(تصاویر) کاراکال در مقابل سروال؛ تفاوت عجیب شکارچیان فوق العاده با اجداد مشترک!
کاراکال و سروال هر دو گربه‌هایی با جثه متوسط هستند، اگرچه معمولاً هنگام صحبت در مورد آنها به عنوان گربه‌های کوچک نامیده می‌شوند. وقتی با شیر یا ببر مقایسه می‌شود، منطقی‌تر است! با این حال، بین آنها، کاراکال کمی بزرگتر و قدرتمندتر از سروال است، اگرچه این تفاوت عمده نیست.
فرادید | آفریقا خانه برخی از شگفت انگیزترین شکارچیان روی زمین است که بسیاری گربه‌سانان آفریقا را به عنوان شکارچیان برتر می‌دانند.
به گزارش فرادید؛ گربه‌ها چه بزرگ و چه کوچک، شکارچیان کارآمد و کشنده‌ای هستند که می‌توانند چندین برابر اندازه خود طعمه را از بین ببرند. در آفریقا، دو تا از برترین شکارچیان گربه سانان کاراکال (سیاهگوش) و سروال (یوزگربه) هستند. اگرچه آنها از بسیاری جهات بسیار شبیه هستند، اما تفاوت‌های مشخصی بین آنها وجود دارد. امروز، بیایید تفاوت‌های بین کاراکال و سروال را بررسی کنیم و ببینیم چه چیزی آنها را منحصر به فرد می‌کند.
تفاوت اصلی کاراکال و سروال در این است که کاراکال‌ها قهوه‌ای طلایی هستند، گوش‌هایی بلند با مو‌های بلند دارند و محدوده بزرگتری را اشغال می‌کنند. سروال‌ها زرد با لکه‌های سیاه هستند، موی روی گوش ندارند و محدوده کمتری نسبت به کاراکال اشغال می‌کنند.
کاراکال و سروال هر دو گربه‌هایی با جثه متوسط هستند، اگرچه معمولاً هنگام صحبت در مورد آنها به عنوان گربه‌های کوچک نامیده می‌شوند. وقتی با شیر یا ببر مقایسه می‌شود، منطقی‌تر است! با این حال، بین آنها، کاراکال کمی بزرگتر و قدرتمندتر از سروال است، اگرچه این تفاوت عمده نیست.
از دیدگاه تکاملی، این دو گربه ارتباط نزدیکی دارند. در حالی که هر دو گربه سان هستند، به نظر می‌رسد که اجداد مشترکی دارند که خیلی دور نیست. داده‌های کنونی اجداد مشترک این دو را که حدوداً ۸.۵ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند، ذکر کرده‌اند. با این حال، برخی از تفاوت‌های متمایز وجود دارد که از زمان جدایی آنها بین آنها ایجاد شده است.
کاراکال در مقابل سروال: الگو و رنگ
ساده‌ترین راه برای تشخیص کاراکال و سروال رنگ آنهاست. اگرچه آنها از بسیاری جهات گربه‌هایی شبیه به هم هستند، اما به هیچ وجه شبیه به یکدیگر نیستند. کاراکال‌ها گربه‌هایی قهوه‌ای مایل به زرد یا طلایی هستند که هیچ نقش و نگاری روی بدنشان ندارند. گوش‌هایشان سیاه و سفید است و کمی رنگ سیاه روی دهان‌شان دیده می‌شود، اما جدای از آن، آنها یک رنگ هستند. در واقع، آنها بسیار شبیه سیاهگوش آمریکای شمالی هستند، اگرچه کاراکال نازک‌تر و کشیده‌تر است.
سروال‌ها گربه‌های زیبایی هستند که با بدن طلایی روشن و الگوی خالدار سیاه مشخص می‌شوند. زیر شکم و بخش‌هایی از داخل پا‌ها سفید است. الگوی خالدار آنها گاهی اوقات می‌تواند به صورت نوار‌هایی در نواحی خاصی در سراسر بدنشان تبدیل شود. نمونه‌هایی از این گربه‌ها وجود دارد که به شکل‌های لئوسیتیک و ملانیستیک در طبیعت و اسارت ظاهر می‌شوند، اما این سروال‌ها بسیار نادر هستند.
کاراکال در مقابل سروال: موی گوش
یکی دیگر از تمایز‌های قابل مشاهده بین این دو وجود مو‌های رویگوش است. کاراکال‌ها دارای گوش‌های بلند با مو‌های بلند هستند. این مو‌های گوش تا چند اینچ از گوش فاصله دارند و از همه طرف گربه قابل مشاهده هستند. توافق کاملی در مورد هدف این گوش‌ها وجود ندارد، اما برخی نظریه‌ها بیان می‌کنند که از آنها برای برقراری ارتباط، دور نگه داشتن حشرات از گوش‌ها و چشم‌ها استفاده می‌شود.
سروال مانند کاراکال هیچ گونه گوشواره مشخصی ندارد. با این حال، یکی دیگر از ویژگی‌های این است که گوش‌های آنها نسبت به سرشان چقدر بزرگ است. گوش‌های سروال نسبتاً بزرگ هستند و می‌توان آنها را به منظور گوش دادن به حرکات و صدا‌های طعمه حرکت داد. علاوه بر این، گوش‌های سروال اغلب با رگه‌های سیاه یا سفید راه راه هستند.
کاراکال در مقابل سروال: ساعات فعال
کاراکال در درجه اول یک حیوان شبگرد است، به این معنی که زمانی که خورشید غروب می‌کند بیشترین فعالیت را دارد. با این حال، نمونه‌هایی وجود دارد که کاراکال‌ها در طول روز بیرون آمده‌اند، زیرا در صورت نیاز می‌توانند فعال باشند. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که وقتی دما به زیر ۲۰ درجه سانتیگراد کاهش می‌یابد، عموماً فعال‌تر هستند.
سروال در ساعاتی که فعال است تنوع بیشتری دارد. اکثر سرور‌ها بسته به روز در طول روز و شب فعال هستند. به طور کلی، فعالیت سروال در نیمه صبح و در غروب و نیمه شب به اوج خود می‌رسد. وقتی هوا خنک‌تر است، سروال‌ها بیشتر فعال هستند. در گرم‌ترین بخش‌های روز، سروال‌ها مانند بسیاری از شکارچیان دیگر در سایه استراحت می‌کنند.
کاراکال در مقابل سروال: زیستگاه شکار
کاراکال‌ها شکارچیان فوق العاده‌ای هستند که می‌توانند انواع مختلفی را شکار کنند. با این حال، زیستگاهی که آنها به طور کلی در آن شکار می‌کنند، متفاوت از زیستگاه سروال است. بیشتر کاراکال‌ها در مناطق خشک آفریقا و خاورمیانه شکار می‌کنند. علفزارها، برس‌های عمیق و مناطق نیمه خشک برای کاراکال‌ها ایده آل هستند، به خصوص که پوشش آنها بهتر در این مناطق استتار می‌کند.
سروال‌ها در زیستگاه‌های مرطوب‌تر از اکثر کاراکال‌ها شکار می‌کنند. اگرچه آنها تا حدودی فهرست طعمه‌های مشابهی دارند، اما سروال‌ها برای شکار در اطراف آب سازگاری بیشتری دارند. این گربه‌ها اغلب می‌توانند در علفزارها، بیشه‌های بامبو، تالاب‌ها و ساوان‌ها (عمدتاً در نزدیکی نی‌ها) شکار کنند.
کاراکال در مقابل سروال: اندازه طعمه ترجیحی
کاراکال‌ها قدرتمندتر از سروال‌ها هستند و بنابراین می‌توانند طعمه‌های بزرگتری را بگیرند. رایج‌ترین طعمه‌های آنها پستانداران کوچک، پرندگان و جوندگان هستند. علاوه بر این، کاراکال‌ها مشکلی برای از بین بردن غزالک، گوسفند، بز و حتی آنتلوپ‌های بزرگ ندارند. کاراکال می‌تواند تا سه برابر اندازه خود طعمه را از بین ببرد.
سروال‌ها نیز شکارچیان فوق العاده‌ای هستند، اما منبع اصلی طعمه آنها به طور کلی کوچکتر است. سروال دارای رژیم غذایی است که ۹۰ درصد آن از حیواناتی با وزن کمتر از ۲۰۰ گرم تشکیل شده است. رایج‌ترین غذا‌های آنها موش‌های مانداب، پرندگان کوچک و قورباغه‌ها هستند. با این حال، آنها گهگاه غزالک، خرگوش‌ها و آنتلوپ‌های را شکار می‌کنند.
کاراکال در مقابل سروال: پراکندگی
کاراکال بیشتر در جنوب صحرای آفریقا و در سراسر خاورمیانه یافت می‌شود. آنها در شمال آفریقا زندگی می‌کنند، اما بسیار کمتر رایج هستند. در سراسر محدوده آنها، سه زیرگونه کاراکال وجود دارد: کاراکال جنوبی، کاراکال شمالی و کاراکال آسیایی.
سروال در جنوب صحرای آفریقا نیز یافت می‌شود، اما مانند کاراکال در خاورمیانه یا آسیا یافت نمی‌شود.
