Faradeed

ببینید وقتی می‌پرسید دموکراسی اصلا چه پاسخی به مشکلات اقتصادی ما می‌دهد، پاسخ عام این است که اصلا دموکراسی برای بشر مطرح شد تا از جمله به همین مشکلات اقتصادی پاسخ دهد.

در واقع حجاریان سعی می‌کند راه‌حل میانه‌ای را در پیش بگیرد تا در وهله نخست خود را از یک مطلق‌گرایی برهاند و پیش از همه خود را قانع کند که اگر نیرو‌های اصلاح‌طلب با ردصلاحیت گسترده مواجه نشوند و از سوی دیگر برنامه‌های مشخصی را در کوتاه‌مدت اجرا کنند، شرکت آن‌ها در انتخابات منطقی است...

هدف همه انقلاب‌ها نوعی غلبه بر ترس است و ترس نیز، ترسی اسطوره‌ای است که نهایتا در ریشه‌های ماقبل تاریخی هر گونه نظام سلطه، اعم از سلطه سیاسی یا اجتماعی یا فرهنگی یا ... قرار دارد.

وقتی می‌گوییم که مفهوم «انقلاب» (revolution) مدرن است باید در نظر داشته باشیم که انقلابی در خود این مفهوم در قرن هجدهم رخ داده است.

بر اساس این پژوهش، میانگین امتیاز پوپولیسم، در همه‌ی ۴۰ کشوری که در این پژوهش مورد نظر بودند، از سال ۲۰۰۰ تا کنون دوبرابر شده و از ۰.۲ به ۰.۴ رسیده است.

اما چندین تن از تحلیلگران هندی هشدار داده‌اند که صهیونیسم دست راست افراطی و ملی‌گرایی دست راستی تحت رهبری مودی، نباید سنگ بنای رابطه میان دو کشوری قرار گیرند که هر دو - به طرقی متفاوت- با امپراطوری بریتانیا مبارزه کرده‌اند.

الگوریتم‌های فیس‌بوک آنچه را که کاربران می‌خواهند به آن‌ها می‌دهد، به‌طوری که هر خبرخوان (News Feed) به یک واقعیت بی‌همتا برای هر شخص تبدیل می‌شود؛ یک حباب فیلتری، که توهمی ایجاد می‌کند که کاربران از این القائات به یک درک مشترک برسند. به آن‌ها پست‌هایی نشان دهد که با آن موافق و همراه هستند، اما اخیرا محققان گفته‌اند که این شیوه در دو قطبی کردن فضای جامعه آمریکا تاثیر بسزایی داشته و به دموکراسی آسیب زده است.

ببینید! می‌شود در انتخابات حاضر شد، ولی تنها از فرصت انتخابات استفاده کرد؛ زمان انتخابات فضا باز است، سیاسیون امکان سخنرانی دارند و احزاب می‌توانند سازمان حزبی خود را تقویت کنند. ذیل این راه‌حل می‌توانیم زمین سیاست را خالی نکنیم؛ اما لزوما سیاست‌مداران انتخاباتی هم تعریف نشویم؛ یعنی اساسا کاندیدا معرفی نکنیم.

جهانِ هری پاتر، در عین پیچیدگی‌هایش، بسیار ساده است. عصای جادویی همۀ کار‌ها را انجام می‌دهد و کافی است مثل هری شاگرد زبر و زرنگی باشید تا قدرتِ آن را برای ازبین‌بردن آدم‌بد‌ها به کار بگیرید. از طرف دیگر، استفاده از این عصای جادویی هیچ سازمان‌دهی، برنامه‌ریزی، یا فداکاریِ خاصی نیاز ندارد. بله، این الگو دقیقاً همان چیزی است که ما به‌اشتباه از دنیای سیاست توقع داریم: صحنه‌ای از آدم‌های خوب و بد، که هیچ‌یک خاکستری نیستند و می‌توانند با اجی‌مجی دنیایمان را تغییر دهند.

نابرابری‌ها تا اندازه‌ای به این علت به وجود می‌آیند که استثمارگران به خاطر داشتن حقوق و قدرت‌های نظارت و مالکیت انحصاری بر منابع می‌توانند حاصل کار و تلاش استثمارشوندگان را تصاحب کنند

تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که محافظه‌کاران زندگی را معنادارتر از لیبرال‌ها می‌دانند. وضعیت مطلوب زندگی معمولاً برایشان روشن‌تر است و بیشتر احتمال دارد که احساس رضایت و شادی داشته باشند. بااین‌حال، نمی‌توان این مسئله را دلیلی برای محافظه‌کار شدن تلقی کرد. زیرا پژوهشگرانی در جبهۀ مقابل معتقدند این احساس رضایت شاید به دلیل آن باشد که محافظه‌کاران چالش‌های زندگی را به اندازۀ کافی جدی نمی‌گیرند یا سطح خواسته‌هایشان پایین است.

برای برون‌رفت از مصایبی که این روز‌ها دست به گریبان آن‌ها هستیم، نیازمند یک اراده عمومی هستیم، براساس الگویی که در آن اخلاق و سیاست با یکدیگر پیوند خورده‌اند.

هوگن در سخنرانی این هفته خود تنها به چند کنایه رضایت داد. او گفت: پدرش، لارنس هوگن «اولین جمهوری خواهی بود که با وجود مخالفت‌های فراوان استارت مخالفت با ریچارد نیکسون را زد... او علایق حزبی را کنار گذاشت، به صدای وجدانش گوش داد و کاری را انجام داد که فکر می‌کرد برای ملتی که دوست دارد بهترین است». بازهم این صحبت‌ها مشخص نمی‌کند هوگن واقعا قصد رقابت با ترامپ را دارد یا نه!

آری، «حقیقت» داشت که استالین فرمان کشتار‌ها را صادر کرد و سرزمین انقلاب را تبدیل به دولتی پلیسی کرد؛ او «حقیقتا» اعتقاد داشت که اتحاد جماهیر شوروی نمی‌تواند بدون گذار از مرحله سوسیالیسم اردوگاه‌های کار اجباری به کمونیسم برسد، اما همان‌طور که یکی از شاهدان عینی به‌درستی اشاره می‌کند، وقتی مقامات گفتن حقیقت را مفید می‌یابند، علتش این است که نمی‌توانند دروغ بهتری پیدا کنند. این حقیقت که از دهان مقامات بیرون می‌آید بلافاصله بدل به دروغی می‌شود که امور واقع تأییدش می‌کنند. استالین مرد نابکاری بود؟ باشد. ولی آخر جامعه شوروی چگونه چنین آدمی را بر اریکه قدرت نشاند و یک ربع قرن او را در آن مقام نگاه داشت.

ژانویۀ ۲۰۱۰، مأموران موساد، در پوشش گردشگر‌هایی معمولی، هتلی را در دوبی محاصره کردند و یکی از نظامیان فلسطینی را در اتاقش ترور کردند. شاید این ترور به‌خودیِ‌خود امری نبود که بخواهد جهانی شود، اما انتشار فیلم دوربین‌های هتل، روزنامه‌های دنیا را به ترور‌های مخفیانۀ این رژیم حساس کرد. رونن برگمن، که دسترسی گسترده‌ای به اسناد و استادبزرگ‌های موساد داشته، در کتاب جدیدش، نشان داده نه‌تن‌ها سران عرب، که پلیس‌های بریتانیایی، محققان آلمانی و دانشمندان ایرانی قربانی‌های این سازمان‌اند.