ترافیک در کوره جسدسوزی‌ها در چین

وقتی چین سیاست کووید صفر خود را تغییر داد، گویی کلید به جعبه پاندورا انداخته است. این سرزمین پهناور هم‌اینک محل تاخت و تاز انواع زیرسویه‌های اُمیکرون شده است. درحالی‌که پکن تعریف جدیدی از میزان مرگ و میر از کرونا داده و فقط آن را محدود به مرگ ناشی از بیماری تنفسی کرده و سایر تبعات آن را نادیده گرفته است، فیلم‌ها نشان می‌دهد که در این کشور ترافیک در کوره جسدسوزی‌ها بالا رفته است. برای همین فیلم‌ها نشان می‌دهد که برخی از چینی‌ها، اقوام و نزدیکان خود را در محل‌های باز می‌سوزانند تا درگیر این ترافیک نشوند.

به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، سرایت بالای زیرسویه‌های اُمیکرون باعث شده است که حتی روستا‌های دوره افتاده نیز با آن درگیر شوند. عفونت کرونایی در روستای «دادی»، یک جامعه کشاورزی ذرت‌محور که در میان تپه‌های سرسبز در جنوب غربی چین قرار دارد، در اوایل دسامبر و زمانی که تعداد کمی از جوانان از مشاغل در شهر‌های بزرگ به خانه بازگشتند، شروع شد.

نزدیک‌ترین بیمارستان به آن روستا یک ساعت فاصله دارد و تعداد کمی هم می‌توانستند کرایه اتوبوس ۷دلاری آنجا را بخرند. درمانگاه دهکده مجهز به مخزن اکسیژن یا حتی یک اکسیمتر نیست تا تشخیص دهد که آیا فرد مبتلا در شرایط خطرناکی قرار دارد یا خیر؟ انبار پنج جعبه داروی تب به سرعت تمام شد؛ بنابراین مقامات به ساکنان بیمار گفتند که در خانه بمانند و آب زیادی بنوشند.

برای سه سال، روستاییان از بدترین سویه‌ها و زیر سویه‌های ویروس کرونا به‌دور بودند. اما اواخر سال گذشته، عفونت‌های کووید در سراسر چین افزایش یافت و دولت را مجبور کرد سیاست سختگیرانه و در عین حال بیهوده خود را برای قرنطینه‌های گسترده کنار بگذارد. زمان زیادی نگذشت که ویروس از شهر‌ها خارج شد و به مناطق روستایی فقیرتری مانند «دادی» در استان گوئیژو رسید و با تمام مراقبت‌های پزشکی وارد شد.

چین برای هجوم عفونت‌ها در روستا‌های شکننده خود آماده می‌شود؛ زیرا میلیون‌ها کارگر مهاجر در قطار‌ها و اتوبوس‌ها حضور پیدا خواهند کرد تا برای تعطیلات سال نو قمری چینی‌ها، به مناطق روستایی خود بازگردند. انتظار می‌رود این دوره از سفر‌ها که از روز شنبه آغاز شده است و ۴۰روز به طول خواهد انجامید، سیستم مراقبت‌های بهداشتی روستایی را تحت تاثیر قرار دهد.

این سفر‌ها تنها چند هفته پس از آن شروع می‌شود که بیمارستان‌های شهر‌های ثروتمندی مانند پکن و شانگ‌های به‌دلیل شیوع این بیماری دچار مشکلات عدیده شده بودند. جیائو یاهویی، یکی از مقامات کمیسیون بهداشت ملی چین، به رسانه‌های دولتی گفت: «چیزی که ما بیش از همه نگران آن هستیم این است که بعد از سه‌سال، همه بالاخره می‌توانند برای سال جدید به خانه بروند تا با اقوام خود ملاقات کنند.» او افزود: «اما با توجه به منابع پزشکی محدود در روستا‌های پرجمعیت، چگونگی مقابله با پیک عفونت در مناطق وسیع روستایی به یک چالش بزرگ تبدیل شده است.»

در «دادی»، کلینیک محلی چیزی در حد یک کلبه و چهار اتاق و یک کمد است و در بهترین حالت، می‌تواند قطره‌های داخل وریدی را ارائه دهد، اما فقط برای پنج یا شش نفر در یک زمان. گائو هونگ، یکی از مقامات روستا، تلفنی گفت: «هیچ کس از دولت به این روستا نگفت که برای شیوع بیماری آماده شود.» گائو گفت: ازآنجاکه موارد ابتلا تاکنون خفیف بوده است، روستاییان بیشترین نیاز را به دارو‌های کاهش‌دهنده تب و سرفه داشتند؛ اما حتی به سختی می‌توان آن‌ها را یافت.

او افزود: «ما خیلی دور هستیم و نمی‌توانیم هر دارویی را که به‌صورت آنلاین خریداری می‌شود، تحویل دهیم.» به‌رغم فقدان داده‌های قابل اعتماد دولتی، نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد کووید در حال حاضر آزادانه در روستا‌ها و حومه شهر، به‌ویژه در مکان‌هایی که تعداد زیادی مهاجر بازگشته‌اند، در حال چرخش است؛ مانند استان هنان.

به گفته رسانه‌های دولتی، صف‌های طولانی مردم در خارج از کلینیک‌های روستا تشکیل شده است. چنین کلینیک‌ها و مراکز بهداشتی محلی را به‌عنوان اولین خط دفاعی در سیستم تریاژ و جلوگیری از ازدحام بیش از حد در بیمارستان‌های بزرگ‌تر قرار داده است. در صورتی که نیاز به درمان جدی داشته باشند به مراکز بزرگ‌تر منتقل می‌شوند. با این حال یکی از این بیمارستان‌های شهرستانی در هنان آنقدر مملو از بیماران روستایی بود که مجبور شد برای بیمارانی که دمای بدنشان بسیار بالا بود، داروی کاهش‌دهنده تب جیره‌بندی کند. این بیماری در شریطی در چین در حال رشد است که هم‌اینک در مراکز درمانی با مشکل کمبود تخت‌های مراقبت‌های ویژه و ونتیلاتور روبه‌روست.