Faradeed

تحقیقی در بریتانیا نشان می‌دهد: از هر ۵ مرد ۱ مرد هیچ دوست صمیمی‌ای ندارد، آیا علت آن انزوای خودخواسته است یا شرایط ایجاب می‌کند؟ تمایل به تظاهر‌نکردن آسیب‌پذیری و عاطفی‌بودن در دوستی‌های مردانه برای آن دست از مردانی که در زندگی با مشکلاتی مانند طلاق مواجه می‌شوند، مسائلی به‌وجود می‌آورد: به‌طور‌مثال اینکه آن‌ها احساس می‌کنند کسی را برای پناه‌بردن به او ندارند.

آیا امروز آخرین روز زندگی من است، آیا آن‌چه را که امروز می‌خواهم انجام دهم خواسته واقعی من است؟اگر پاسخ این پرسش در روز‌های متمادی «نه» بود، باید چیزی را در زندگی خود تغییر دهید. ‏

پزشک باید مسائل درمانی و مسائل شخصی خودش را از هم جدا کند. اما اگر این مرز فروبپاشد چه می‌شود؟

رؤیا‌ها ما را به گذشته می‌برند تا دوباره حسرت کار‌هایی را بخوریم که انجام نداده‌ایم.

پرورش یافتن در جمعیت اقلیت چپ-دست‌ها و دیدنِ خود به عنوان فردی که با بقیه تفاوت دارد، «ذهنیت بیگانه» یا تمایل به داشتنِ خود-انگاره‌ای را که بیشتر از آنکه خاستگاه گروهی داشته باشد فردی است؛ تقویت می‌کند.  

ما در مواجه با انتقاد‌های یک بیگانه و عضو خارج از گروه، به دفاع از فرد هم‌گروهی یا همسال خود برمی خیزیم. اما اگر انتقادی در کار نباشد و به حال خودمان واگذار شویم که به یک موضوع فکر کنیم، آن‌وقت رفتار مزورانه و دورویی هم‌گروهی ما برایمان نشان‌دهنده این است که ما هم می‌توانیم اندکی در دیدگاه‌های سختگیرانه‌مان، آسان‌گیر‌تر برخورد کنیم. به این رفتار می‌گویند: ناسازگاری داوطلبانه vicarious dissonance.

نیمۀ تاریک وجود ما را خلاق‌تر و در عین‌حال متقلب‌تر می‌کند. سه‌گانۀ روشنی یا نور توضیح می‌دهد که چرا برخی از افراد «ذاتاً خوبند.»

طردشدن فقط به سلامت ما آسیب نمی‌رساند بلکه می‌تواند کشنده باشد.

روانشناس شناختی اهل کانادا، کیث اوتلی، داستان را «شبیه ساز پرواز ذهن» می‌خواند. درست مانند خلبانان که روی زمین پرواز را تمرین می‌کنند، افراد نیز هر بار یک رمان جدید را باز می‌کنند، مهارت‌های اجتماعی خود را ارتقا می‌دهند. افرادی که بیشتر رمان و داستان می‌خوانند در تشخیص احساسات دیگران موفق‌تر از سایرین هستند، اما آیا این مسئله از آن‌ها افراد بهتری هم می‌سازد؟

می‌دانید خیلی از روانپزشکانی که به آن‌ها مراجعه می‌کردم دقیقاً به چشم یک ماشین به من نگاه می‌کردند. می‌گفتند باید تفریح کنی و زمان بدهی تا دوره سوگ بگذرد.

بسیاری از افرادی که با وجود رابطه‌ی طولانی مدت با شرکای عاطفی شان، به اپ‌های همدم یاب مراجعه می‌کنند، به دنبال رابطه‌ی جدی جدیدی نیستند، آن‌ها می‌گویند، فقط به دنبال به دست آوردن اعتماد به نفسی هستند که در رابطه‌ی کنونی شان، بنا به دلیلی، مثل خیانت، خدشه دار شده است.

همانطور که فلاسفه همواره گفته‌اند، ما واقعیات زندگی‌مان را برمی‌سازیم. جهان همان جایی است که ما می‌سازیمش. این دیدگاه را روان‌کاوان برای کمک به افرادی که از ترس‌ها و نگرانی‌های خاص رنج می‌برند، استفاده می‌کنند. پژوهش‌های مربوط به داستان زندگی نشان می‌دهد، این روش می‌تواند در سطحی بزرگتر و هنگامی که داستان زندگی‌مان را می‌نگاریم نیز، به ما کمک کند.

به همین خاطر هم هست که وقتی در رختخواب هستید، در خود انگیزۀ عظیمی برای ایجاد تغییری بزرگ در زندگی‌تان احساس می‌کنید. اما به محض اینکه از جایتان بلند شدید، مجدداً خودتان را اسیر چنگال شیوه‌های پیشین زندگی‌تان می‌بینید.

این "چیز‌های بد" ذهن ما را به خود جلب می‌کنند، به مغزمان می‌چسبند و در تصمیماتی که می‌گیریم تأثیر بسزایی دارند.

مطالعات زیادی که تاکنون در این زمینه انجام شده است نشان می‌دهد استرس روی مغز افراد تاثیرات بلندمدت و منفی دارد. اگر فقط برای چند روز در معرض استرس باشیم، عملکرد نورون‌ها در هیپوکامپ—ناحیه مهمی در مغز که مسئول حافظه و استدلال است—مختل می‌شود. فرقی نمی‌کند که آدم‌های سمی از چه طریق شما را دچار استرس کنند. شما باید به هر قیمتی که شده از آن‌ها اجتناب کنید.