های ظالمانه مبتنی بر بقا که با پشیمانی و حتی همدردی اعمال می‌شود، اما از سوی متخصصان قانونی جلوه می‌کند.

به نظر می‌رسد این ذهنیت و طرزِ تفکر که هر کس یا هر خانواده یا حتی هر کشوری باید به فکرِ منافع خویش باشد رو به رشد است که توانایی جهانی در اتحاد و کند کردنِ شیوعِ ویروسِ کرونا را با تردید مواجه می‌کند. کمبود ماسک در سراسر جهان وجود دارد، زیرا آدم‌هایی که نیازی به ماسک ندارند، آن‌ها را احتکار می‌کنند. آمریکا، کره جنوبی، آلمان و روسیه در زمره همین کشور‌هایی هستند که برای اطمینان از آنکه مردم خودشان به قدرِ کافی ماسک خواهند داشت، از صادرات آن خودداری می‌کنند. روان‌شناس دانشگاهِ اورگون در آمریکا، چاول اسلویک، می‌گوید: «رفتار‌های ناشی از این طرزِ فکر که هر کسی باید به فکر خودش باشد، از آنجا نشأت می‌گیرد که انسان‌ها بیشتر از واقعیت‌ها به احساساتِ خود اعتماد می‌کنند؛ شیوه‌ای از تفکر که «که به لحاظِ تکاملی ریشه در گذشته دارد.»

همه‌گیر شدن کرونا می‌تواند دولت‌ها را که هم اکنون نیز دیگر تمایل چندانی به پیمودن روند جهانی شدن ندارند و سعی در ارتقای استقلال خود دارند، بیش از پیش از این مسیر (جهانی شدن) خارج کند.

از شهروندانی که این روز‌ها به توصیه متخصصین در منازل خود مانده‌اند و دست از کار کشیده‌اند یا دورکاری می‌کنند دعوت می‌کنم با بردباری همچنان به انتخاب منش خردمندانه ادامه دهند.

از نظر آن‌ها اگر پوپولیسم راست مولد اقتدارگرایی است، پوپولیسم چپ به دموکراسی منجر می‌شود. آن‌ها پوپولیسم را صدای ستم‌دیدگان در برابر سلطه نخبگان و قدرتمندان می‌دانند.

اما جلسه، چنان که می‌دانید، یکی از بی‌ثمرترین چیز‌های دنیاست. پر از جدل‌های بی‌حاصل و خودنمایی‌های حوصله‌سربر. اما شاید بتوانیم با به کار بستن چند نکته جلساتمان را کمی پربارتر کنیم.

اما بررسی دقیق سرمایه‌گذاری‌های خارجی کافی نیست. قانون‌گذارانِ ایالات متحده باید به فکر محافظت از بازار‌های حساسِ داخلی درمقابل سوءاستفاده‌های خارجی نیز باشند. واشنگتن در بعضی بخش‌ها مجبور خواهد بود دسترسی به برخی گروه‌های موثق را محدود کند.

از طرف دیگر، خشونت دولت انقلابی ممکن است در ابتدا گزینشی و تابع نزاع‌های داخلی حزب‌ها و جناح‌های صاحب قدرت باشد و در مراحل بعدی به صورت خشونت مهارگسیخته توده‎‌ای درآید.

برابری عمیق (در کنار اصول دیگر) به ما گوشزد می‌کند که خطاست که بچه‌های خردسال مهاجران را، فارغ از وضع قانونی مهاجرت‌شان، به زندان‌های زننده بیاندازیم. والدرون می‌خواهد خاستگاه این اصل را بیابد.

طالع‌بینی و هومئوپاتی در جوامع غربی مدرن رونق گرفته است، حدود نیمی از بزرگسالان آمریکایی به تکامل باور ندارند، و یک‌سوم جوانان آمریکایی فکر می‌کنند که ممکن است زمین صاف باشد.

تنها یک کلیک می‌توانست توییت شخصی دیگر را به تمام دنبال‌کننده‌های شما برساند و به شما اجازه دهد تا در اعتبارِ محتوایِ مُسری شریک شوید.

از احتمال ابتلای به سرطان، فقط آن نیمۀ پرهیاهو را به ما می‌گویند که علتش درون خود ماست، و هرگز آن نیمۀ بی‌صدا را نمی‌گویند که منشأ سرطان در دنیای مشترک ماست.

باید دید آیا این انگاره هنوز هم جنبه رهایی‌بخش دارد ‏یا صرفا همان تصور جاافتاده در اندیشه سیاسی است: تمامیتی خیالی که قدرت دولتی از دل آن سر برمی‌آورد، یا به عبارت ‏دیگر، پیکره‌ای سیاسی که به حاکم مشروعیت می‌بخشد.

اقتصاد‌دان‌های ارتدکس با این پیش‌فرض که هر انسانی مانند ماشین حساب دقیقی است که هزینه و فایده هر تصمیم را می‌سنجد، رفتار را بر مبنای انتخاب‌های عقلانی تبیین می‌کنند؛ اما دغدغۀ «سقلمه‌زن‌ها» ناهنجاری‌ها است.