این چند نفر در مضطرب کردن شما تخصص دارند!

در تاریخ سینما و تلویزیون، بازیگران فراوانی تصمیم به آزمودن خود و مهارتشان در نقشی ترسناک، مضطرب کننده و ناخوشایند گرفته‌اند و تنها تعداد کمی از آن‌ها در حدی در کارشان موفق بودند که به کابوس‌های تماشاچیان فیلم‌هایشان راه یافتند.

در این مقاله قرار است همراه هم نگاهی به موفق‌ترین نقش‌آفرینی بازیگران در چنین نقش‌هایی بیندازیم و سعی کنیم بفهمیم چرا این بازیگران و نقش‌هایشان تا این حد باعث بالا رفتن سطح اضطراب مخاطبان می‌شوند.

آنتونی هاپکینز در نقش هانیبال لِکتِر در فیلم سکوتِ بره‌ها

بازیِ مسلط و البته مضطرب کننده آنتونی هاپکینز در نقش هانیبال لکتر آن‌قدر بی‌نقص بود تا علاوه بر به وحشت انداختنِ تماشاگران در سالن‌های سینما برای این بازیگر یک جایزه اسکار هم به ارمغان بیاورد. تصویری که هاپکینز از هانیبال ارائه داد احتمالا جایگاهی جاودانه در میان ترسناک‌ترین و غیر معمول‌ترین شخصیت‌های تاریخ سینما خواهد داشت و تا دهه‌ها و قرن‌های آینده باعث ایجاد حسی ناشناخته و ناخوشایند در مخاطبان این فیلم خواهد شد.

جالب است بدانید بازی هاپکینز در غالب این شخصیت نه فقط برای تماشاچیان این فیلم بلکه حتی برای همکارانِ این بازیگر در سکوت بره‌ها هم ترسناک به نظر می‌رسید. جودی فاستر، هم‌بازی هاپکینز در این فیلم درباره این موضوع می‌گوید:"یادم هست به محض اینکه آنتونی از نظر حسی به هانیبال تبدیل می‌شد می‌توانستی خزیدنِ وحشتی نامحسوس را در اتاق احساس کنی و بدون تعارف باعث ترس من و بقیه افراد حاضر در صحنه می‌شد. از آن لحظه به بعد حتی در مواقعی که ضبط نمی‌کردیم هم دلم نمی‌خواست با آنتونی درباره موضوعات حتی عادی و بی‌ربط هم صحبت کنم. "

جک نیکِلسون در نقش جک تورنس در فیلم The Shining

روند تبدیل شدنِ جک تورنس در فیلم درخشش از همسر و پدری معمولی به قاتلی دیوانه و غیرقابلِ کنترل در کنار ایجاد وحشتی فزاینده در ذهن تماشاچیان، احتمالا یکی از درخشان‌ترین نقش‌آفرینی‌های یک بازیگر در تاریخ سینماست. نیکلسونِ درخشش خیلی زود تبدیل به سمبلی از سینما به ویژه در ژانر وحشت شد و بدون تعارف تصویر صورت این بازیگر وقتی سرش را از حفره در به داخل برده و دیالوگِ مشهور "جانی اینجاست" را ادا می‌کند، مو بر تن همه ما سیخ کرده است.

بعد‌ها البته مشخص شد این دیالوگ فوق‌العاده صرفا به خاطر مهارت نیکلسون در بازی فی‌البداهه خلق شده و ظاهرا حتی استنلی کوبریک تا لحظات پایانی تدوین مطمئن نبوده یکی از مشهورترین دیالوگ‌های تاریخ سینما را در فیلم حفظ کند یا نه. نیکلسون موفقیت در تصویرِ شخصیت جک تورنس در این فیلم را به سال‌های ابتدایی بازیگری و تجربه‌اش در کار با کوکان مربوط می‌داند:

"تقریبا مطمئنم تجربه کار کردنم با سالنی پر از کودک در سال‌های ابتدایی فعالیتم با اضطرابی که این نقش در وجود مخاطب ایجاد می‌کند مرتبط است. جذابیت کار با کودکان برای من در این است که هرچقدر بیشتر آن‌ها را می‌ترسانی باعث می‌شوی لذت بیشتری ببرند. "

پائول دانو در نقش The Riddler در فیلم The Batman

هرچند بازی پائول دانو در آخرین فیلم بتمن مانند موارد قبلی برای تماشاگران ترسناک و اضطراب آور بود، اما واقعیت این است که هیچ‌کس حتی خود بازیگر انتظار چنین شخصیت ناخوشایندی را نداشت.

وقتی دانو درباره نقش‌آفرینی موفقش در این فیلم صحبت می‌کرد، دست به اعتراف جالبی زد و اقرار کرد فکر می‌کرده قرار است این دشمن قدیمی بتمن را شبیه به نسخه‌های قدیمی این شخصیت در دیگر فیلم‌ها تصویر کند. دانو ادامه داد:"فکر می‌کردم مانند نقش‌آفرینی جیم کری برای این شخصیت باید انتظار شلواری رنگارنگ، عصا و حتی کلاهی خنده‌دار را داشته باشم. اما کلیت این فیلم و در نتیجه آن نقش من بسیار تاریک‌تر، ترسناک‌تر و واقعی‌تر از آن چیزی بود که من انتظار داشتم و به همین دلیل شخصیت من هم از دنیای تخیلی فاصله گرفت و به یک آدمِ بدِ واقعی و ترسناک تبدیل شد. "

رالف فیِنز در نقش ولدِمورت در فیلم هری پاتر

احتمالا برای هر بازیگری از جمله رالف فینز تصمیم به بازی در نقشی که قرار است هزاران کودک در سراسر دنیا را بترساند آسان نیست. با این وجود این بازیگر پیش از قبول این نقش با مطالعه کتاب‌های هری پاتر به خوبی می‌دانست قرار است لباسِ چه شخصیت منفور و ترسناکی را بازی کند، اما احتمالا حتی خود فینز هم حدس نمی‌زد این کار را آن‌قدر خوب انجام دهد که حتی باعث وحشت کودکانِ حاضر در صحنه شود.

این بازیگر درباره یکی از روز‌های فیلم‌برداری هری پاتر خاطره جالبی را تعریف می‌کند:"یک روز عادی از فیلم‌برداری بود و من تازه کارِ گریمم به پایان رسیده بود و داشتم به سمت صحنه حرکت می‌کردم. ظاهرا یکی از اعضای گروهِ نویسندگی در آن روز فرزندش را به خود به صحنه آورده بود و من که از نظر حسی در حال تبدیل به ولدمورت بودم با همان گریم، نگاهی ترسناک به کودک کردم. حتی یک ثانیه هم طول نکشید که کودک با صورتی پر از اشک و فریاد کشان از صحنه فرار کند. "

آنتونی استار در نقش هوملندِر در سریال The Boys

حتما بیشتر شما مخاطبان برترین‌ها این چهره و این لبخند را خیلی خوب می‌شناسید و با توجه به محبوبیت این سریال در ماه‌های اخیر حتما قبول دارید با شخصیتی ناخوشایند، ترسناک و مضطرب کننده روبرو هستیم. بر اساس نظر بیشتر منتقدان فیلم و سریال، بازی استار در نقش هوملندر، یکی از بهترین و درخشان‌ترین نقش‌آفرینی‌ها به عنوان یک شخصیت منفی (Superhero Villains) در فیلم‌ها و سریال‌های ابرقهرمانی بوده است.

در خلقِ هوملندرِ استار، نچسب بودنِ شخصیت به خوبی در کنار خودشیفتگیِ بی حد و مرزش قرار گرفته و وقتی درمی‌یابیم چنین شخصیتی قدرتی فراوان هم دارد ناخودآگاه با دیدنش احساس اضطراب می‌کنیم. قسمت جالب و البته اندکی ترسناکِ ماجرا اینجاست که وقتی دست اندرکاران این سریال در یک بازی شرکت کردند، همه آن‌ها به اتفاق در پاسخ به این پرسش که "کدام بازیگر بیشتر شبیه به شخصیتش در این سریال است؟ " به آنتونی استار و هوملندر اشاره کردند.

بیل اِسکارسگارد در نقش پِنیوایز در فیلم IT

ظاهر و شخصیتی که بیل اسکارسگارد در سری فیلم‌های موفقِ IT ارائه داده است برای بسیاری از مخاطبان به معنی واقعی کلمه ترسناک است. موضوع وقتی وحشتناک‌تر می‌شود که به یاد بیاوریم در بسیاری از کشور‌های دنیا بسیاری از بزرگسالان به شکل کلی از شخصیت دلقک وحشتی روانی و غیرقابل کنترل دارند و می‌توان نتیجه گرفت برای این افراد خیره شدن به این دلقکِ شیطانی مانند شکنجه است.

وقتی از بیل هِیدرکه در دومین فیلم از سری فیلم‌های IT نقش‌آفرینی کرده درباره روند تبدیل شدنِ اسکارسگارد به پنیوایز پرسیدند این بازیگر آمریکایی ضمن "غیرقابل تحمل" خواندن آن لحظات، کار با این شخصیت ترسناک را به کار با حیوانی وحشی و غیرقابل کنترل در سیرک تشبیه کرد.

آنتونی پِرکینز در نقش نورمن بِیتز در فیلم Psycho

راستش حیفم آمد که در چنین مقاله‌ای نامی از هیچکاک و البته مخلوق ازار دهنده و مضطرب کننده‌اش در فیلم روانی یعنی نورمن بیتز سخنی به میان نیاید. هیچکاک و پرکینز به کمک هم با ساخت این فیلم و این شخصیت برای توقع مخاطبان سینما از ترس و تعلیق و اضطراب، سطحی جدید تعریف کردند و خود را برای همیشه در بخشی نامحبوب و ناخوشایند از ناخودآگاهِ علاقمندانِ سینما ماندگار کردند.

صحنه مشهورِ قتل در حمام در این فیلم بار‌ها و بار‌ها در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف بازسازی شده وکارگردانان فراوانی به طرق مختلف در آثارشان به این صحنه و این فیلم اشاره و ابراز احترام کرده‌اند. وقتی از آنتونی پرکینز بیست سال بعد از اکرانِ روانی درباره تاثیر این شخصیت پرسیدند، او پاسخ داد:"انگار بیست سال است که هر روز در حالی که چاقویی در دست و لبخندی ناخوشایند بر لب دارم، پرده حمام را کنار می‌زنم. "

منبع: برترین ها