(ویدئو) مهارت خیره کننده کوکوی دونده در شکار مار

کوکوی دونده که به عنوان پرندگان چاپارال یا خروس چاپارال شناخته می‌شوند، دو گونه از فاخته‌های زمینی تندرو با دم و تاج بلند هستند. آن‌ها در جنوب غربی و جنوب مرکزی ایالات متحده و مکزیک، معمولا در بیابان یافت می‌شوند.

اگرچه کوکو‌های دونده قادر به پرواز هستند، اما عموماً بر روی زمین شکار می‌کنند. این پرندگان با سرعت ۳۲ کیلومتر در ساعت و تعداد کمی نیز تا ۴۳ کیلومتر در ساعت می‌دوند.

اندازه کوکوی دونده معمولاً از دم تا منقار بین ۵۶ تا ۶۱ سانتی متر است. وزن متوسط حدود ۲۳۰-۴۳۰ گرم است. کوکوی دونده یک پرنده زمینی بزرگ، باریک، سیاه قهوه‌ای و رگه‌های سفید با تاج سر مشخص است. پا‌های بلند، پا‌های قوی و منقار تیره بزرگی دارد.

کوکو‌های دونده در جنوب غربی ایالات متحده، تا بخش‌هایی از میسوری، آرکانزاس، و لوئیزیانا، و همچنین مکزیک و آمریکای مرکزی ساکن هستند. آن‌ها در دشت‌های خشک یا بوته زار‌های کوهستانی یا جنگلی زندگی می‌کنند. آن‌ها مهاجر نیستند و در تمام طول سال در منطقه تولیدمثل خود می‌مانند. این پرندگان در حال حاضر در ایالات متحده در معرض خطر تلقی نمی‌شود، اما زیستگاه آن محدود است.

کوکوی دونده یک همه چیزخوار فرصت طلب است. رژیم غذایی آن معمولاً شامل حشرات (مانند ملخ، جیرجیرک، کرم پیله‌ساز و سوسک)، خزندگان کوچک (مانند مارمولک‌ها و مارها، از جمله مار زنگی)، جوندگان و سایر پستانداران کوچک، عنکبوت‌ها (از جمله رتیل)، عقرب، حلزون ها، پرندگان کوچک، تخم ها، و میوه‌ها و دانه‌هایی مانند کاکتوس‌های گلابی خاردار. این پرندگان کمتر عمدتاً حشرات می‌خورد. ممکن است برای گرفتن حشرات بپرد و معمولاً طعمه‌های خاصی را به زمین می‌کوبد. به دلیل سرعتی که دارد، یکی از معدود حیواناتی است که مار‌های زنگی را شکار می‌کند. همچنین تنها شکارچی واقعی زنبور‌های شاهین رتیل است.

کوکوی دونده معمولاً به تنهایی یا به صورت جفت زندگی می‌کند. جفت‌های مولد تک‌همسر هستند و مادام‌العمر جفت می‌شوند، و جفت‌ها ممکن است در تمام سال یک قلمرو داشته باشند. در هنگام نمایش خواستگاری، نر به طور متناوب بال‌های خود را بلند کرده و رها می‌کند و دم خود را باز می‌کند. او با سر بالا و دم و بال‌های آویزان از جلوی ماده رژه می‌رود و ممکن است یک غذا به عنوان پیشکش بیاورد.