Faradeed

می‌گفتند اگر کسی شما را ناراحت می‌کند، فریب‌تان می‌دهد یا برخلاف میل‌تان عمل می‌کند، نباید اجازه دهید که خشم شما را برانگیزد. این‌طور خشم‌ها بر قدرت استدلال و تحلیل شما اثر می‌گذارد.

امروزه، مردم دوباره جهان را از لحاظ مالی، از لحاظ ژئوپلتیکی و همچنین در زمینۀ تغییرات آب و هوایی، در حال تحولاتی بزرگ می‌بینند. آیا لیبرال دموکراسی دوام خواهد آورد؟ آیا سیارۀ ما بقا خواهد یافت؟ درحقیقت پرسش‌های نگران کنندۀ زیادی وجود دارد.

او در زمانی که چندخدایی نزد مردم مرسوم بود و ما امروز آن‌ها را به نام اساطیر یونان باستان می‌شناسیم، به دیگران می‌گفت: «خدایان هیچ کاری به ما ندارند. آن‌ها اصلا برایشان مهم نیست که ما چه می‌کنیم.

از آنجا به بعد بود که به او «کلبی مسلک» گفتند و طرفدارانش هم فلسفه او را «کلبی» نام نهادند. خلاصه استاد اجازه ‏داد تا او آنجا بنشیند و بعد جمله‌ای گفت که دیوژن را متحول کرد: «بکوش تا خودت را بشناسی و بر خودت مسلط گردی.»

هوای جهان ما آلوده بود و زشتی‌های آن گاهی دل‌ها را به درد می‌آورد، ویروس کرونا این هوای آلوده را با زهر ترس و بدگمانی هم آکنده کرده است.

ساعتِ درونیِ ما خاموش شده است. همه سه‌شنبه‌ها، چهارشنبه هستند و همه چهارشنبه‌ها، یکشنبه هستند. روزِ کاری یا روز‌های آخر هفته معنای خود را از دست داده است. فقط دیروز، امروز و فردا را داریم.

منابع تاریخی گاه اطلاعات سودمندی را از مشخصات بیماری‌ها ارایه داده‌اند که در شناخت تاریخ ویروس‌ها به پزشکان کمک می‌کند. هرگاه پادشاه یا فرد برجسته و مشهوری فوت کرده است، مشخصات بیماری او را نوشته‌اند.

پس از کرونا جهانی با مهربانی و خلاقیتِ بیشتر انتظارِ ما را می‌کشد. چند سال پیش، مایکل میچالکو، یک افسرِ ارتشِ سابقِ آمریکا، ایدۀ شگفت‌انگیزی برای تقویتِ خلاقیت مطرح کرد. او آن را «واژگونیِ مفروضات» نامید. بر اساسِ آن شما در موردِ هر بافتار، موضوع و سلسله مباحثِ موجود، نکاتِ اصلی را استخراج می‌کنید و بعد آن نکات را در ذهنِ خود واژگون می‌کنید. این یافته بار‌ها در علومِ اجتماعی تکرار شده است: افراد با رویکردِ اعطاءکنندگی در جهانی که بیش از پیش در آن وابستگیِ متقابل پررنگ می‌شود، موفق‌تر هستند.

پس زشتی هم، همچون زیبایی، مفهومی نسبی است. مارکس در دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی ۱۸۴۴، ۴ زشتی را مفهومی تعریف می‌کند که تنها در غیاب ثروت، یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم، در غیاب قدرت معنا می‌یابد.

سازه یک گزاره آزمون‌ناپذیر از یک‌سرى مشاهدات است. آن‌ها دانش‌ورزى را همانند اسطوره‌ها و نظام‌هاى اعتقادى و ایمانى مى‌دانند که انحصار حقیقت را به همان اندازه آن‌ها در دست دارد و نه جست‌وجوى موفقیت‌آمیز براى یافتن حقیقت عینى.

رابرت هانا در کتاب «کانت و مبانی فلسفه تحلیلی»‌اش به ارایه این تز می‌پردازد که فلسفه تحلیلی چیزی نیست به جز فلسفه‌ورزی و ارایه استدلال‌هایی بر له یا علیه کانت در کتاب نقد عقل محض.

قل قعصد رهایی انسان‌ها را داشت، اما به جای آن، در قالب سلطه‌جویی‌های نهان، به خدمتِ پهن‌کردنِ دامی برای انسان‌ها درآمده بود. عقل با به جا نیاوردن هدف خویش و در عوض، خدمتگزاری به عنوان ابزار سلطه‌جویی، غیرعقلانی شده است.

آرمان‌گرایی فیثاغورث توسط افلاطون، مشهورترین شاگرد مکتب فیثاغورث توسعه بیشتری یافت و مورد اغراق قرار گرفت. افلاطون دنیای واقعی را آن‌گونه که با حواس درک می‌شود، توصیف ناکاملی از دنیای عقاید در نظر گرفت و باور داشت که فلاسفه نباید خود را درگیر دنیای واقعی کنند.

روش‌های بسیار متفاوتی برای درست اندیشیدن وجود دارد که نمی‌توان به آن‌ها عمومیت داد. روش اتخاذ شده باید با الگوی هویتی فرد همخوانی داشته باشد؛ در غیر این صورت هیچ روشی جواب نمی‌دهد.

اگوی استعلایی کانت با اگوی استعلایی هوسرل متفاوت است و اگوی استعلایی هوسرل در ادامه تحلیل قصدی بوده که در پژوهش‌های منطقی ارایه داد.