Faradeed

احساسات بخشی جدایی‌ناپذیر از حیات ما انسان‌ها هستند، اما، در علوم انسانی، مسابقه‌ای بی‌پایان برای نادیده‌گرفتن آن‌ها برپا بوده است. فیلسوفان پی‌در‌پی مرز میان عقل و احساس را مستحکم‌تر کرده‌اند و عالمانِ علم سیاست و مورخان و اقتصاددانان احساسات را از دایرۀ تحلیلی خود بیرون کرده‌اند. بااین‌حال، نگاهی واقع‌گرایانه نشان می‌دهد، در دنیای انسانی، هیچ تحلیلی بدون درنظرگرفتن احساسات نمی‌تواند کامل باشد. شاید باید برگردیم و تاریخ احساسات را بنویسیم و سیاست احساسات را صورت‌بندی کنیم.

نولیبرالیسم سوسیال‌دموکراسی را در خود جذب کرده، همان سوسیال‌دموکراسی که نولیبرالیسم را کاملا درونی کرده، و کمونیسم را در مقام بقایای دوران گذشته به محاق برده است.

مقاله رضا داوری اردکانی معطوف به وضعیت کنونی کشور است. هرچه بحران‌های پیش‌روی کشور عیان‌تر می‌شود، قلم این فیلسوف نیز تیزتر می‌شود و زبانش صریح‌تر.

در چند دهه گذشته، این نخستین باری است که سوسیالیسم تنها یک‌خرده فرهنگ نیست. وضع ملالت‌بار مراکز سیاسی که پیروزی انتخاباتی ترامپ به عنوان یک نمونه بارز آن را بدتر هم کرده، صدا‌هایی را که تا دیروز در حاشیه بودند رساتر ساخته است. به نظر می‌‎رسد در دوره‌ای که طبقات حاکم تمایل یا توانی برای پرداختن به بحران بلندمدت زندگی طبقه کارگر نشان نمی‌دهد، سوسیالیسم با اقبال روبرو باشد؛ این بحران نه تنها یادگار رکود اقتصادی بزرگ که میراث افت رشد و بهره‌وری از دهه ۱۹۷۰ تا امروز است.

ببینید وقتی می‌پرسید دموکراسی اصلا چه پاسخی به مشکلات اقتصادی ما می‌دهد، پاسخ عام این است که اصلا دموکراسی برای بشر مطرح شد تا از جمله به همین مشکلات اقتصادی پاسخ دهد.

در واقع حجاریان سعی می‌کند راه‌حل میانه‌ای را در پیش بگیرد تا در وهله نخست خود را از یک مطلق‌گرایی برهاند و پیش از همه خود را قانع کند که اگر نیرو‌های اصلاح‌طلب با ردصلاحیت گسترده مواجه نشوند و از سوی دیگر برنامه‌های مشخصی را در کوتاه‌مدت اجرا کنند، شرکت آن‌ها در انتخابات منطقی است...

هدف همه انقلاب‌ها نوعی غلبه بر ترس است و ترس نیز، ترسی اسطوره‌ای است که نهایتا در ریشه‌های ماقبل تاریخی هر گونه نظام سلطه، اعم از سلطه سیاسی یا اجتماعی یا فرهنگی یا ... قرار دارد.

وقتی می‌گوییم که مفهوم «انقلاب» (revolution) مدرن است باید در نظر داشته باشیم که انقلابی در خود این مفهوم در قرن هجدهم رخ داده است.

بر اساس این پژوهش، میانگین امتیاز پوپولیسم، در همه‌ی ۴۰ کشوری که در این پژوهش مورد نظر بودند، از سال ۲۰۰۰ تا کنون دوبرابر شده و از ۰.۲ به ۰.۴ رسیده است.

اما چندین تن از تحلیلگران هندی هشدار داده‌اند که صهیونیسم دست راست افراطی و ملی‌گرایی دست راستی تحت رهبری مودی، نباید سنگ بنای رابطه میان دو کشوری قرار گیرند که هر دو - به طرقی متفاوت- با امپراطوری بریتانیا مبارزه کرده‌اند.

الگوریتم‌های فیس‌بوک آنچه را که کاربران می‌خواهند به آن‌ها می‌دهد، به‌طوری که هر خبرخوان (News Feed) به یک واقعیت بی‌همتا برای هر شخص تبدیل می‌شود؛ یک حباب فیلتری، که توهمی ایجاد می‌کند که کاربران از این القائات به یک درک مشترک برسند. به آن‌ها پست‌هایی نشان دهد که با آن موافق و همراه هستند، اما اخیرا محققان گفته‌اند که این شیوه در دو قطبی کردن فضای جامعه آمریکا تاثیر بسزایی داشته و به دموکراسی آسیب زده است.

ببینید! می‌شود در انتخابات حاضر شد، ولی تنها از فرصت انتخابات استفاده کرد؛ زمان انتخابات فضا باز است، سیاسیون امکان سخنرانی دارند و احزاب می‌توانند سازمان حزبی خود را تقویت کنند. ذیل این راه‌حل می‌توانیم زمین سیاست را خالی نکنیم؛ اما لزوما سیاست‌مداران انتخاباتی هم تعریف نشویم؛ یعنی اساسا کاندیدا معرفی نکنیم.

جهانِ هری پاتر، در عین پیچیدگی‌هایش، بسیار ساده است. عصای جادویی همۀ کار‌ها را انجام می‌دهد و کافی است مثل هری شاگرد زبر و زرنگی باشید تا قدرتِ آن را برای ازبین‌بردن آدم‌بد‌ها به کار بگیرید. از طرف دیگر، استفاده از این عصای جادویی هیچ سازمان‌دهی، برنامه‌ریزی، یا فداکاریِ خاصی نیاز ندارد. بله، این الگو دقیقاً همان چیزی است که ما به‌اشتباه از دنیای سیاست توقع داریم: صحنه‌ای از آدم‌های خوب و بد، که هیچ‌یک خاکستری نیستند و می‌توانند با اجی‌مجی دنیایمان را تغییر دهند.

نابرابری‌ها تا اندازه‌ای به این علت به وجود می‌آیند که استثمارگران به خاطر داشتن حقوق و قدرت‌های نظارت و مالکیت انحصاری بر منابع می‌توانند حاصل کار و تلاش استثمارشوندگان را تصاحب کنند

تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که محافظه‌کاران زندگی را معنادارتر از لیبرال‌ها می‌دانند. وضعیت مطلوب زندگی معمولاً برایشان روشن‌تر است و بیشتر احتمال دارد که احساس رضایت و شادی داشته باشند. بااین‌حال، نمی‌توان این مسئله را دلیلی برای محافظه‌کار شدن تلقی کرد. زیرا پژوهشگرانی در جبهۀ مقابل معتقدند این احساس رضایت شاید به دلیل آن باشد که محافظه‌کاران چالش‌های زندگی را به اندازۀ کافی جدی نمی‌گیرند یا سطح خواسته‌هایشان پایین است.