آیا صحبت کردن با خود نشانه روان پریشی است؟

فرادید | مرد در حالی که با شتاب خود را به گیت خروجی می‌رساند با خودش صحبت می‌کرد. عابرانی که کنارش راه می‌رفتند وقتی صدایش را شنیدند دنبال هندزفری روی گوشش گشتند و وقتی دیدند خبری از هندزفری نیست، حکم محکم و قاطعی صادر کردند و همگی با هم گفتند: «بنده خدا دیوانه است».

تقریبا می‌توان گفت همه ما در مواجهه با کسی که با خودش حرف می‌زند این واکنش را نشان می‌دهیم و برای او دل می‌سوزانیم. در حالی که حرف زدن با خود در اکثر مواقع نه تنها نشانه دیوانگی و جنون نیست بلکه حتی برخی از تحقیقات ثابت کرده اند این رفتار خبر از هوش و استعداد آن فرد می‌دهد.

شاید از دیدگاه عمومی صحبت کردن با خود نشانه‌ای از اختلال و یا مشکلی روانی باشد، اما باید بدانید که اصلا اینگونه نیست و صحبت و گفتگو با خود از جمله مهارت‌های مورد نیاز برای دستیابی به اهداف و موفقیت در زندگی است که باعث افزایش تمرکز و کارایی بیشتر شما می‌شود.

صحبت کردن با خود، خودگویی، گفتگوی درونی، مونولوگ درونی یا گفتار درونی از جمله نام‌های متعددی هستند که برای معرفی این عمل وجود دارند. اصطلاحات زیادی برای توصیف این رفتار وجود دارند و روانشناسان معتقد هستند که گفتار درونی یک امر عادی و طبیعی است و نشانه خطرناکی مبنی بر بیماری روانی نیست.

افرادی را که با خود حرف می‌زنند را می‌توان در همه کانون‌های اجتماعی با هر سن و سالی مشاهده کرد، آنان را می‌توانید در میان نزدیکان، خویشاوندان، همکاران و رهگذران در خیابان ببینید، زمانی که به آنان می‌نگرید، چنان در جدال با فرد خیالی خودشان می‌یابید که به هیچ وجه متوجه اطراف و حضور شما در کنارشان نمی‌شوند.

بسیاری افراد، حرف زدن با خود را در بین میانسالان شایع می‌دانند، زیرا بار مسوولیت آنان در جامعه به دلیل تشکیل خانواده بیشتر است و به دلایل ژنتیکی و فرهنگی قادر به بیان مشکلاتشان نیستند و به ناچار مشغله‌های ذهنی خودشان را در حرف زدن با خود، به زبان می‌آورند.

یک روانپزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی - درمانی مشهد در این باره به خبرنگار ایرنا گفت: برخلاف نظر عامه، حرف زدن با خود بیماری نیست و اغلب افراد این تجربه را در طول عمر خود حتی برای یک بار دارند.

محمدرضا فیاضی بردبار افزود: مطالعات بسیار در این زمینه انجام گرفته و در برخی از آن‌ها به صراحت آمده است که حرف زدن با خود نه تنها علامت دیوانگی نیست، بلکه شتاب عمل فرد و ادراک وی را بیشتر می‌کند. وی بیان کرد: به طور معمول بروز رفتار حرف زدن با خود در بین افراد رقابت جو و سبقت جو در مقایسه با دیگران بیشتر است.

وی اظهار داشت: حرف زدن با خود در افراد مزبور، قدرت ادراک و تفکر، کنترل بر رفتار‌ها و فرآیند یادگیری را تقویت می‌کند. وی درباره علل بروز رفتار ˈبا خود حرف زدنˈ در افراد، اظهار داشت: در جامعه امروز اضطراب ناشی از مشکلات اجتماعی و فردی در محیط کار، مدرسه و خانه باعث بروز این رفتار در افراد می‌شود.

وی افزود: کاهش اعتماد به نفس، از دیگر علل بروز این رفتار در افراد است، زیرا با انجام آن می‌توانند سرخوردگی‌های ناشی از تعاملات اجتماعی خود را جبران کنند. وی بیان کرد: افرادی که با خود حرف می‌زنند معمولا در یافتن راه حل مشکلات سردرگم هستند و با حرف زدن با خود، دنبال راه حل می‌گردند تا به کاهش اضطرابشان کمک کند.

این روانپزشک اظهار داشت: همه افراد با خود صحبت می‌کنند و این حرف زدن با خود، با ندای درونی در ذهن آنان انجام می‌گیرد، اما همین افراد وقتی دچار اضطراب و چالش در زندگی روزانه خود می‌شوند ندای درونی به ندای بیرونی و کلامی تبدیل می‌شود.

وی افزود: با خود حرف زدن ممکن است در همه سنین بروز یابد، اما در سنین بالا بویژه در مردان به دلیل افت حافظه و افزایش مشغله‌های ذهنی، این رفتار بیشتر دیده می‌شود.

استرس و اضطراب و فشار‌های اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی می‌توانند منجر به حرف زدن با خود شوند. در واقع، کسانی که با خود حرف می‌زنند معمولا در میان صحبت‌هایشان به دنبال راه حلی برای باز کردن گره مشکلاتشان می‌گردند تا از این طریق اضطرابشان کم شود.

گری لوپین محقق روانشناس، آزمایشی را ترتیب داده که در آن به ۲۰ داوطلب، اشیایی را در یک سوپر مارکت نشان می‌دهند و از آن‌ها خواسته می‌شود این اشیاء را بخاطر بسپارند و پیدا کنند. به نیمی از داوطلبان گفته شد که نام این اشیاء را، بر زبان بیارید و به بقیه هم گفته شد که این نام‌ها را فقط در ذهنتان مرور کنید. در آخر، نتایج نشان داد آن‌هایی که با خودشون حرف زده بودند، در حد ۵۰ تا ۱۰۰ میلی ثانیه، زودتر توانستند در سوپر مارکت، اشیاء را پیدا کنند.

گری لوپین گفت: من در اغلب مواقع برای پیدا چیزی در فریزر یا سوپر مارکت، زیر لبی با خودم حرف میزنم. همین تجربه هم باعث شد دست به چنین آزمایشی بزنم. گری لوپین، به همراه یک روانشناس دیگر، با انجام این آزمایش به این نتیجه رسیدند افرادی که با خودشان حرف می‌زنند، دارای نبوغ هستند. به دلایل زیر:

۱- حرف زدن با خود، میزان فعالیت‌های عصبی در ذهن را، زیاد می‌کند: وقتی با خودتان حرف می‌زنید، سیستم حسی شما فعال می‌شود. کلمات خیلی راحت‌تر در حافظه‌ی شما قرار می‌گیرند و می‌توانید آن‌ها را تجسم کنید و در نتیجه عملکرد بهتری داشته باشید.

۲- حرف زدن با خود، باعث تمرکز می‌شود: وقتی نام یک شئی را بلند بگویید، ذهنتان متمرکز می‌شود و خیلی سریع آن را تشخیص می‌دهید. البته این فقط برای اشیائی هست که قبلا دیده شده و می‌دانید چه شکلی هستند. مثلا یک موز را می‌شناسید، وقتی اسمش را با صدای بلند به زبان بیارید مغز شما شکلِ آن موز را در ذهنتان نقاشی میکند. اما اگر قبلا موز را ندیده باشید و ندانید چه شکلی است، گفتنش با صدای بلند، تاثیری ندارد.

۳- حرف زدن با خود، باعث وضوح و شفافیت افکار می‌شود: هر کدام از ما هزاران فکر دارد که شاید فقط برای خودمان منطقی باشد و برای بقیه نباشد. مثلا فرض کنید شما از دست یه نفر خیلی خیلی عصبانی هستید، آنقدر که حاضرید آن شخص را بکُشید.

اما این عصبانیت چیزی نیست که بخاطرش به روانپزشک مراجعه کنید. کاری که باید انجام دهید این است که به یک اتاق بروید و درب را ببندید و در این مورد با خودتان حرف بزنید.

جوانب مثبت و منفی کشتن آن فرد را در نظر بگیرید و پس از کلی حرف زدن، در نهایت عصبانیت شما فروکش می‌کند و می‌فهمید فکر احماقانه‌ای داشتید که حتی نمی‌شد به کسی آن را بگویید، اما با حرف زدن با خودتان آن فکر را دور کردید.

لیندا اسپادین روانشناس در این مورد می‌گوید: حرف زدن با خود باعث وضوح افکار می‌شود، باعث می‌شود متوجه شوید کدام یک از افکارتان مهم است و کدام نه؛ و در نتیجه باعث می‌شود تصمیم گیری‌های درستی داشته باشید.

فواید حرف زدن با خود

شاید برایتان عجیب باشد که حرف زدن با خود فوایدی هم دارد و می‌تواند برای وضعیت روحی و روانی شما مفید باشد.

صحبت کردن با خود فوایدی دارد که عبارتند از:

حافظه شما را تحریک می‌کند
به تمرکز حواس تان کمک می‌کند
به شما کمک می‌کند افکارتان را روشن و واضح کنید
به مغزتان کمک می‌کند با بازدهی بیشتری کار کند
در یادگیری به کودکان کمک می‌کند
به سازماندهی افکارتان کمک می‌کند
به دستیابی اهداف تان کمک می‌کند
به کاهش استرس کمک می‌کند
موجب پرورش اعتماد به نفس

اما روان پریشی چیست؟

روان پریشی نوعی اختلال روانی جدی می‌باشد که مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد و به معنای وضعیت روانی غیر طبیعی می‌باشد که فرد مبتلا قدرت تشخیص واقعیت یا خیال را ندارد، بارزترین مشخصه این نوع اختلال روانی، هذیان گویی و توهم زنی می‌باشد.

این اختلال رابطه فرد را با واقعیت دچار مشکل می‌نماید به طوری که فرد توهم‌های خود را کاملا باور دارد. توهم در این افراد به دو صورت دیداری و شنیداری می‌باشد، فرد در توهمات شنیداری خویش ممکن است صدا‌های مختلفی مانند حرف زدن، خندیدن یا فریاد زدن را در گوش خود احساس کند، توهم دیداری در افراد روان پریش نیز به این صورت است که فرد در چهره‌ها و افرادی را می‌بیند که در واقعیت وجود ندارند.

انواع اختلالات روان پریشی

اسکیزوفرنیا: افراد مبتلا به این اختلال دچار توهم وهذیان گویی می‌شوند که عملکرد‌های روزانه آن‌ها را مختل می‌نماید.

پارافرنیا: این نوع اختلال دیر هنگام، در افراد مسن و سالخورده رخ می‌دهد و باعث می‌شود فرد مبتلا دچارهذیان گویی شود یا صدا‌هایی را بشنود.

روان پریشی گذرا: همانگونه که اسم آن پیداست، این اختلال به طور ناگهانی و در یک دوره خاصی از زندگی فرد ظاهر می‌شود. بروز این اختلال ریشه در مشکلاتی دارد که در روان فرد تاثیر قرار داده است، مثل مرگ افراد خانواده، ورشکست شدن و.. که پس از مدتی و با مراجعه به یک روانپزشک خوب بهبود می‌یابد.

روان پریشی ناشی ازمواد مخدر: مصرف برخی از مواد مخدر به دلیل اثر گذاری بر مغز فرد را دچار توهمات می‌کند، و حتی ممکن است پس از ترک برخی از این مواد مانند کوکایین، شیشه، الکل و کراک فرد دچار آشفتگی روانی و هذیان شود.

روان پریشی مشترک: بروز اختلال روان پریشی مشترک به دلیل قرار گیری در شرایط و روابطی است که افراد در آن هذیان‌هایی را در ذهن خود می‌پروانند که در ذهن فرد نیز تاثیر می‌گذارد.

روان‌پریشی به دلیل بروز مشکلات مغزی: در برخی مواقع به دلیل ضربات وجذاح وارده به سر یا تومور مغزی عملکرد مغز مختل شده و فرد به روان پریشی دچار می‌گردد.

هذیانی: این اختلال ریشه در باور غلط و ثابتی دارد که فرد در ذهن خود پروانده است مانند داشتن بیماری، خیانت دیدن از اطرافیان و… این هذیان مقطی می‌باشد و با تحت نظر روانپزشک قرار گرفتن تنها یک ماه پایدار است.

علائم بیرونی افراد روان پریش

هذیان گویی
توهم
کاتاتونیا یا عدم واکنش به عوامل
نوسانات خلقی
اختلال در تمرکز
عدم تمرکز در صحبت
افکارات وسواسی
اندیشیدن به خود کشی
افسردگی و اضطراب
شکاک بودن و سوء ظن
گوشه گیری و انزوا جویی
اختلال در خواب

درمان اختلالات روان پریشی

زمانی که بیمار به یک روانکاو یا روانپزشک مراجعه می‌نماید، پزشک متخصص با استفاده از آزمون‌ها و آزمایش‌های لازم عملکرد مغز و شرایط فرد را تحت بررسی قرار میدهد، پزشک تمام تاریخچه پزشکی فرد را نیز تحت بررسی قرار می‌دهد و پس از تشخیص اختلال فرد با استفاده از روش‌های روان درمانی و دارو درمانی و تجویز دارو‌های ضد روان پریشی مناسب بیمار را تحت درمان قرار می‌دهد.

حرف آخر

صحبت کردن با خود تنها در میان ۱ درصد از افراد جامعه، نوعی بیماری به حساب می‌آید. این افراد هم مبتلا به بیماری اسکیزوفرنی هستند و موقعی که با خودشان حرف می‌زنند در واقع با توهماتی که در ذهن خود دارند در حال جنگ و جدال هستند. پس بهتر است وقتی می‌بینیم کسی با خود حرف می‌زند بلافاصله انگ جنون و دیوانگی به او نچسبانیم.