کلافگی انسانِ همیشه‌گریزان در قرنطینه
در روز‌های قرنطینۀ اجباری و یا اختیاری، در روزگار جهان‌گیری کرونا، در ممنوعیت گذراندن وقت در مراکز تفریحی، سرگرمی، ورزشی، فروم‌های اجتماعی و ...، حتی با وجود ارتباطات مجازی، استفادﮤ بیش از حد از خانه (به عنوان یک کالا با مصرف کوتاه‌مدت) عوارض رفتاری و روانی به بار می‌آورد.
"مصونیت جمعی و گَله‌ای"، اختلال در زنجیره انتقال
نوعی مصونیت در جمعیت است که تعداد کافی از اعضای آن در طول عمر خود در واقع به طور طبیعی یا مصنوعی در معرض عوامل عفونی قرار دارند. این نوع قرار گرفتن در معرض عفونت ممکن است خیلی زود در زندگی ایجاد شود.
با بی‌حوصلگی نجنگید، در آن غرق شوید
صنعت سرگرمی، که راهی است برای فرار از ملال، سالانه ۲.۶ تریلیون دلار هزینه می‌تراشد. نیل برتن می‌گوید این کار‌ها بی‌فایده است. به‌جای مبارزه با ملال، باید خودمان را در آن غرق کنیم.
در کارکردن دنبال پول باشیم یا علاقه؟
هرچه تعداد مربیان خوش‌نیتی که اسلاید‌های هرم نیاز‌ها را نشان می‌دهند زیاد باشد، باز هم کار کار است و هیچ‌چیز این را عوض نمی‌کند.
کودک امروزی می‌خواهد "بلاگر" شود، نه فضانورد؛ چرا نخواهد؟
مصرف‌گرایی افسارگسیخته و زندگی زیباپرستانۀ مجازی چشم و گوش آن‌ها را هم پر کرده است. اما شاید بچه‌های امروز هم دقیقاً دارند همان کاری را می‌کنند که همۀ بچه‌ها در طول تاریخ کرده‌اند.
هویت ناخواسته؛ عکس‌هایی که والدین از کودکان منتشر می‌کنند
چند ماه بود که کارا جرئتش را جمع می‌کرد تا دربارۀ چیزی که در اینستاگرام دیده بود با مادرش صحبت کند. مدتی پیش، کارای یازده ساله فهمید که تقریباً در تمام طول عمرش، مادرش عکس‌های او را بدون اجازۀ قبلی در اینستاگرام می‌گذاشته است.
"چندکارگی" در دنیای جدید خوشحالی ندارد
انجام‌دادنِ همزمان کار‌های مختلف برای ما لذت‌بخش است، اما خوب است بدانیم که معمولاً همراه این لذت، مقادیر زیادی اعتماد به نفس کاذب هم داریم.
فضیلت‌نمایان؛ متهم به ریاکاری حتی اگر صادق باشند
خودنمایی در طبیعت امری رایج است. به‌طور مثال، دُم طاووس نشانه‌ای از تناسب و مطلوبیت تکاملی است که، به‌سبب دشواربودن تقلید دروغین آن، گونه‌ای خودنمایی صادقانه محسوب می‌شود.
دکتری، مدرکی برای هیچ؟!
مدرک دکتری طراحی شد که افرادی برای مشاغل دانشگاهی تربیت شوند؛ اما شمار موقعیت‌های کاری دارندگان دکتری هیچ نسبتی با شمار فرصت‌های شغلی موجود ندارد.
"بحران میانسالی" یک باور غلط است؟!
در نوجوانی حس بهتری داریم، با نزدیک شدن به اواخر دهه ۴۰ زندگی احساس شوربختی در ما بیشتر می‌شود و وقتی به سنین پیری می‌رسیم، حس خوشی و سلامتی دوباره در ما زنده می‌شود.
ترک عادت‌های بد ربطی به ارادۀ قوی ندارد
من همیشه به قدرت اراده‌ام غره بوده‌ام. مانند اغلب افرادی که آموزش پزشکی را به اتمام رسانده‌اند -همراه با سحرخیزی‌ها و شیفت‌های طولانی وقتی دوستانتان در حال مهمانی‌دادن و خوش‌گذرانی‌اند-، سابقۀ اثبات‌شده‌ای از به‌تأخیرانداختن رضایت داشتم.
با نوشتن از قیدوبند زمان رها می‌شویم، اما حصاری تنگ‌تر دورمان کشیده می‌شود
حصارِ تنگ ارتباطات مکتوب
ارتباطاتِ مکتوب به ما آزادی می‌دهد. کمک می‌کند تا خودمان را از مصیبت‌های کنش رودررو خلاص کنیم. ما را از دست آدم‌ها خلاص می‌کند، اما گرفتارِ حرف‌های خودمان می‌کند. فراموشی‌ای در کار نیست، امکان اصلاحی وجود ندارد و ردپایی که به جا گذاشته‌ایم دیگر در اختیارمان نخواهد بود.
صورت دست‌نخوردهٔ زن‌ها نامتعارف است؟
چهرۀ ایدئال زنان در اینستاگرام؛ حجم روی حجم
ایدئال‌های زیبایی زنانه، که فقط از طریق فرایند‌های دردناک دست‌کاری‌های جسمانی می‌توانند حاصل شوند، همیشه با ما بوده است؛ از پای کوچک در امپراتوری چین گرفته تا کمر باریک در اروپای قرن نوزدهم.
مضحکۀ حریم خصوصی آنلاین
همه ما برای اینترنت "کالا" هستیم
این بچۀ من است. چرا گوگل اجازه دارد پنجه‌های الگوریتمی خودش را روی چهرۀ زیبای این نوزاد بکشد و اطلاعات حاصل را برای شخصی‌سازی بهتر محصولات و خدماتش استفاده کند؟
شطرنج دربارۀ بازی زندگی به ما چه میآموزد؟
شطرنج معنای زندگی را شبیهسازی می‌کند، چون در لفافه، نوعی رویارویی تشریفاتی با مرگ است، عرصهای که در آن مسئولیت زندهماندن را با تکتک حرکاتمان بهعهده میگیریم.