فیلم «علف زار»؛ درام ملتهب دادگاهی
علفزار چند قصه‌ی متفاوت را دنبال می‌کند. داستان‌هایی که هر کدام بیان‌گر یکی از معضلات مهم جامعه امروز ایران هستند. دانشی تلاش کرده داستان این آدم‌ها را کاملاً منطبق بر واقعیت جاری در جامعه تعریف کند و ذره‌ای از رئالیسم خُشک و خشنی که مدنظرش بوده کوتاه نیاید.
مازیار وکیلی | بدون شک علفزار یکی از ملتهب‌ترین فیلم‌های جشنواره فجر ۱۴۰۰ است. فیلمی دادگاهی با چند قصه متفاوت و تو در تو که تمام آن‌ها در یکی از دادسرا‌های اطراف تهران اتفاق می‌اُفتد. کاظم دانشی به عنوان یک کارگردان فیلم اول مسیر سختی را برای آغاز به کار فیلم‌سازی انتخاب کرده است.
او دست روی یک درام دادگاهی با سوژه‌ای ملتهب گذاشته است، فیلمی که کارگردانی آن بسیار سخت است. درام‌های دادگاهی در محیطی بسته می‌گذرند و فیلم‌هایی که چنین خصوصیتی دارند باید به شکلی کارگردانی شوند که تماشاگر بعد از چند دقیقه احساس خستگی نکند.
کارگردان علاوه‌بر اینکه باید مراقب باشد تا نقاط عطف داستان از دست نرود، باید حواسش باشد تا ریتم سکانس‌های طولانی فیلمش را هم حفظ کند تا تماشاگر خسته نشود. دانشی در فیلم علفزار نشان می‌دهد این کار را خوب بلد است.
تماشاگر هنگام تماشای فیلم با اینکه اکثر زمان آن در یک مکان اتفاق می‌اُفتد احساس خستگی نمی‌کند و با داستان همراه می‌شود.
علفزار چند قصه‌ی متفاوت را دنبال می‌کند. داستان‌هایی که هر کدام بیان‌گر یکی از معضلات مهم جامعه امروز ایران هستند. دانشی تلاش کرده داستان این آدم‌ها را کاملاً منطبق بر واقعیت جاری در جامعه تعریف کند و ذره‌ای از رئالیسم خُشک و خشنی که مدنظرش بوده کوتاه نیاید.
داستان‌هایی تو در تو که مدام به هم قطع می‌شوند و تماشاگر را درگیر و مشتاق تماشای فیلم نگه می‌دارند. فیلم شخصیت‌پردازی نسبتاً خوبی هم دارد و موفق می‌شود تصویر ملموس و انسانی از کاراکتر‌ها به تماشاگر ارائه دهد. تمام شخصیت‌های فیلم با دقت پرداخت شده‌اند.
هیچ کدام به حال خود رها نشده‌اند و کارگردان به همه آن‌ها فرصت ابراز وجود و عرض اندام می‌دهد. این درست است که بازپرس بشارت در مرکز قصه قرار دارد و شخصیت اصلی به حساب می‌آید. اما بقیه شخصیت‌ها هم‌عرض و به اندازه‌ی مساوی در پیش برد این درام چالش‌برانگیز نقش دارند و این یکی از مزیت‌های علفزار است.
علفزاربدون شک تیم بازیگران علفزار یکی از بهترین تیم‌های بازیگری سال‌های اخیر سینمای ایران است. پژمان جمشیدی بهترین بازی عمرش را در نقش بازپرسی که میان وجدان و واقعیت گرفتار شده انجام می‌دهد.
جمشیدی جزئیات فراوانی به نقش بازپرس بشارت اضافه کرده که باعث شده تماشاگر کاملاً با این کاراکتر احساس همدلی کند. سایر بازیگران فیلم (حتی آن‌هایی که نقش‌های فرعی را بر عهده دارند) کارشان را به درستی انجام داده‌اند.
مشخص است که کارگردان توانسته کاراکتر‌ها را به درستی برای بازیگران تحلیل کند تا بازیگران با تکیه بر همین درک درست بازی‌های خوبی ارائه دهند. صدف اسپهبدی در نقش یک دختر معتاد پدیده این فیلم است و باید منتظر درخشش او در سال‌های اخیر باشیم.
او نقش دختر معتاد فیلم را به شکلی بازی کرده که بدیلی در سینمای ایران ندارد. به نظر می‌رسد باید منتظر کاندیداتوری و حتی کسب سیمرغ بلورین توسط این بازیگر جوان باشیم.
علفزار به عنوان یک فیلم اول ضعف‌هایی دارد، اما فیلم جسورانه‌ای است. دانشی با همین فیلم نشان می‌دهد از درگیر شدن با سوژه‌های سخت نمی‌ترسد و بلد است چنین فیلم‌هایی را به شکلی بسازد که تماشاگر با داستان درگیر شود و هنگام تماشای فیلم احساس خستگی نکند.
بازیگران فیلم «علفزار»
پژمان جمشیدی، سارا بهرامی، ستاره پسیانی، صدف اسپهبدی، مهدی زمین‌پرداز، مائده طهماسبی، فرخ نعمتی، مهران امام‌بخش، آدرینا توشه، محمد معتضدی، رویا جاویدنیا، عرفان ناصری، ترلان پروانه
خلاصه داستان فیلم «علفزار»
داستان فیلم در مورد یکی از بازپرسان دادگاه کیفری است که همزمان درحال کار کردن بر روی چند پرونده است. داستان هر پرونده به صورت موازی با هم و در یک روز پیش می‌روند.
منبع: سینما تیکت
