Faradeed | فرادید اخبار

مطابق دیدگاه ریگان و ‏تاچر چیزی به‌عنوان جامعه وجود ندارد. تنها خانواده‏‌ها هستند که از یکدیگر مراقبت می‏‌کنند، و افراد که وارد بازار‌ها می‏‌شوند. جیل لپور، استاد تاریخ هاروارد، می‌گوید: به‏‌رغم همۀ تلاش‌‏های تاچر و ریگان، هنوز چیزی به نام جامعه وجود دارد، همان‏‌طور که پیش‌‏تر نیز وجود داشته است. مسئله این نیست که آیا جامعه‏‌ای وجود دارد یا خیر، بلکه باید دید در جهان پساکرونا چه شکلی به خود می‏‌گیرد.

جان گری، استاد بازنشستۀ علوم سیاسی و یکی از پرآوازه‌ترین منتقدان کتاب در زمینۀ فلسفۀ سیاسی، می‌گوید: زوال تدریجی لیبرالیسم غربی بدین معنا نیست که حالا در دنیایی پساغربی زندگی می‌کنیم. بلکه چشمگیرترین ویژگی سیاست جهان معاصر ادامۀ سلطۀ تفکرات مدرن غربی، البته نه تفکرات لیبرال به معنای سنتی آن، بلکه ترکیبی از فاشیسم، کمونیسم و ناسیونالیسم تمام‌عیار است. از‌این‌رو گری معتقد است آنچه پیشِ روی غرب است نه پیش‌رَوی تهدیدآمیزِ تمدن‌های بیگانه، که سایه‌های تاریک خودش است که در چین و روسیه در گردش‌اند.

اگر بشود وضعیتمان در سال ۲۰۲۰ را در یک کلمه خلاصه کرد، آن کلمه «ناباوری» است. کرونا برنامۀ روزانۀ تقریباً همۀ انسان‏‌های روی زمین را به‏‌هم زد، زندگی عمومی را متوقف کرد، مدارس را به تعطیلی کشاند، اعضای خانواده‏‌ها را از هم دور کرد، سفر‌ها را به تعویق انداخت و اقتصاد جهان را به زانو درآورد. آدام توز، تاریخ‌دان بریتانیایی و استاد دانشگاه کلمبیا، می‌گوید: سال ۲۰۲۰، به نحوی بی‏‌سابقه، مخاطرات و ضعف‏‌های نظام جهانیِ بازار‏محور را نشان داد. از این‏‌رو دشوار بتوان انکار کرد که نقطۀ عطف فرا رسیده است.

وقتی جنگ جهانی دوم آغاز شد، هواپیماها، تانک‌ها و سلاح‌های آلمانی به شکل مرگباری کارآمد بودند. بعد از جنگ، طبیعی بود که این غول‌های صنعتی هم شریک جنایات نازی‌ها به حساب بیایند، اما جنگ سرد باعث شد این دشمنان یک‌شبه به دوست تبدیل شوند.

در این کتاب به بررسی تأثیر تحولات اقتصادی - اجتماعی بر ساختار سیاسی ، به ویژه در زمان سلطنت رضا شاه و محمد رضا شاه و به اهمیت حزب توده و شکست رژیم شاه از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۸ پرداخته میشود

مهندسان، لابد، چون از همان یک‌بار حضورشان در کاخ‌سفید به قدر کافی تحقیر شدند که درس بگیرند، دیگر دنبال تصدی بالاترین منصب حکومت نرفته‌اند. شکست هوور، پرچم خاتمۀ اولین دل دادن و قلوه گرفتن جدی بین سیاست‌ورزی و مهندسی بود.

«پدر خوانده» به عنوان رئیس یک خانواده‌ی بزرگ مافیایی، شخصیتی است که هم‌زمان هم «قابل احترام» و هم «بی‌رحم در مواقع لازم». تناقضی عجیب که در کاراکتری به نام «پدرخوانده» متبلور است. کسی که اخلاق مدار است تا وقتی که برایش خطرساز نباشی. هر کس که بخواهد موی دماغِ پدرخوانده شود، به سرعت حذف میشود.کاراکتری که بیش از هر چیز به سیاستمداران و افراد پشت پرده ی سیاست شبیه است.

تقریبا همۀ رسانه‌های جهان مدعی اند که گزارش‌های خبری شان را به صورت مستقل، بی طرفانه، و محققانه تولید می‌کنند. مدعی اند که صرفا به گزارش و توصیف «واقعیت عینی» می‌پردازند و از هر گونه نتیجه گیری و قضاوت پرهیز می‌کنند. از سوی دیگر، ادعا می‌کنند که رسانه‌های رقیب این واقعیت‌ها را به نحو توطئه آمیز تحریف کرده و به آن جهت می‌دهند. آیا این ادعا درست است؟ آیا رسانۀ مستقل و بی طرف وجود دارد؟

در طول تاریخ از رؤسای جمهوری پیشین آمریکا، فارغ از نقص‌هایشان، اسطوره‌سازی شده و از آن‌ها به عنوان نیرو‌های «خیر» در آمریکا نامبرده شده است. حتی نیکسون بعد از رسوایی بزرگی که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش رخ داد در سیستم سیاسی آمریکا نفوذ داشت. آیا چنین چیزی در مورد دونالد ترامپ هم صدق می‌کند؟

«ما جوانی‌مان و بهترین روز‌های زندگی‌مان را برای دستیابی به دموکراسی قربانی کردیم.» «هرگز نمی‌توانم سیاستمدارانی که رویاهایم را برای منافع شخصی و حزبی‌شان نابود کردند، ببخشم.» اکرام حسین می‌پرسد: «آن دموکراسی اکنون کجاست؟»

باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا با فروش کتاب جدید خود با عنوان «سرزمین موعود» رکورد همسرش، میشل، در زمینه فروش کتاب را شکست.

برای اینکه احساس کنید کاری که بایدن باید انجام دهد چقدر سخت خواهد بود. فقط یک نمونه از برنامه‌های او در مورد ایران و برنامه توافق هسته‌ای با آمریکا را تصور کنید که ترامپ آن را به زباله‌دانی انداخت. بایدن چطور می‌خواهد یکبار دیگر کشور‌هایی مانند انگلستان، آلمان و فرانسه را که یکبار بی‌نهایت انرژی صرف کردند و از آمریکا حمایت کردند تا به یک توافق با ایران برسد، متقاعد کند تا همه چیز را از نو شروع کنند؟

رویکرد اول بر این باور است که در روابط بین‌الملل نمی‌توان انتظار هیچ‌گونه تعهد اخلاقی و اخلاق‌مداری را داشت. در رویکرد واقع‌گرایی و اخلاق‌گرایی دولت‌محور، بر ارزش‌های ناشی از نظم تأکید می‌شود و در نهایت در رویکرد جهان‌وطنی بر عدالت رفتاری تمرکز دارد.

جایی که دیگران پادشاه را به جای ترس به عشق ترغیب می‌کردند، ماکیاوللی پیشنهاد می‌داد که ترس بهتر است.

ترامپ که پیش از این هیچ تجربه‌ای در دولت نداشت، در سال ۲۰۱۷ به عنوان رئیس‌جمهور وارد کاخ سفید شد و به تدریج به عنوان رئیس‌جمهوری که حرف‌های جنگ‌طلبانه می‌زند، اما از خطر دوری می‌کند، شهرت یافت. او طی این مدت بار‌ها به دنبال خارج کردنِ سربازان آمریکایی از خاورمیانه بوده؛ نقضِ تحریم‌های بین‌المللی توسطِ کره شمالی را نادیده گرفته و از به گفتۀ خودش «جنگ‌های بی‌پایانی» که رؤسای جمهور پیش از او آمریکا را گرفتار آن‌ها کرده‌اند، دوری گزیده است.