Faradeed

گفته می‌شود بعضی افراد می‌توانند از طریق فکر با دیگران ارتباط برقرار کرده و از اندیشه آنان اطلاع یابند. این ارتباط، آنی و مستقل از فاصله آن دو شخص است؛ یعنی فاصله در شدت و ضعف مطالب ارسالی تأثیری ندارد.

امروزه این نوع دستکاری‌های رفتاری به روالی عادی تبدیل شده‌اند، اما به لطف کلان‌داده و محیط دیجیتالی که نظارت الگوریتمی در آن کمابیش همه‌جا هست، شکل‌های ظریف‌تر و موذیانه‌تری به خود گرفته‌اند.

در شرایط عادی، اکثر مسائلی که در مرکز حسی‌تان در جریان است را به خاطر نمی‌آورید. در موقعیتی که جانتان در خطر است اتفاقی که می‌افتد این است که همه چیز ثبت و در حافظه نگه داشته می‌شود.

راه خروجی از این دیوانگی وجود دارد، و منظورمان مدیتیشن، ورزش یا رژیم غذایی سالم هم نیست (هر چند که این‌ها همیشه مهم هستند). چیزی که از آن حرف می‌زنیم، هیچ کار نکردن است. یا به زبان هلندی: نیکسن.

میانسالی اغلب نقطه عطفی در زندگی افراد محسوب می‌شود. الیوت ژاک، که واژه «بحران میانسالی» را در سال ۱۹۶۵ ابداع کرد، فکر می‌کرد بحران میانسالی نشانی از سر‌زدنِ آفتابِ مرگ است.

تحقیقی در بریتانیا نشان می‌دهد: از هر ۵ مرد ۱ مرد هیچ دوست صمیمی‌ای ندارد، آیا علت آن انزوای خودخواسته است یا شرایط ایجاب می‌کند؟ تمایل به تظاهر‌نکردن آسیب‌پذیری و عاطفی‌بودن در دوستی‌های مردانه برای آن دست از مردانی که در زندگی با مشکلاتی مانند طلاق مواجه می‌شوند، مسائلی به‌وجود می‌آورد: به‌طور‌مثال اینکه آن‌ها احساس می‌کنند کسی را برای پناه‌بردن به او ندارند.

آیا امروز آخرین روز زندگی من است، آیا آن‌چه را که امروز می‌خواهم انجام دهم خواسته واقعی من است؟اگر پاسخ این پرسش در روز‌های متمادی «نه» بود، باید چیزی را در زندگی خود تغییر دهید. ‏

پزشک باید مسائل درمانی و مسائل شخصی خودش را از هم جدا کند. اما اگر این مرز فروبپاشد چه می‌شود؟

رؤیا‌ها ما را به گذشته می‌برند تا دوباره حسرت کار‌هایی را بخوریم که انجام نداده‌ایم.

پرورش یافتن در جمعیت اقلیت چپ-دست‌ها و دیدنِ خود به عنوان فردی که با بقیه تفاوت دارد، «ذهنیت بیگانه» یا تمایل به داشتنِ خود-انگاره‌ای را که بیشتر از آنکه خاستگاه گروهی داشته باشد فردی است؛ تقویت می‌کند.  

ما در مواجه با انتقاد‌های یک بیگانه و عضو خارج از گروه، به دفاع از فرد هم‌گروهی یا همسال خود برمی خیزیم. اما اگر انتقادی در کار نباشد و به حال خودمان واگذار شویم که به یک موضوع فکر کنیم، آن‌وقت رفتار مزورانه و دورویی هم‌گروهی ما برایمان نشان‌دهنده این است که ما هم می‌توانیم اندکی در دیدگاه‌های سختگیرانه‌مان، آسان‌گیر‌تر برخورد کنیم. به این رفتار می‌گویند: ناسازگاری داوطلبانه vicarious dissonance.

نیمۀ تاریک وجود ما را خلاق‌تر و در عین‌حال متقلب‌تر می‌کند. سه‌گانۀ روشنی یا نور توضیح می‌دهد که چرا برخی از افراد «ذاتاً خوبند.»

طردشدن فقط به سلامت ما آسیب نمی‌رساند بلکه می‌تواند کشنده باشد.

روانشناس شناختی اهل کانادا، کیث اوتلی، داستان را «شبیه ساز پرواز ذهن» می‌خواند. درست مانند خلبانان که روی زمین پرواز را تمرین می‌کنند، افراد نیز هر بار یک رمان جدید را باز می‌کنند، مهارت‌های اجتماعی خود را ارتقا می‌دهند. افرادی که بیشتر رمان و داستان می‌خوانند در تشخیص احساسات دیگران موفق‌تر از سایرین هستند، اما آیا این مسئله از آن‌ها افراد بهتری هم می‌سازد؟