غارهای حیرت‌انگیزی که «تنبل‌های غول‌آسای باستانی» آن‌ها را کنده‌اند
وقتی هاینریش فرانک برای نخستین‌بار وارد تونل شد، همه جای دیواره‌ها رد پنجه‌های غول‌پیکر را دید.
فرادید| نزدیک آغاز قرن حاضر، مجموعه‌ای از تونل‌های بزرگ در آمریکای جنوبی کشف شد. پژوهشگران پس از بررسی دریافتند این تونل‌ها نه نتیجه کار انسان‌ها هستند و نه نتیجه‌ی فرآیندهای زمین‌شناسی.
به گزارش فرادید، پروفسور زمین‌شناسی، هاینریش فرانک در مسیر بزرگراه متوجه حفره‌ای عجیب در دامنه‌ی تپه‌ای شد که در نتیجه عملیات عمرانی آشکار شده بود. مدتی بعد او بازگشت و وارد آن تونل شد.
این تونل نزدیک ۴/۵ متر طول داشت. فرانک می‌دانست منشأ زمین‌شناسی ندارد، اما مدرک قاطع‌تری در انتهای تونل در انتظارش بود: مجموعه‌ای از رد پنجه‌های غول‌آسا روی سقف تونل؛ چیزی که هیچ‌کس دلش نمی‌خواهد هنگام خزیدن در تونلی تاریک با آن مواجه شود.
او توضیح داد: «هیچ فرآیند زمین‌شناسی در جهان تونل‌هایی با مقطع دایره‌ای یا بیضوی ایجاد نمی‌کند که شاخه‌شاخه شوند یا بالا و پایین بروند، آن هم با رد پنجه روی دیواره‌ها. من ده‌ها غار با منشأ غیرآلی دیده‌ام که به روشنی پیداست حیوانات در ساخت‌شان نقشی نداشته‌اند.»
فرانک و دیگر پژوهشگران در برزیل و آرژانتین تونل‌های مشابه بسیاری یافتند که گمان می‌رود توسط بزرگ‌زیاگان منقرض‌شده ساخته شده باشند. در مورد خاص فرانک، به احتمال زیاد تنبل‌های غول‌پیکر (که بین ۸ تا ۱۰ هزار سال پیش می‌زیستند) این تونل‌ها را حفر کرده‌اند. این جانوران هیچ شباهتی به تنبل‌های امروزی نداشتند؛ تفاوت اصلی این بود که جثه‌شان هم‌اندازه‌ی یک فیل آفریقایی بود.
فرانک و تیمش در منطقه‌ی «ریو گرانده دو سول»، بیش از ۱۵۰۰ تونل کشف کردند که بلندترین‌شان ۶۰۹ متر طول و ۱/۸ متر ارتفاع داشت. به نظر می‌رسد این تونل‌ها طی چندین نسل، به‌وسیله‌ی گروه‌هایی از تنبل‌ها کنده شده باشند.
با وجود جثه‌ی عظیم، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد احتمال دارد انسان‌ها این جانوران را شکار می‌کرده‌اند. سال ۲۰۱۸، گروهی از پژوهشگران نزدیک ۲۰۰ ردپای فسیل‌شده‌ی انسان و تنبل را در یوتا بررسی کردند و دریافتند این ردپاها گواه آنست که انسان‌ها «اگر هم تنبل‌ها را شکار نکرده باشند، فعالانه آن‌ها را تعقیب یا آزار می‌داده‌اند.»
آن‌ها در مقاله نوشتند: «این رفتار می‌تواند جنبه‌ی بازی داشته باشد، اما شاید بهتر باشد تعاملات انسان با تنبل‌ها را در چارچوب تعقیب و شکار تفسیر کنیم. تنبل‌ها طعمه‌هایی بسیار سخت‌جان بودند، آن‌ها به‌خاطر بازوهای قوی و پنجه‌های تیزشان در مبارزه‌ی نزدیک بسیار خطرناک بودند و برتری محسوسی نسبت به شکارچیان داشتند.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
