چرا اتومبیلهای مدرن، بلای جان تعمیرکارهای خودرو شدند؟
نتیجه یک نظرسنجی که در اواخر سال گذشته انجام شد، حاکی از آن است که ۹۶% از تعمیرگاههای خودرو، با تاخیر خودروها را تحویل دادهاند و در مقایسه با اواخر سال ۲۰۱۹ که زمان تحویل خودروها ۱.۷ هفته عقب میافتاد، حالا این عدد به تاخیر ۳.۴ هفتهای رسیده است.
صاحبان اتومبیلهای پورشه در بخش غربی آمریکا برای تعمیر خودروهایشان به تعمیرگاه براندون در مینهسوتا میروند. یک نمونه از خودروهایی که تابستان امسال به این تعمیرگاه مراجعه کرد، یک کاین SUV بود که بعد از تصادف با یک آهو در داکوتای جنوبی، به تعمیرات اساسی نیاز پیدا کرده بود.
طبق گفته براندون، کارگران اولین تعمیرگاهی که صاحب اتومبیل به آن مراجعه کرده بود، زمانی که بحث به مسائل تکنولوژیک خودرو رسید، هیچ ایدهای نداشتند که چه باید انجام دهند. چرا که دسترسی به کاتالوگ قطعات پورشه نداشتند.
پس مثل بسیاری از خودروهای پورشه قبلی، مالک این پورشه کاین هم، اتومبیلش را با جرثقیل به صدها کیلومتر آنطرفتر برد؛ جایی که هزینههای گزافی برای آموزش کارکنان و تهیه ابزارهای موردنیاز برای تعمیر خودروهای لوکس آلمانی پرداخت شده بود تا بتواند تعمیرات اینگونه خودروها را انجام دهد.
البته طبق گفته براندون، علاوه بر زمان طولانی تعمیر خودرو، مدت زمانی که برای انتقال خودرو به این تعمیرگاه صرف شد نیز باعث شد تا مالک خودرو نهایتا در ماه آگوست بتواند اتومبیلش را تحویل بگیرد.
قطعا انتقال پورشههای آسیبدیده به این تعمیرگاه، برای صاحبانشان حسابی دردسرساز است، ولی این نشانهای از تغییراتی عمیق در صنعت خودرو است؛ تغییراتی که کار تعمیر شدن خودرو را برای افراد سختتر کرده است.
جا ماندن مکانیکها از فناوری
در طول دهه گذشته، اتومبیلها به مراتب پیچیدهتر و کامپیوتریتر شدهاند. هر اتومبیل حالا دارای چندین سنسور و صدها یا هزاران تراشه کامپیوتری است و توسط نرمافزار کنترل میشود. خودروهایی که با نرمافزار کنترل میشوند، ایمنی بالایی دارند و درعین حال امکان جمعآوری دادهها، مدیریت خودرو را ایمنتر میکند.
دراین میان، کمتر درمورد عواقب کامپیوتری شدن خودروها در فروشگاههای اتومبیل صحبت به میان میآید؛ اما باید این را درنظر داشت که تعمیر اتومبیلهای پیچیده، به دانش گران قیمت و روزافزون و تخصصی بالا نیاز دارد و ابزارها برای تعمیر اینگونه خودروها، کمیاب و محدود هستند.
بسیاری از مالکان پورشه در بخش غربی آمریکا حالا میدانند که تعمیر خودرویشان ممکن است زمان زیادی ببرد. حالا و با کاهش مداوم تعداد تعمیرگاههای پورشه در آمریکا، اوضاع بدتر هم شده که این ناشی از ادغام و بازنشستگی مالکان این مغازههاست.
طبق گزارش فوکوس ادوایزرز که یک شرکت مشاورهای در زمینه ادغام و تملک در حیطه صنعت است، تنها در سال ۲۰۲۱، ۳۲۷ تعمیرگاه مستقل توسط صاحبان چندین مغازه خریداری شد.
در حال حاضر نسبت به پنج سال پیش، مکانهای به مراتب کمتری برای تعمیر خودروها در آمریکا وجود دارد. یکی از نشریات صنعتی دریافته که در سال ۲۰۱۶ در ازای هر جایگاه خدماتی فعال در زمینه تعمیرات خودرو در آمریکا، ۲۲۵ اتومبیل و کامیون در جادهها تردد دارند و حالا این آمار به ۲۴۶ خودرو افزایش یافته.
همهگیری زنجیره تامین تراشههای کامپیوتری و قطعات خودرو و کمبود تکنسینهای خودرو در سرتاسر آمریکا، این مشکل را بدتر کرده است. بنا بر گزارش CCC Intelligent Solutions که به نمایندگیهای خودروسازی و بیمه، نرمافزار میفروشد، در سال ۲۰۲۱، میانگین زمان تعمیر خودروها در آمریکا ۲.۱ روز نسبت به سال ۲۰۱۹ افزایش داشته است.
کارشناسان صنعت معتقدند که این مشکل در آینده بدتر نیز خواهد شد. ریک وایت که از طریق شرکتش، ۱۸۰ biz، مالکان تعمیرگاه خودروها را راهنمایی میکند، دراین باره گفته: «به نظر من در ده سال پیش رو، تعداد تعمیرگاههای خودرو کمتر خواهند شد و افراد بیشتری برای تعمیر خودروهایشان بهدنبال تعمیرگاه خواهند گشت.»
نتیجه یک نظرسنجی که در اواخر سال گذشته انجام شد، حاکی از آن است که ۹۶% از تعمیرگاههای خودرو، با تاخیر خودروها را تحویل دادهاند و در مقایسه با اواخر سال ۲۰۱۹ که زمان تحویل خودروها ۱.۷ هفته عقب میافتاد، حالا این عدد به تاخیر ۳.۴ هفتهای رسیده است.
به گفته یک تعمیرکار، حدود یک دهه پیش انجام تنظیمات یک آئودی جدید، حدود یک ساعت و نیم زمان میبرد، ولی امروز، همین پروسه بین سه تا چهار ساعت زمان میبرد و ممکن است کار تا ۹ ساعت هم طول بکشد. آن هم به این دلیل که خودروهای جدید، سیستمهای کمک راننده پیشرفتهای دارند که میتوانند خودروها را در بین دو خط نگه دارند، نقاط کور را شناسایی کرده و مانع از تصادفات رانندگی شوند.
عملکردهایی که برای آنکه درک دقیقی از مکان در یک فضا داشته باشید، به یک ماشین نیاز خواهد بود. از همین رو تعمیرکاران به این نیاز دارند تا سنسورها و دوربینهای موجود در خودرو را که زیربنای تمام این سیستمهای پیشرفته است را کالیبره کنند.
هزینههایی سرسامآور
برخی از برندهای خودرو تنها با ابزارهای مخصوص و گرانقیمت کالیبره میشوند؛ طبق گفته لوکاس آندروود، رئیس تعمیرگاه L&N در بولینگ راک کارولینای شمالی، برای شروع، به تجهیزاتی نیاز است تا از تراز بودن چرخهای خودرو اطمینان حاصل کرد که قیمت این تجهیزات حدودا ۷۰ هزار دلار است.
پس از آن باید اهدافی تعریف کرد که به سنسورهای خودرو و سیستمهای دوربین خودرو کمک میکنند تا خودشان را میزان و تنظیم کنند. قیمت این کار بسته به نوع خودروساز متفاوت خواهد بود و برای هر مجموعه حدود سی هزار دلار هزینه خواهد داشت.
در مجموع، برای تهیه ابزارها و انجام تنظیمات فروشگاه برای تعمیر تنها چند خودرو، هزینهای چند صد هزار دلاری نیاز خواهد بود.
این علاوه بر هزینه آموزش دادن به کارگران برای استفاده از این ابزارهاست. هر تعمیرگاه سالانه هزاران دلار هزینه میکند تا کارمندانش مدارک لازم برای تعمیر خودروهای خاص را دریافت کنند؛ بنابراین سرمایهگذاری برای آینده، میتواند مالکان تعمیرگاه را میلیون دلاری به خرج بیندازد.
البته این سرمایهگذاری برای تجارتی که قصد دارد تا سالها به فعالیت بپردازد، ارزشش را خواهد داشت. ولی بسیاری از مالکان تعمیرگاهها، در آستانه بازنشستگی هستند. در یک بررسی صنعتی در سال ۲۰۱۹، مشخص شد که تقریبا نیمی از مالکان تعمیرگاهها در آمریکا ۶۰ ساله یا مسنتر هستند و ۳۰ % مالکان تعمیرگاهها نیز به ترک این تجارت تا سال ۲۰۲۴ فکر میکنند.
جان فیرم که مالک یک تعمیرگاه خودرو در فورت ورت تگزاس است دراین باره گفته: «این روزها مردان مسنی را میبینید که میگویند:"خب، من در تعمیرگاهم پول زیادی خرج کردهام؛ پس دیگر نمیخواهم ابزارآلات جدیدی خریداری کنم. " این تعمیرگاهها، کارمندانشان را آموزش نمیدهند، ابزار نمیخرند و عقب میمانند.» جالب اینجاست که خود فیرم هم در فکر تعطیل کردن تعمیرگاه و بازنشستگی است.
لائورا گای که شش سال پیش تعمیرگاهش که به اتومبیلهای تصادفی اختصاص داشت را فروخت و الان با کمک به دیگر مالکان برای فروش تعمیرگاههایشان، امرار معاش میکند، تصویری تاریک از زندگیاش در دنیای تعمیرات خودرو را ترسیم کرده.
او میگوید بازپرداختهای بیمه گران با هزینه تعمیرات خودروهای پیچیده و مدرن امروزی مطابقت ندارد. در عین حال تعمیرگاهها برای یافتن کارگر به دردسر میخورند؛ چرا که افراد سن و سالدار، تدریجا از این حرفه خارج شدهاند و افراد جوان هم تمایلی به شروع کار با دستمزدهای پائین و پایه ندارند. پس مالکان تعمیرگاهها هم واقعا ذله میشوند.
آنها از نظر جسمی و روانی تخلیه شدهاند؛ صنعت تعمیر خودرو از یک صنعت بسیار ساده، به یک صنعت به شدت پیچیده تبدیل شده است.»
متخصصان این صنعت بر این باورند که پروسه تعمیرات خودرو در آینده بدتر هم خواهد شد. وایت، مربی کسب و کار در این باره گفته: «ما طی ده تا پانزده سال آینده، در مسیر پردستاندازی خواهیم بود. تعداد افرادی که خواهان تعمیر خودروهایشان هستند، بیشتر از تعداد افرادی است که اتومبیلها را تعمیر میکنند.»
البته تعمیرگاههایی که به فعالیت ادامه دهند، شلوغتر خواهند شد و با تعمیرگاههای گذشته متفاوت خواهند بود. بعد از دههها کمبود تکنسینهای خودرو، کسب و کارها خواهان جذب نسل جدیدی از کارمندان هستند که به اتومبیلهای الکترونیکی و یا تکنولوژی خودران خودروها علاقه داشته باشند.
با ناپدید شدن تدریجی تعمیرگاههای سنتی خودرو، ممکن است تصوری کلیشهای درباره یک تعمیرکار با چهرهای کثیف و سیاه، درحالی که یک آچار در دستش دارد، از ذهنها پاک شود. لوکاس آندرووود، مالک تعمیرگاهی در کارولینای شمالی میگوید: «اگر یک تعمیرگاه به خوبی مدیریت نشود، اگر تامین مالی خوبی نداشته باشد؛ از بیمه مناسبی بهره نبرد و ابزارهای مناسبی نداشته باشد، این پیچیدگیها کار را برایش دشوارتر خواهد کرد.»
براندون که ریاست بخش تعمیرات خودروها در انجمن خدمات خودرو (که گروهی تجاری از تعمیرگاههای مستقل است) را برعهده دارد، معتقد است که کارگران جدید، مسیر خود را در این تجارت پیدا کردهاند: «ما دانشآموزان به مراتب بیشتری را جذب میکنیم که علاقمند به کامپیوتر و نرمافزارها هستند و دائما با آیفون و آی پد سرگرمند.»
زمانی که یکی از تعمیرگاهها تصمیم گرفت تا یک تکنسین را برای دریافت مدرک تعمیر خودروهای کیا، نیسان، فیات و کرایسلر معرفی کند، او جوانترین تکنسینش را نامزد آموزش دیدن و دریافت این مدرک کرد تا سرمایهگذاری عظیمی برای آینده صنعت تعمیرات انجام داده باشد.