کشف تندیسهای باستانی رقصندگان در چین
باستانشناسان چینی اخیراً گروه بزرگی از مجسمههای سفالی کوچک را از یک مقبرهی گروهی متعلق به سلسهی وی شمالی (Northern Wei) (۵۳۴-۳۸۶) در داتونگ، استان شانشی کشف کردند.
فرادید | تعداد زیادی مجسمههای سفالی کوچک در مقبرهای باستانی در چین پیدا شدند که حاوی دهها شی مدفون شده بود. در بین این مجسمههای سفالی تعدادی مجسمۀ سوارکار وجود دارد و علاوه بر آنها گروه کاملی از ملازمان شامل کارگران، حیوانات، وسایل زندگی روزمره، درشکههای گاوی و ۱۰ مجسمهی کوچکِ نوازنده و رقصندهی هو (Hu) در اَشکال پویا نیز قرار دارد.
به گزارش فرادید؛ به نظر کارشناسان، این یافتهی اخیرِ باستانشناسی، دادههای تازهای برای مطالعهی زندگی اجتماعی، لباس قومی و سنت کفن و دفن یک سلسهی باستانی در اختیار ما میگذارد.
(تصویر) این پیکر کوچک (تندیسه) سفالی توسط باستانشناسان موسسهی آثار فرهنگی و باستانشناسی داتونگ از مقبرهای متعلق به سلسلهی وی شمالی (۵۳۴-۳۸۶) در داتونگ، ایالت شانسی حفر شد.
در چهرهی یک شخصیت معمولی از وی هو شمالی، چشمها گودرفته و گشاد و بینی کوتاه و سربالا است. چهرهها ردایی با یقهی گرد و آستینهای باریک به تن دارند. پایین ردا چاک دارد تا چکمهها به چشم بیاید. کلیتِ سه نوازنده نمای چشمگیری دارد. همهی آنها در حالت نشسته هستند و کلاههای بلندِ زنگولهایشکل با لبهی صلیبی در جلو و عقب به سر دارند. کلاه به دور سر از قسمت عقب گره خورده است و حاشیهی دامنمانندِ کوتاهی، پشت گردن و زیر ِگرهِ کلاه را میپوشاند. این بقایا نشان میدهد صاحبان مقبره متعلق به طبقهی بالای جامعه بودند. لباس نوازندگانِ زن یکپارچگیِ فرهنگِ ملی و ترقیِ لباس را نشان میدهد.
از سال ۳۹۸ تا ۴۹۴ پینگچنگ (داتونگ امروزی) پایتخت سلسلهی وی شمالی بود. خشکسالی، قحطیهای مکرر، غارتگریهایی از خاقانات رورانِ پیش از مغول تا شمال، امپراتور شیاوون را به رغم اعتراضات دربارش، مجبور به تغییر مکان پایتخت به لوئویانگ در ۴۹۴ پس از میلاد کرد. لوئویانگ بر خلاف پینگچنگ که در استپ ایلیاتی بود، پایتخت چندین سلسلهی حاکم بود که قدمت هزار ساله داشتند و ناحیهی رود زرد به طور گسترده مسکونی و متمدن بود و تا دههی ۵۲۰، مرکز اداریِ منطقه باقی ماند، اما جمعیت و شکوفایی آن در نتیجهی تغییر مکان تنزل یافت.
منبع: arkeonews
مترجم: زهرا ذوالقدر