امیکرون، آخرین جهش ویروس کرونا؟!

یکی از دانشمندان دانشگاه "کمبریج" می‌گوید ممکن است سویه‌های بیشتری از ویروس کووید-۱۹ را در آینده ببینیم، اما آیا سویه امیکرون می‌تواند آخرین سویه نگران‌کننده باشد؟

محقق فوق دکترای ایمونولوژی و ویروس شناسی از دانشگاه کمبریج در مقاله‌ای می‌نویسد: اگرچه موجود زنده انگاشتن ویروس‌ها هنوز در مجامع علمی محل بحث است، اما ویروس‌ها همانند همه موجودات زنده فرگشت می‌یابند. این واقعیت در طول همه‌گیری بیماری کرونا به وضوح برای مردم آشکار شده است، زیرا انواع جدیدی از سویه‌های این ویروس هر چند ماه یک‌بار ظاهر می‌شوند.

برخی از این گونه‌ها در انتشار از فردی به فرد دیگر بهتر عمل می‌کنند و در واقع قدرت سرایت بیشتری دارند و در نهایت در رقابت با سویه‌های کمتر سرایت‌پذیر، به سویه غالب تبدیل می‌شوند.

این توانایی انتشار و سرایت بهبود یافته به جهش در پروتئین سنبله که به برآمدگی‌های قارچی شکل روی سطح ویروس گفته می‌شود، نسبت داده شده است که به آن اجازه می‌دهد به شکل قوی‌تری به گیرنده‌های "ACE ۲" متصل شود. "ACE ۲" گیرنده‌هایی روی سطح سلول‌های ما هستند که ویروس به آن‌ها می‌چسبد تا بتواند وارد سلول شود و شروع به تکثیر کند.

این جهش‌ها به نوع "آلفا" و سپس واریانت "دلتا" اجازه دادند تا در سطح جهانی غالب شوند و دانشمندان انتظار دارند همین اتفاق در مورد "امیکرون" (omicron) نیز رخ دهد.

با این حال، ویروس نمی‌تواند به شکل نامحدود، بهبود یابد. قوانین بیوشیمی اینگونه می‌گوید که ویروس در نهایت به یک پروتئین سنبله فرگشت می‌یابد که تا حد امکان با قدرت به گیرنده "ACE ۲" متصل می‌شود. در آن مرحله، توانایی ویروس برای انتشار بین افراد محدود به میزان چسبیدن ویروس به خارج سلول‌ها نخواهد بود.

عوامل دیگری مانند سرعت تکثیر ژنوم، سرعت ورود ویروس از طریق پروتئین "TMPRSS ۲" به سلول و میزان ویروسی که انسان آلوده می‌تواند منتشر کند، انتشار ویروس را محدود می‌کند. در اصل، همه این‌ها باید در نهایت به اوج عملکردی خود برسند.

حالا سوال اینجاست که آیا "امیکرون" به این نقطه اوج رسیده است؟ دلیل روشنی وجود ندارد که فرض کنیم چنین است. مطالعاتی که به بررسی جهش‌هایی که ویروس کرونا با نام علمی "SARS-CoV-۲" برای انتشار مؤثرتر نیاز دارد، جهش‌های زیادی را شناسایی کرده است که توانایی پروتئین سنبله را برای اتصال به سلول‌های انسانی که امیکرون آن‌ها را ندارد، بهبود می‌بخشد.

علاوه بر این، همانطور که در بالا ذکر شد، می‌تواند در سایر جنبه‌های چرخه زندگی ویروس مانند تکثیر ژنوم، بهبود‌هایی نیز ایجاد شود. اما بیایید برای لحظه‌ای فرض کنیم که امیکرون سویه‌ای با حداکثر توانایی سرایت است. اما لزوما امیکرون خطرناک‌تر نمی‌شود، زیرا با احتمالات ژنتیکی محدود شده است.

حتی در سناریویی که امیکرون بهترین سویه برای انتشار بین انسان‌ها باشد، سویه‌های جدیدی برای کنترل سیستم ایمنی بدن انسان ظاهر می‌شوند.

پس از ابتلای عفونی با هر ویروسی، سیستم ایمنی بدن با ساخت آنتی بادی‌هایی که به ویروس می‌چسبند تا آن را خنثی کنند و سلول‌های T کشنده که سلول‌های آلوده را از بین می‌برند، سازگار می‌شود. آنتی بادی‌ها قطعاتی از پروتئین هستند که به شکل مولکولی خاص به ویروس می‌چسبند و سلول‌های T کشنده نیز سلول‌های آلوده را از طریق شکل مولکولی آن‌ها تشخیص می‌دهند؛ بنابراین ویروس "SARS-CoV-۲" می‌تواند با جهش به شکلی که شکل مولکولی آن فراتر از تشخیص سیستم ایمنی باشد، از سیستم ایمنی فرار کند.

به همین دلیل است که امیکرون ظاهراً در آلوده کردن افراد دارای ایمنی قبلی، چه با واکسن و چه با ابتلا به انواع دیگر ویروس، بسیار موفق است.

محتمل‌ترین آینده برای این ویروس این است که حتی اگر مانند یک بازیگر حرفه‌ای رفتار کند و در نهایت تمام آمار خود را به حداکثر برساند، دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم توسط سیستم ایمنی کنترل و پاکسازی نمی‌شود. جهش‌هایی که توانایی سرایت آن را بهبود می‌بخشند، آمار مرگ و میر را تا حد زیادی افزایش نمی‌دهند.

ضمن اینکه این ویروس به شکل تصادفی جهش می‌یابد و در طول زمان به اندازه‌ای تغییر می‌کند که برای سیستم دفاعی سازگار شده غیرقابل تشخیص است و امواجی از عفونت مجدد را امکان‌پذیر می‌کند؛ بنابراین سویه امیکرون، سویه نهایی نخواهد بود، اما ممکن است آخرین سویه نگران کننده از کووید-۱۹ باشد.

اگر خوش شانس باشیم و روند این همه‌گیری طبق پیش‌بینی پیش برود، احتمالا ویروس "SARS-CoV-۲" به یک ویروس بومی تبدیل می‌شود که به آرامی در طول زمان جهش می‌یابد.