صاحب اولین طلای جهانی کشتی در ایران کیست؟
مهندس توفیق جهانبخت نخستین کشتیگیر طلایی ایران در رقابتهای جهانی است.
یونس همیالی | بیست و یک روز بعد از بازیهای آسیایی ۱۹۵۴ مانیل فیلیپین تیم کشتی آزاد برای حضور در دومین دوره رقابتهای جهانی رهسپار کشور ژاپن شد.
کشتیگیر خوش تکنیک و فنی دیار سراب، مهندس توفیق جهانبخت در ۶۷ کیلوگرم غوغایی به پا کرد. او با شگردهای تماشایی همه را محو تماشای خود نمود تا این افتخار بزرگ را به نام خود ثبت کند و به عنوان نخستین کشتیگیر طلایی ایران لقب گیرد.
شاگرد مکتب کیومرث خان ابوالملوکی دو سال قبل از آن در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی به مدال برنز دست یافته بود. در توکیو با قرعه شماره نه به ترتیب مقابل نیوتن کوپل از امریکا، خوان رولن از آرژانتین، روژه بیلی فرانسوی با ساختار رسوخناپذیر و ستایشبرانگیز و چیرگی کامل به برتری رسید.
سپس مقابل حریفی سرسخت از سوئد به نام اوله آندربرگ دارنده چندین مدال طلا و نقره المپیک و جهان صفآرایی کرد. با تدوین دقیق تاکتیک و کادربندی هدفمند تکنیک شکست حریف را فراهم کرد تا روح زخمی از باخت المپیک هلسینکی برای او جبران شود. این برتری طعم دیگری هم داشت؛ طعم اقتدار.
مهندس در پیکار پایانی با پشت سر گذاشتن سرگئی گابارادزه از شوروی به نشان طلا بوسه زد. در همان لحظات بود که قلبها از شادی لبریز شد و تماشاگران چشم بادامی از هنرش التذاذ کردند.
نزدیک به دو دهه طول کشید تا اولین مدال طلای تاریخ کشتی فرنگی در شهر بندری ماردل پلاتا آرژانتین به دست آید. تا قبل از ارمغان این نشان زرین، تنها سه مدال برنز محمد پذیرایی، علیرضا قلیچخانی و ایرج خورشیدفر از رقابتهای المپیک و جهانی حاصل شده بود.
فیروز علیزاده در جهانی ۱۹۶۹ امید را بر پیکر تدبیر و اراده خود گره زد تا این طلسم شکسته شود. در حالی که همگان، خلق چنین حماسه جاودانی را دور از تصور میدانستند؛ اما فیروز بر لبهای آنها مهر سکوت زد و ثابت کرد که هیچ امر محال و ناممکنی وجود ندارد.
او برای نخستینبار دوبنده تیم ملی را در این آوردگاه تصاحب کرده بود. با رنج کاستن کیلوهای اضافی زیاد در سونا به مدت چند ساعت به وزنکشی رسید. ابتدا برایان ویلیامز کانادایی را با ضربه فنی بدرقه نمود، در گام دوم بر نام ریم چویی از کرهجنوبی غلبه کرد سپس ایوان میخاییلیشن از شوروی تسلیم شیربچه خیابان شاهپور (وحدت اسلامی کنونی) شد.
نماینده ایران در ادامه مقابل کورنل تورتوریا از رومانی به تساوی رضایت داد تا نتیجه نبردهای او به جدال پایانی کشیده شود. ر
قیب او پیتارکی روف از بلغارستان دارنده طلای المپیک ۱۹۶۸ بود. علیزاده همه توانش را به استمداد گرفت و بالاخره توانست بر نقشههای حریف خط بطلان بکشد و یک لذت جادویی به کاروان کشتی هدیه بدهد. هدیهای که بر زخمهای کهنه از گذشته التیام بخشید.